مجله مهر: شاید شما هم عکس را دیده باشید، عکس همان خانواده‌ای که روزگاری صدای چهار فرزند در خانواده‌شان می‌پیچید و در مدت زمان یک سال، تنها یک فرزند باقی ماند. عکس تلخی است، تلخ‌تر از عکس و نگاه مات پدر و چهره بهت‌زده فرزند باقی مانده این است که این اتفاق در یمن عادی شده، هر روز خبرهایی می‌شنویم که بمباران جان غیرنظامیان را گرفته است، آنقدر خبر تکراری است که شنیدنش برای‌مان عادی شده و دیگر برای ۱۰، ۱۵ و حتی ۲۰ آدم مویه نمی‌کنیم.
دردناک است در جایی زندگی کردن که سیاست‌های بزرگ برای جانت تصمیم بگیرند، یک روز ائتلاف سعودی‌ها، بمب‌هایش را بر سرت می‌ریزد؛ هیچ‌کس کک‌اش نمی‌گزد و تنها سازمان ملل به دادن بیانیه‌ای اکتفا می‌کند و مثل همیشه ابراز تاسف می‌کند... اما خودشان هم می‌دانند که با این بیانیه‌ها، کاری از پیش نمی‌برند.
این عکس، خشونت و تلخی جنگ بزرگان در سرزمین‌های اسلامی را نشان می دهد. این پدر یمنی یک‌سال با چهار پسر عید قربان را جشن گرفته و در سال بعد زیر همان سقف با تنها یک پسر ایستاده است، در حالیکه عکس سه پسر دیگرت روی دیوار نشسته و نام «شهید» را بر خود دارند.
نظر شما