به گزارش خبرنگار مهر، مدیر پروژه احیای دریاچه ارومیه در اداره کل منابع طبیعی استان آذربایجان غربی در برنامه بازدید خبرنگاران از پروژه های ستاد احیای دریاچه ارومیه گفت: قبل از عملیات ما ممکن نبود که اینجا بایستیم و صحبت کنیم، چندین دوربین ما خراب شد، در آذربایجان غربی که دومین استان پر آب کشور بود، نمی شد تصور کرد چنین بیابانی وجود داشته باشد.
مجید موسی زاده افزود: ستاد احیای دریاچه ارومیه علاوه بر خشکی خود دریاچه از مشکلات محیط زیستی دیگری در اطراف دریاچه ارومیه گزارش های دریافت کرد و سازمان جنگل ها احضار شد و از این سازمان خواسته شد این وظیفه را برعهده بگیرد.
وی گفت: چهار کانون بحرانی در آذربایجان غربی شناسایی شد، عملیات تعریف شد و از بهمن ۹۳ کارها آغاز شد و اکنون در کانون های تحت حاکمیت مناطق ما دیگر منطقه بحرانی نداریم و ۹۵ درصد رها شده است.
مدیر پروژه احیای دریاچه ارومیه تصریح کرد: اتفاق اصلی در خود پارک ملی دریاچه ارومیه بود که ماسهها به سمت روستاها حرکت می کردند و گرد و غبارشان می توانست تا ۵۰۰ کیلومتر دورتر برود، گرد و غباری که حاوی نمک و عناصر سنگین هم بود و موجب مرگ سرزمین می شد.
موسی زاده گفت: چندین پروژه بود که شامل مدیریت هرزآب، عملیات بیولوژیک، عملیات بیومکانیک و بیابان زدایی بود. در منطقه جبل کندی کار را محیط زیست انجام داد و نهایتا به اداره کل منابع طبیعی تحویل شد.
وی افزود: مجموعا ۴۸۰ هکتار عملیات کاشت داشتیم و از آن مهم تر قرق را انجام دادیم.
مدیر پروژه احیای دریاچه ارومیه توضیح داد: اینجا در این منطقه جنگل کاری نمی کنیم بلکه یک کمربند حفاظتی ایجاد می کنیم که گرد و غبار مهار شود.
به گفته موسی زاده، این منطقه تا خود دریاچه در شرایط کنونی حدود ۱۳ کیلومتر فاصله دارد، در حالیکه همین منطقه قبلا داخل دریاچه ارومیه بود و اکنون نیز درون محدوده پارک ملی دریاچه ارومیه است.
وی تاکید کرد: اینجا همه چیز به شدت علیه بوته بود و محدودیت شدید گونه برای کاشت داریم اما علت موفقیت پروژه این بود که از گونه های بومی منطقه استفاده شد. سال اول کشت بافت کردیم و بعد در منطقه کاشتیم. دو گونه نیکتاریا یا همان قره داغ و تاماریکس یا همان شورگز را کاشته ایم که ایجاد نپکا می کند و جلوی سرعت باد را می گیرد و آن را خنثی می کند.
نظر شما