حضور رئیس جمهور در شورای امنیت قطعا به عنوان رویکردی از موضع ضعف تلقی خواهد شد / سفر به نیویورک باید با فرمولی جامع الاطراف همراه می‌بود

دکتر علیرضا اکبری، رئیس موسسه مطالعات راهبردی تصمیم در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به تائید سفر رئیس جمهور کشورمان به نیویورک برای دفاع از حقوق هسته ای ملت ایران در شورای امنیت از سوی سخنگویان دولت و وزارت خارجه، اظهار داشت:  سفر احتمالی دکتر احمدی نژاد به نیویورک باید با برنامه ریزی دقیق و در چارچوب فرمولی جامع الاطراف همراه می بود.

اکبری افزود: نباید فراموش کنیم که همواره هر پدیده ای به خصوص در عرصه دیپلماسی تابع اصول و ویژگی های خاصی است که در صورت عدم توجه به آن ها، نتیجه ای اشتباه به بار خواهد آمد.

وی اهتمام رئیس جمهور نسبت به پردازش امری حساس به طور شخصی را ستود و آن را امری مثبت و بسیار خوب ارزیابی کرد و افزود: اما باید به یاد داشته باشیم که مباحث دیپلماتیک به خصوص در حوزه دیپلماسی امنیتی و بین المللی، تابع فرآیندهایی بسیار حساس، دقیق و پیچیده ای است و بر همین مبنا همان گونه که برخورد گزینشی شورای امنیت با مباحث مختلف را مورد انتقاد قرار می دهیم، نباید به برخورد گزینشی هم با آن بپردازیم و در جایی آن را رد کرده و در جایی دیگر به مطالبه حقوق مان از آن بپردازیم.

اکبری ادامه داد: شورای امنیت یعنی محل چانه زنی و تاثیرگذاری بر آرای اعضای جامعه جهانی که در این میان پنج عضو از حقی ویژه برخوردارند و قطعا برای اتخاذ مواضع خود منافع خویش و شرکایشان را ملاک قرار می دهند؛ در چنین شرایطی هم اگر بخواهیم حتی در سطح رئیس جمهور به دفاع از حقوق ملت مان بپردازیم، لازمه آن وجود یک دیپلماسی فعال، حساب شده و آماده چانه زنی در زمینه چنین تصمیمی است.

این کارشناس مسایل استراتژیک هم چنین گفت: اگر قصد داشتیم چنین تصمیمی را اتخاذ کنیم باید حداقل از زمانی پیش از 30 جولای یا پس از 23 دسامبر دیپلماسی خود را آغاز می کردیم؛ ما نمی توانیم ناگهان و آن هم سه هفته پس از پایان مهلت قطعنامه 1737 و در شرایطی که 1+5 به مذاکره و چانه زنی پیرامون متن قطعنامه بعدی مشغول هستند، برویم و از حضور در شورای امنیت برای دفاع از حقوق مان صحبت کنیم.

وی در ادامه اظهار داشت: البته این نوع اعلام موضع به جهتی که در بالا ذکر شد قابل اعتناست اما بنظرم اقدامی کاملا منطقی و دقیق نیست؛ باید بپرسیم که چه ضرورتی دارد آقای رئیس جمهور در مقطعی که لغت های یک قطعنامه در حال زایش و شکل گیری است، به فکر سفر به نیویورک و دفاع از حقوق ایران بیفتند؟ چنین تصمیمی به هیچ وجه با موازین بین المللی انطباق ندارد.

اکبری با تاکید بر اینکه دکتر احمدی نژاد باید با همتایان خود مذاکره و چانه زنی کند، افزود: همان گونه که ذکر شد، چنین مذاکره ای در سطوح بالا مستلزم آن است که دستگاه دیپلماسی شما به صورت کاملا فعال، در چندین جبهه، و به صورت گسترده حداقل 20 گروه مذاکراتی را در چارچوب ملاقات های مختلف و متفاوت سامان داده و به پشتیبانی شما بپردازند؛با چنین مقدمه ای می توان در سطح وزیر خارجه یا دستیار ویژه رئیس جمهور به مذاکره و چانه  زنی پرداخت.

رئیس موسسه مطالعات راهبردی تصمیم با بیان این که طرح انجام احتمالی چنین سفری باید با برنامه ریزی دقیق در چارچوب فرمولی جامع الاطراف با چندی بعد همراه می بود، ادامه داد: به نظر می رسد زمانی که سطوح زیر دست رئیس جمهور از سفیر گرفته تا نماینده ویژه و وزیر یا سایر مسئولان در شورای عالی امنیت ملی در 3 ماه گذشته، اقدام سازمان یافته ای را برای عملی شدن چنین احتمالی انجام نداده اند، رفتن دکتر احمدی نژاد به نیویورک و جز هزینه کردن جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران در شورای امنیت، فایده دیگری نداشته باشد.

این کارشناس مسایل استراتژیک هم چنین پرسید: آیا آقای رئیس جمهور فکر می کنند با اوصافی که ذکر شد در شورای امنیت با ساختاری که همه از آن آگاهند می توان امتیازی گرفت؟ به واقع حضور دکتر احمدی نژاد در شورای امنیت به تاثیری را بر سیر تحولات پرونده هسته ای ایران خواهد داشت؟

وی خاطرنشان کرد: به نظر می رسد اگر موضع اخیر دکتر الهام و سخنگوی محترم وزارت خارجه را در شرایط کنونی نوعی تعارف برای نمایش ژستی جهت نشان دادن آمادگی مقامات کشور برای حمایت از حقوق ملی کشورشان به هر قیمتی بدانیم، بهتر از آن است که به عملی شدن چنین سفری بندیشیم.

اکبری افزو: شاید اگر فرآیند تصمیم سازی ملی در حوزه سیاست خارجی ما به نحو شایسته و ضروری انجام می گرفت، شاهد اتخاذ و حتی اعلام چنین تصمیمات عجولانه و دقیقه ای در سیستم اجرایی کشور نبودیم؛ این نوع تصمیم گیری نوعی عکس العمل عجولانه بوده و قطعا به عنوان رویکردی از موضع ضعف ارزیابی می شود.