جشن هسته‌ای؛ مقدمه تحول در دیپلماسی هسته‌ای

اعلام برگزاری جشن هسته ای دردهه فجر سال جاری که صاحبنظران معنا و مفهوم آن را اعلام رسمی رسیدن به نقطه "غیرقابل بازگشت در صنعت هسته ای" ارزیابی می کنند ، می تواند به یک نقطه عطف در تاریخ چهار ساله دیپلماسی هسته ای کشورمان نیز تبدیل شود .

واقعیت این است که کشورمان امروز بخاطر اصرار در بهره مندی ازحق خود در انرژی هسته ای در مصافی نابرابر با قدرتهای جهانی قرار گرفته و غرب موفق شده است یک نگرانی دروغین از فعالیت های هسته ای ایران در سطح دنیا پدید آورد و نهادهای بین المللی چون شورای امنیت سازمان ملل نیز بر این نگرانی رسمیت بخشیده اند. از سوی دیگر ائتلاف های منطقه ای ضدایرانی برای مهارقدرت و نفوذ ایران نیز با پرچمداری برخی کشورهای عربی ایجاد شده است، در این شرایط برگزاری جشن هسته ای اهمیت فوق العاده ای پیدا می کند وباید دانست که کوچکترین جزئیات در برگزاری و پوشش رسانه ای این آیین ملی مورد توجه جهانیان قرار می گیرد.

به نظر می رسد مهمترین ویژگی این جشن باید "مردمی " بودن آن باشد. یعنی این جشن باید به گونه ای برگزار شود که در آن تجلی رفراندوم گونه، میل و خواست میلیونها ایرانی برای رسیدن به فن آوری هسته ای دیده و احساس شود و شعار همیشگی نظام جمهوری اسلامی مبنی بر پیگیری انرژی هسته ای به عنوان "حق مسلم هر ایرانی" در سراسر این مراسم جلوه گر باشد. برگزاری جشن هسته ای با اکتفا به چند سخنرانی  و مراسم رسمی در تهران  نمی تواند بیانگر و جوابگوی وجه ملی این جشن باشد.

بدون تردید متصدی برگزاری این جشن، "دولت جمهوری اسلامی"  و شخص ریاست محترم جمهور است و مخاطب  اصلی این جشن نیز، "ملت ایران" هستند. مساله مهم این است که حفاظت و صیانت از ماهیت تماما "ملی" و فراجناحی این جشن ها باید از سوی برگزارکنندگان به دقت رعایت شود و وضع به گونه ای نباشد که پیامد  این جشن ملی، دامن زدن به تقابل واختلاف نظرهای سیاسی درمورد موضوع هسته ای  شود وعملا مشکلات وتنش ها را افزایش دهد. همچنین در برگزاری این جشن ملی نباید برخی رفتارهای نامطلوب گذشته که سعی در مصادره شخصی پیروزی ها و دستاوردهای هسته ای داشت، تکرار  شود.

مردم ایران به اعتراف دوست و دشمن از"هوشمندی خاصی" برخوردار هستند و ضرورت مهم  برگزاری این مراسم در این نکته ظریف است که این جشن نباید رنگ و بوی دولتی به خود بگیرد و خدای ناکرده به  ابزاری جهت بهره برداری از احساسات ملی به نفع جهت گیری های جناحی تبدیل شود. مساله هسته ای برای ملت ایران یک موضوع حیثیتی و جدای از مسائل و مشکلات روز است.

نکته دیگری که به نظر می رسد در برگزاری جشن هسته ای باید به آن عنایت ویژه ای شود این است که جشن هسته ای ، قرار نیست یک شادی "سکرآور" تولید کند. باید در جشن هسته ای "واقعیات" را با مردم – به عنوان صاحب اصلی کشور و فن آوری هسته ای-درمیان گذاشت. برگزاری جشن هسته ای می تواند بهترین مجال برای درمیان گذاشتن صریح و واقع بینانه ابعادگوناگون پرونده هسته ای(از دستاوردهای قابل تامل فنی داخلی فرزندان ایران اسلامی گرفته تا مشکلات و کارشکنی های خارجی علیه این توانمندی ملی و هزینه های حتمالی لازم برا پاسداشت آن) با مردم باشد.

حضور و نقش  پررنگ تمام شخصیت های موجه فارغ از نگاه سیاسی آنها ، کسانی که در دوره های گذشته زحمات زیادی را برای صیانت از حقوق ملت ایران متقبل شدند و همچنین نخبگان کشور در جشن هسته ای و ‌رعایت شئونات خاص ماه محرم  نیز می تواند از دیگر مولفه های برگزاری جشن هسته ای باشد.

به گزارش مهر، بی شک غرورانگیزترین وجه موضوع هسته ای برای ملت ایران، روح خودباوری و توانمندی های فنی داخلی برای بهره مندی از انرژی هسته ای است اما قطعا ملت شریف ایران این اجازه را به دولتمردان و دیپلمات ها می دهد که بر اساس مصالح کلان و مسائل تخصصی در حوزه سیاست، تصمیمات و انعطاف های لازم را نشان بدهند، برگزاری جشن هسته ای می تواند مقدمه فعال تر شدن دیپلماسی تخصصی ایران در حوزه هسته ای باشد.

 بر این اساس، پیامد بسیار مهم و استراتژیک برگزاری جشن هسته ای می تواند "برخاستن یک صدای واحد از ایران"  باشد . به این معنا که اعلام آمادگی فعالیت سه هزار سانتریفیوژ( که به معنای خودکفا شدن ایران در تولید نیمه صنعتی سوخت هسته ای است)  می تواند زمینه سازیک"تحول دیپلماتیک مهم دردیپلماسی هسته ای کشورمان" نیزباشد وبه صورت یک پشتوانه مهم برای مردان هسته ای و تیم مذاکرات هسته ای درآید. تا بتوانند به پشتوانه این مراسم آیینی ملی، از فرصت های پیش رو برای خروج از بن بست موجود استفاده کنند و یک وحدت رویه کامل و جامع درتاکتیک های هسته ای نیزدست یابند وبا شناخت  فرصت ها و تهدیدها، تصمیمات متناسب را بگیرند . تصمیماتی که بی شک مورد حمایت قاطبه مردم نیز قرار خواهد گرفت.