خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب: سابقه پیدایش احزاب و گروههای سیاسی در ایران به بعد از دوران نهضت مشروطه باز می گردد. در واقع در دومین دوره مجلس شورای ملی، افرادی نظیر تقی زاده و دهخدا، متاثر از مشاهدات خود در کشورهای دیگر به فکر ایجاد احزاب سیاسی افتادند و حزب "اجنماعیون-عامیون" را به عنوان اولین حزب رسمی در ایران برپا ساختند.
از آن پس و تا کنون می توان چهار دوره را در فعالیت احزاب در ایران از هم تمیز داد. دوره اول از آغاز فعالیت نخستین احزاب ایرانی - ( اجتماعیون و عامیون ) تا کودتای 1299 شمسی؛ دوره دوم سالهای بحرانی 1320 تا 1332 که در آن دو حزب توده و جبهه ملی ایران فعالیتهای گسترده ای را انجام دادند؛ دوره سوم از کودتای 28 مرداد 32 تا سالهای پیش از اتقلاب اسلامی را شامل می شود که در آن احزاب فرمایشی و دست نشانده ای همچون حزب مردم ( اسدالله علم)، ملیون ( منوچهر اقبال )، ایران نوین (حسنعلی منصور) و رستاخیز تشکیل شدند اما به هیچ وجه مورد استقبال مردم قرار نگرفتند. دوره چهارم نیز پس از پیروزی اتقلاب اسلامی و خصوصاً بین سالهای 57 تا 60 را شامل می شد.
امام خمینی (ره) در سراسر عمر خود به عنوان شاهدی هوشیار و آگاه ناظر بر سیر تحولات احزاب و گروههای سیاسی در ایران بود . ایشان پیش از انقلاب، ضمن افشای ماهیت وابسته احزاب فرمایشی، تلاش استعمار برای سوء استفاده از آنها را جهت ایجاد اختلاف بین مردم نشان دادند. پس از پیروزی انقلاب نیز فعالیت احزاب و گروههای سیاسی، حتی احزاب چپ و غیر اسلامی را آزاد اعلام کردند، مشروط به آن که فعالیتهای آنها یه زیان مردم، مملکت و اسلام نباشد.
کتاب "احزاب و گروههای سیاسی از دیدگاه امام خمینی (ره) " که در گروه اجتماعی معاونت پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) استخراج و تنظیم شده است، در پنج فصل عمده ( به همراه بخش فهارس) نحوه برخورد ایشان را با احزاب و گروههای مختلف نشریح کرده است.
در فصل نخست که عنوان آن "نحوه و علل پیدایش احزاب و گروههای سیاسی در ایران" است، به مباحثی همچون ایجاد احزاب فرمایشی توسط قدرتهای استعماری با اهدافی همچون ایجاد تفرقه و اختلاف پرداخته شده است.
فصل دوم کتاب به "کلیاتی درباره احزاب و گروههای سیاسی" اختصاص داده شده که در آن معیار شناخت احزاب و گروهها، محدوده فعالیت، نحوه همکاری، زیانهای گروه گرایی و غیره مورد بحث قرار گرفته است.
در فصل سوم نیز به "عملکرد کلی احزاب و گروههای سیاسی مخالف بعد از پیروزی انقلاب اسلامی" اشاره شده است.
کتاب در فصل چهارم "توصیه ها و رهنمودهای امام خمینی (ره)" را در مورد احزاب و گروههای سیاسی مطرح کرده و در فصل پنجم نیز "بررسی موردی مهمترین احزاب و گروههای سیاسی" آنجام گرفته است.
نظر شما