خبرگزاری مهر - گروه ورزشی - محمد بیرامی: بیست و چهارمین دوره رقابتهای تکواندو قهرمانی جهان یکشنبه شب در منچستر به پایان رسید و تیم ملی تکواندو ایران به عنوانی بهتر از دوازدهمی دست پیدا نکرد. عنوانی که به هیچ عنوان برای تکواندو ایران قابل دفاع نیست. عنوانی که عوامل مختلفی در ثبت آن مؤثر بود که نقش ضعف مدیریت در مجموع پررنگ‌تر به چشم آمد.
این دوره از رقابتها با حضور ۹۷۵ تکواندوکار از ۱۵۰ کشور به مدت ۵ روز در سالن «آره نا» شهر منچستر برگزار شد. همانطور که از قبل قابل پیش بینی بود، رقابتهای سطح بالایی را شاهد بودیم که هیچ تکواندوکاری در حاشیه امنیت قرار نداشت.
شکست بزرگان تکواندو جهان در منچستر
در میان هشت تکواندوکاری که دو سال قبل مدال طلای جهان در «موجو» کره جنوبی را کسب کرده بودند، فقط «شوای ژائو» از چین در وزن ۶۳- کیلوگرم و «میلاد بیگی» از آذربایجان در وزن ۸۰- کیلوگرم موفق به تکرار مدال طلای خود شدند. ضمن اینکه «ولادیسلاو لارین» روسی نقره دوره قبل خود را به طلا تبدیل کرد.
بسیاری از تکواندوکاران صاحب نام و عنوان دار دنیا در این دوره با شکست برابر رقبای خود از دور مسابقات حذف شدند که سرآمد آنها «دای هون لی» کره‌ای بود. «آرون کوک»، از مولداوی، «ایسوفو» از نیجریه، «بچمانن» از آلمان و «خارماتوف» از روسیه هم تعدادی از عنوان داران دوره قبل بودند که توفیقی در این دوره نداشتند.
در چنین شریطی که از قبل قابل پیش بینی بود، تیم ملی با توجه به تمریناتی که در روزهای پایانی شاهد آن بودیم با هزاران امید راهی رقابتهای جهانی شد. رقابتهایی که می‌توانست پایانی باشد بر چهار سال ناکامی در رقابتهای معتبر، ولی همیشه اوضاع آنچنان که می‌خواهیم پیش نمی‌رود و این موضوع این بار به دلایل مختلف گریبان تیم ملی ایران را گرفت تا با کسب دو مدال نقره و یک برنز عنوانی بهتر از دوازدهمی کسب نکند.
مشکل روادید بررسی شود
اینکه تیم ملی با مشکل روادید برخورد کرد و همین موضوع روی روحیه اغلب نفرات تیم تأثیر منفی گذاشت بدون شک یکی از دلایل کسب این نتیجه ضعیف بود، به خصوص برای امیرمحمد بخشی که دو دوست و هم باشگاهی او یعنی میرهاشم و عرفان در تهران ماندند. ولی نمی‌توان از این مورد به عنوان عامل اصلی ناکامی نام برد که فدراسیون یک هفته تمام انگلستان را مقصر قلمداد کرده است. صادر نشدن روادید حتماً دلایل متعددی دارد که عوامل داخلی هم در آن نقش داشته‌اند که باید از ابعاد مختلف بررسی شود.
توجه مسئولان فدراسیون را به این نکته جلب می‌کنیم که تیم ملی برای اخذ روادید پنجشنبه ۲۵ فروردین ماه راهی ترکیه شد تا در سفارت انگلستان حضور پیدا کند. در حالی که با توجه به شرایط سیاسی موجود می‌شد از چند ماه قبل برای دریافت روادید اقدام کرد و زمان کافی هم برای رفع مشکلات این چنینی بود، نه آنکه ۲۰ روز قبل از شروع مسابقات تازه وقت سفارت داشته باشند!
اما یک سوال و اینکه چرا انگلیسی‌ها برای مردانی، هادی پور، حسینی و ناظمی روادید صادر نکردند؟ در این بین دو نفر در آخرین فرصت مجوز سفر به بریتانیا را کسب کردند و دو نفر هم که در تهران ماندند! چرا مشکل فقط برای نفراتی که شانس کسب مدال داشتند ایجاد شد؟ اگر مطلب فدراسیون مبنی بر کارشکنی و سیاست انگلیسی درست باشد، آیا می‌توان حدس زد که اطلاعات تیم ملی به میزبان داده شده است؟
بن بست فنی ملی پوشان
اما یکی از نکات اصلی و مهم تیم ملی بن بست فنی بود. بن بستی که در مواقع حساس و مهم با حضور یک مرد فنی و قابلیت‌های بالا در نقش یک مدیر فنی و یا مشاور در کنار عسکری می‌توانست باز شده و بهترین کمک را به او داشته باشد. وقتی ملی پوشان سابق راهی به اردوها پیدا نکردند باید انتظار چنین مشکلی را داشته باشیم.
