۲۳۶ دانش آموز دارای آسیب شنوایی در مدارس کردستان تحصیل می کنند

به گزارش خبرنگار مهر، خلیل رنجبر صبح دوشنبه در مراسم گرامیداشت روز جهانی ناشنوایان که با حضور جمعی از مسئولان در مدرسه با نیازهای ویژه توکل سنندج برگزار شد، اظهار داشت: ۲۳۶ دانش آموز دارای آسیب شنوایی در مدارس و مراکز با نیازهای ویژه و تحت پوشش آموزش و پرورش تلفیقی فراگیر در مدارس عادی مشغول به تحصیل هستند.

وی افزود: از این تعداد ۵۲ دانش آموز دختر و پسر دارای آسیب شنوایی در دوره های پیش دبستانی، ابتدایی و متوسطه دوره اول پیش حرفه ای در ۱۲ مدرسه مستقل و ضمیمه در هشت شهرستان و منطقه تابعه استان مشغول به تحصیل هستند.

رئیس آموزش و پرورش استثنایی کردستان ادامه داد: همچنین با توجه به سیاست یکپارچه سازی آموزش و توان بخشی مبتنی بر جامعه و نزدیک شدن دانش آموزان استثنایی به جامعه عادی در سال تحصیلی جاری ۱۸۶ دانش آموز تلفیقی فراگیر دارای آسیب شنوایی خفیف تا عمیق در کنار همسالان خود و دردوره های ابتدایی، متوسطه دوره اول و دوم مدارس عادی مشغول به تحصیل هستند.

رنجبر با بیان اینکه آسیب شنوایی پس از نیاز ویژه ذهنی و مشکلات جسمی حرکتی در دانش آموزان بیشترین آمار معلولیت را به خود اختصاص داده است، یادآور شد: این اختلال آثار ظاهری چندان مشخصی ندارد و مبتلایان به آن در سازگاری های اجتماعی با چالش های فراوانی روبه رو هستند.

وی با اشاره به اینکه با تشخیص به موقع و مداخله بهنگام می توان عوارض کم شنوایی و ناشنوایی را به حداقل رساند، بیان کرد: از این رو غربالگری قبل از یک ماهگی، اقدامات تشخیصی در سه ماهگی و اقدامات طبی، دارویی، درمانی و توانبخشی مانند کاشت سمعک های استخوانی و نامرئی و کاشت حلزون قبل از شش سالگی انجام می شود.

رئیس آموزش و پرورش استثنایی کردستان با تأکید بر اینکه یکی از سخت ترین معلولیت ها ناشنوایی است، گفت: خانواده و جامعه با پذیرش واقع بینانه محدودیت فرد ناشنوا باید در راه پرورش استعدادها و توانایی های او یاری رسان باشند، چرا که شیوه رفتار با فرد دارای آسیب شنوایی در رشد عاطفی، سازگاری های اجتماعی و فراگیری مهارت های زبانی و تحصیلی او بسیار مهم و تعیین کننده است.

رنجبر کاهش یادگیری مهارت های اجتماعی، افت مهارت های شغلی و تحصیلی، کاهش ارتباط اجتماعی و کناره گیری از اجتماع را از جمله مسائل و مشکلات عمده ای عنوان کرد که فرد دارای آسیب شنوایی علاوه بر ناراحتی های روحی و خلقی و تحمیل هزینه های بالای توانبخشی با آن مواجهه می شود.