به گزارش خبرنگار مهر، «تاتسیانا ایلیوش چانکا بلاروسی» که حالا دیگر سالهاست همه او را به نام لیلا رجبی می شناسند تنها بانوی مدال آور تاریخ دوومیدانی ایران در بازیهای آسیایی است. او که پس از ازدواج با پیمان رجبی به ایران مهاجرت کرد و دیگر به جای حضور در مسابقات اروپایی در رقابتهای قهرمانی آسیا شرکت کرد بدون شک برترین ورزشکار ایران در ماده پرتاب وزنه است، کسی که در کنار مدال های آسیایی و داخل سالن آسیا موفق شد در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون به عنوان ارزشمند نایب قهرمانی برسد.
دلخوری رجبی پس از المپیک ۲۰۱۶ ریو از برخی اظهار نظرات در خصوص عملکردش باعث شد تا قید حضور در دوومیدانی را بزند هرچند بارها صحبت از بازگشتش بود اما شرایط به گونه ای پیش رفت که وی تا این لحظه دور از تیم ملی تمریناتش را ادامه دهد ، مربیگری کند و از ورزش قهرمانی به دور باشد. درآستانه آغاز رقابتهای دوومیدانی بازیهای آسیایی گفتگویی با لیلا رجبی ملی پوش سابق دوومیدانی داشته ایم:
* خبرگزاری مهر: دوری شما از دوومیدانی برای خیلی ها باورکردنی نیست چه شد که رفتید و قید بازگشت را هم زدید؟
- رجبی: همه در جریان اتفاقاتی که افتاد هستند. من چیزی ندیدم که بخواهم برگردم، از امکانات گرفته تا حمایتها، هرچند در زمان عید می خواستم برگردم. حتی شروع به تمرین کردم ولی دیدم شرایط به آن شکلی که می خواهم نیست.
* خبرگزاری مهر: نظرتان در مورد اعزام دو بانوی دوومیدانی کار به بازیهای آسیایی چیست؟
- جا داشت نفرات بیشتری از بانوان به بازیهای آسیایی اعزام شوند. ۱۶ سهمیه به دوومیدانی اختصاص دادند که با تصمیم فدراسیون ۱۲ نفر اعزام شدند. حتی بعضی بانوانمان مثل خانم فرزانه فصیحی به عدم اعزامشان گلایه داشتند. اگر به تعداد ۱۰ نفر آقایانی که به بازیهای آسیایی اعزام می شوند نگاه کنیم مگر چند نفر از آنها شانس کسب مدال دارند؟ کل پیش بینی فدراسیون از مدال آوری سه مدال است، یعنی در میان آقایان ۱۰ نفر را می برند تا سه مدال بگیرند و سهم بانوان از اعزام فقط دو نفر است.
* شما سابقه مدال آوری در میدانی مثل بازیهای آسیایی را دارید، چه فاکتورهایی برای کسب مدال در این رویداد لازم است؟
- میدانی مثل بازیهای آسیایی میدان بسیار دشواری است. شما باید خیلی آماده باشید، هم از لحاظ فنی و هم ذهنی. استرس ناشی از شرکت در این میدان خیلی زیاد است. شرایط در اندونزی هم بسیار سخت است از دوری راه گرفته تا شرایط آب و هوایی که کار را دشوارتر می کند. اگر نگاه کنید همیشه تعداد مدال افراد در مسابقات قهرمانی آسیا با بازیهای آسیایی بسیار متفاوت است این موضوع سختی کار در بازیهای آسیایی را نشان می دهد.
* خیلی ها می گویند شما چون پیش از حضور در ایران در خارج از کشور تمرین می کردید موفق شدید در بازیهای آسیایی به مدال برسید؟
- خیر، این طور هم نیست. من در ایران تمریناتم را با جدیت پیگیری می کردم، رکورد ایران را هم زدم درست سال قبل از مدال آوری در بازیهای آسیایی. به هرحال قبول دارم که در رشته ای همچون دوومیدانی شرایط کسب مدال برای بانوان بسیار سخت است. در این اعزام دو نفره هم فکر می کنم شانس کسب مدال بانوان کم باشد اما همه آرزو داریم که بانوانمان موفق شوند مدال بگیرند.
* آیا حاضر هستید دوباره به دوومیدانی برگردید؟
- بالاخره خاطراتی دارم که مرور کردن آنها ناراحتم می کند. آن چیزی را که می خواهم در دوومیدانی نمی بینم که بخواهم برگردم. می ترسم اگر بخواهم برگردم دوباره ناراحتم کنند.
* چه پیشنهادی برای موفقیت دوومیدانی در بخش بانوان دارید؟
- مهمترین مسئله امکانات است. اگر نگاهی کارشناسی روی وضعیت تمرینی و اردویی همه مدال آوران دوومیدانی در آسیا و جهان شود به این نتیجه می رسیم که همه آنها امکانات خیلی خوبی در اختیار داشته اند. بدون امکانات، بدون توجه و حمایت و بدون شرکت در مسابقات معتبر و متعدد نمی توان انتظار هیچ پیشرفتی داشت.
* آرزوی شما برای بانوان دوومیدانی ایران در بازیهای آسیایی چیست؟
- آرزو می کنم بانوان موفق به کسب مدال شوند چرا که حرف های زیادی برای گفتن دارند. در سایر رشته ها نگاه بهتری به بانوان است ولی در دوومیدانی کمتر این نگاه وجود دارد که امیدوارم نگاه مسئولان نیز تغییر کند.
نظر شما