رئیس فدراسیون در ماه‌های اخیر میهمانان زیادی را به اردوی تیم ملی دعوت کرد. از وزیر و نماینده مجلس گرفته تا نظامیان صاحب منصب، ولی آیا یک بار ملی پوشان عنوان دار سالهای اخیر و یا مربیان با تجربه را به اردو دعوت کرد تا در کنار این جوانان تمرین کرده و یا با دیدن تمرینات تیم ملی نقطه نظرات فنی به سرمربی تیم ملی بدهند؟ آنجا که می‌گویند و تکرار هم می‌کنند که تیم ملی یک بزرگ‌تر می‌خواهد دقیقاً برای زمانی است که وقتی تکواندوکار مبارزه ۶ بر یک عقب افتاده را با تساوی در عدد ۸ به راند طلایی می‌کشاند، بتواند هم مربی و هم بازیکن را کمک فنی بدهد.
جای خالی ملی پوشان و مربیان با تجربه
در همین رقابتهای منچستر اغلب تیم‌های بزرگ دنیا مدال آوران و اسطوره‌های سالهای قبل خود را به عناوین مختلف از جمله مربی، مدیر، مشاور و.. کنار خود داشتند، ولی اینکه چرا در تیم ملی ایران آقایان از حضور این دست قهرمانان کنار تیم ملی ترس دارند، سوال بزرگی است که در طول سالهای گذشته جوابی برای آن یافت نشده! اینکه چرا درخواست‌های مکرر عسکری برای حضور ساعی در رأس امور فنی تیم بی پاسخ ماند هم جای تعجب دارد.
کسی نمی‌داند شورای فنی در اوج حاشیه‌های فدراسیون، با چه هدفی تشکیل شد و سرانجام آنچه شد! فدراسیون تکواندو در چهار سال گذشته به جای آنکه مشکلات را ریشه‌ای ارزیابی کند به حاشیه‌ها برای توجیه ضعف‌های خود پرداخت. از رسانه‌ها گرفته تا منتقدان و این آخری هم صادر نشدن روادید همه و همه در نتایج تیم ملی تأثیر دارند، ولی ضعف‌های درونی فدراسیون هیچگاه تأثیری در نتایج تیم ملی نداشته است.
تکواندو نیاز به پاکسازی دارد
در کنار تیم ملی افرادی هستند که علی رغم تلاش برای موفقیت، با کارها و مشاوره‌های غلط به رئیس فدراسیون نه تنها ثمری ندارند، بلکه به تیم ملی هم لطمه می‌زنند. سالهاست منتقدان تکواندو از حضور «کوتوله» ها در فدراسیون انتقاد می‌کنند که نمونه آخری آن را هادی ساعی معرفی کرد، افرادی که حتی لباس تکواندو را نیز به تن نکرده‌اند، ولی تصمیم گیرنده‌اند و گویا عزمی برای پاکسازی فدراسیون از این دست افراد نیست.
نقره مؤمن زاده سپر مشکلات ریشه‌ای تکواندو بانوان
در بخش بانوان همین شرایط حاکم است، از میان شش تکواندوکار اعزامی به منچستر تنها مهلا مؤمن زاده موفق به کسب مدال نقره شد و سایر نفرات تیم با ارائه مبارزات بسیار ضعیف باخته و حذف شدند. سالهای قبل کیمیا علیزاده و این بار مؤمن زاده با مدال‌های خود باعث دیده نشدن ضعف‌های آشکار مدیریتی و فنی این تیم می‌شود. وقتی تکواندوکار فاصله امتیازی زیاد در یک دقیقه از دست می‌دهد، شک نکنید مربی که روی صندلی نشسته توانایی هدایت او را ندارد؟ وقتی تکواندوکار با اختلاف فاحش بازنده میدان را ترک می‌کند شک نکنید برای میدان جهانی آماده نشده است! اینها تنها بخشی از مشکلاتی است که تکواندو بانوان با آن مواجه است.
زنگ خطر در آستانه المپیک
با نتایجی که در منچستر رقم خورد، کار کسب سهمیه المپیک سخت و سخت‌تر از قبل شده است و به نظر می‌رسد فدراسیون تکواندو به جای حاشیه رفتن و نسبت دادن این نتایج به حاشیه‌ها، می‌بایست ضعف‌ها را ریشه یابی کرده و اصولی برای رفع آن اقدام کند. اگر همین تفکر بر تکواندو ایران حاکم باشد و همچنان چشم‌ها بسته باشد و نخواهند مشکلات ریشه‌ای را حل کنند، شک نکنید کسب سهمیه و مدال المپیک نیز دست نیافتنی خواهد شد.
نظر شما