به گزارش خبرگزاری مهر، براساس این طرح در صورتی که رژیم صهیونیستی از سرزمین‌های اشغالی فلسطین، سوریه و لبنان در سال 1967 عقب نشینی کند و دولت مستقل فلسطین تشکیل و همچنین آوارگان نیز به سرزمین و خانه های خود بازگردند، عربستان تلاش خواهد کرد تا کشورهای عرب، رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسند.
هدف از این نوشتار ارزیابی طرح صلحی است که در هفته‌های پایانی سال 1380، در رابطه با اوضاع آن زمان فلسطین اشغالی ارائه شد؛ طرحی که در تاریخ 28/11/1380، از سوی امیرعبدالله ولیعهد آن زمان عربستان سعودی و در گفتگو با "توماس فریدمن" خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز، مطرح گردید.
کلیات ابتدایی طرح گویای این مطلب بود که در صورت عقب نشینی اسرائیل به مرزهای 1967 و تشکیل کشور مستقل فلسطین، جهان عرب نیز رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته و به عادی سازی روابط با این رژیم خواهد پرداخت.
اغلب کشورهای اروپایی و ایالات متحده با استقبال از این طرح، آن را ابتکاری موثر برای خروج از مناقشه خاورمیانه دانستند، در حالی که گروه های فلسطینی قالب کلی طرح و پذیرش آن را خیانتی به آرمان و قیام مردم فلسطین دانستند.
به تدریج و تا آستانه نشست سران عرب در تاریخ هفتم و هشتم فروردین ماه 1381، اغلب کشورهای عربی حمایت خود را از طرح مذکور اعلام کردند، به شکلی که برخلاف طرح های پیشین، تعداد حامیان طرح در مقایسه با مخالفان آن فزونی گرفت و این مسئله در نشست اخیر سران عرب در ریاض ابعاد جدیدتری به خود گرفت.
طرح امیرعبدالله در شرایطی ارائه گردید که دو عامل به صورت پی در پی فضای مذاکرات سیاسی را به شدت متصلب ساخته بود. بی نتیجه بودن سیاست سرکوب از سوی آریل شارون نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و ناکام ماندن طرح های ارائه شده پس از انتفاضه، دوعاملی بودند که فضای مذاکرات سازش را مخدوش و بازیگران این عرصه را در رقابتی پرهزینه درگیر ساخته بود.
ابتکارعمل عربستان به واشنگتن فرصت می داد تا مذاکرات سیاسی را بدون آنکه به طور مستقیم به عرفات امتیازی داده باشد، احیاء کند.
از دیگر اهدافی که در طرح امیرعبدالله تعقیب می‌شد، کاهش فشار حملات رژیم صهیونیستی نسبت به لبنان و تشکیلات خود گردان در آن زمان بود؛ حملاتی که با تعیین بیروت به عنوان محل نشست سران عرب، موقتاً فروکش نموده و امنیت لازم برای حضور سران عرب در لبنان را فراهم ساخت.
در پایان بحث می توان گفت که ارزیابی موفقیت یا شکست ارائه دوباره طرح امیرعبدالله با توجه به تغییر شرایط و و اوضاع، باید درچارچوب زمانی کنونی باشد.
با این حال طرح امیرعبدالله را می توان به دلیل روحیه تجاوزگری اسرائیل و عدم پذیرش صلح واقعی و عادلانه از سوی این رژیم، پیشنهادی ناکارآمد به حساب آورد.
نظر شما