به گزارش خبرنگار مهر، مجموعه رختشویخانه را می توان به دو بخش تقسیم کرد؛ بخش نخست سرایداری و محل مدیریت رختشویخانه مشتمل بر حیاط و اعیانی مسکونی است. اعیانی آن مشتمل بر دو اتاق و یک ورودی است که سرایداری و محل شستشوی رخت را به همدیگر متصل می کند.
بخش دوم فضای شستشوی رخت است که از چند قسمت تشکیل شده؛ قسمت اول خزینه یا محل جمع آوری آب است. سقف مخزن هماهنگ با سقف سالن از سه واحد تاق و تویزه تشکیل شده که قوس های نوع خوزی (رومی)، آن را زینت داده اند.
قسمت دوم فضای اصلی رختشویخانه است. مصالح به کار رفته در جرزهای این بخش لاشه سنگ با ملاط ساروج است. فضای داخلی بنا با پرسپکتیوی بسیار زیبا طراحی و اجرا و از دو ردیف تاق و تویزه به طور متوالی که ستون‌های سنگی آنها را از همدیگر جدا می سازد، ساخته شده است. این فضا توسط 11 واحد ستون قرینه سالن را به دو قسمت تقسیم کرده است.
عرقچین گنبد روی چهار واحد تویزه استوار است و روی هر عرقچین 5 واحد نورگیر تعبیه شده است. از یک دریچه هم امکان نور و تهویه فضای داخلی رختشویخانه فراهم می شود. محل شستشوی رخت به طور قرینه از چهار حوضچه و آبروهایی در فاصله حوضچه ها تشکیل یافته و در امتداد آبرو دو ردیف پاشور تعبیه شده که آبرو و حوضچه ها را به طور قرینه دربر می گیرد.
شستشو در چهار مرحله انجام می شد و اولین مرحله آن در پایان مسیر آب درون رختشویخانه انجام می شد. پس از آن رخت به قسمت سوم و دوم و اول برده می شد. مسئله دفع فاضلاب این مجموعه با طرح های معماری به طور منطقی حل و فصل شده است، به این ترتیب که در زیر پاشورها، آبرو فاضلاب تعبیه و به مسیر فاضلاب شهری مرتبط شده است.
در حال حاضر این اثر تاریخی به موزه باستان شناسی و مردم شناسی تبدیل شده است. مجموعه تاریخی رختشویخانه در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.
نظر شما