به گزارش خبرگزاری مهر، "سیدارات واراداراجان" با اشاره به سفر "پراناب موخرجی" وزیر امور خارجه هند به ایران بر این نکته تاکید دارد که با توجه به مسائلی که ایران در سطح منطقه ای و جهانی با آن رو به روست، هند باید نقشی فعال تر را در این زمینه بر عهده بگیرد.
در ادامه این تحلیل، روزنامه "هندو" به قلم این نویسنده آورده است : موخرجی زمانی قرار است از ایران دیدار کند که اختلاف ایران و آمریکا وارد مرحله جدیدی شده است، دولت بوش ایران را با طرح ادعای دخالت تهران درعراق مورد سرزنش قرار می دهد و درصدد تحت فشار قرار دادن ایران درباره برنامه های هسته ای است.
سیدارات واراداراجان در ادامه به تحرکات نظامی آمریکا در خلیج فارس اشاره می کند که در حال افزایش است و چنین ادامه می دهد که هند به عنوان یک کشور همسایه و شریک اقتصادی ایران، سهمی عمده در راه بحرانی که در حال شکل گیری است بازی خواهد کرد، اما به عقیده این نویسنده به رغم همسایگی و منافع زیاد؛ هند به خود این اجازه را داده است تا با رای علیه ایران در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال 2005 تبدیل به یک بازیگر حاشیه ای در این عرصه شود.
در ادامه تحلیل آمده است : بطور مؤثر دهلی رای به این داده است تا از فهرست کشورهایی که تعاملی کافی با موضوع دارند کنار برود و ایران احساس کرد که یکی از دوستان ارزشمند و طرف گفتگوی بالقوه خود را از دست داده است درحالیکه آمریکا مشاهده کرد که چگونه هند به سادگی در قلاب شد و واشنگتن شروع کرد تا حمایت های جدیدی را از دهلی نو بعمل آورد.
این روزنامه نگار در ادامه تحلیل خود می نویسد : موخرجی باید در دیدار خود از تهران هند را به حال تعادل پیشین بازگرداند و او می تواند با تاکید بر منافع اساسی هند در مخالفت با جنگ و کمک به متقاعد کردن جهانیان مبنی بر اینکه برنامه های اتمی ایران صلح آمیز است چنین کاری را صورت دهد.
وی در ادامه می نویسد : طی دو دهه گذشته مانموهان سینگ نخست وزیر هند اغلب اعلام کرده است که یک کشورهسته ای دیگر در منطقه به نفع هند نیست اما آنچه که وزیر نیاز دارد تاکید صریح بر این است که حمله به ایران به نفع هند نیست و باید بگوید که دهلی نگرانی خود را از حمله اعلام و گزینه هایی را برای حل مسئله ارائه کند و چنین پیشنهادی از سوی یک شریک استراتژیک هند می تواند به آرامش در منطقه کمک کند و پیامی مهم برای واشنگتن ارسال نماید.
این نویسنده در ادامه به نکته سومی نیز اشاره می کند و می گوید : برای کمک به حل موضوع هسته ای ایران موخرجی باید تمایل ایران را برای همکاری با طرح 5 قدرت جدید شامل هند، روسیه، چین، برزیل و آفریقای جنوبی اعلام کند و این طرح باید به دنبال تسریع در فرایند بازرسی ها و بررسی اسناد مربوط به برنامه سانتریفیوژهای p2 باشد بطوری که آژانس بتواند - در یک زمان کافی به شیوه ای محدود- راستی آزمایی کند و اعلام کند که حقیقت این است که در این هیچ گونه برنامه اعلام نشده وجود ندارد. پنج قدرت همچنین به دنبال یک پیشنهاد چرخه سوخت چند ملیتی خواهند بود که که نگرانی های هر دو طرف جامعه بین المللی و ایران را درباره برنامه های تسلیحات هسته ای و همین طور نیازهای ایران به انرژی را برطرف خواهد کرد.
وی در ادامه چنین می نویسد که این روند ممکن است ایران را تشویق به ادامه پیروی از ان پی تی و تعلیق موقت فعالیت های مربوط به چرخه سوخت در راستای درخواست شورای امنیت نماید.
جدای ازکمک به تسریع یک راه حل دیپلماتیک برای موضوع هسته ای به عقیده این نویسنده وزیر خارجه هند وظیفه و رسالت دیگری نیز بر دوش دارد و آن خط لوله صلح بین ایران و پاکستان تا هند است ، خطی که مورد بررسی قرار می گیرد و می تواند نیازهای دهلی را به انرژی برآورده کند.
نظر شما