به گزارش خبرنگار مهر، نشست خبری «استرداد بخشی از الواح هخامنشی به ایران» که دو شب گذشته از شیکاگو به تهران انتقال یافت، پیش از ظهر امروز در سالن اجتماعات موزه ملی ایران برگزار شد.
در این نشست کریستوفر وودز رئیس مؤسسه شرق‌شناسی شیکاگو در پاسخ به سؤال خبرنگار مهر که پرسید «با توجه به اینکه معاون میراث فرهنگی اعلام کرده بخشی از این الواح هنوز خوانده نشده است، آیا کار تحقیق بر روی این الواح پس از ۸۰ سال به پایان رسیده یا نه؟» توضیح داد: طبیعت علم این است که هیچ‌وقت نمی‌توان گفت این تحقیقات تمام شده است. همیشه رویکرد جدیدی به الواح وجود دارد. کار مطالعه روی آنها پایان نخواهد داشت. وقتی که بیشتر تحقیق می‌کردیم، متوجه می‌شدیم که کار هنوز ادامه دارد و تازگی‌های بیشتری نصیبمان می‌شد. امیدواریم این تحقیقات در تهران ادامه یابد.
در ادامه این نشست و در پاسخ به سؤال دیگر خبرنگار مهر مبنی بر اینکه «دستاورد مهم مطالعه روی الواح هخامنشی چه بوده است؟» متیو استولپر استاد دانشگاه مؤسسه شرق‌شناسی شیکاگو گفت: ایران به میهمان نوازی مشهور بوده و من هم این را تجربه کرده‌ام، من صمیمیت خاصی با این الواح دارم. این الواح مانند بچه‌های من هستند. می‌توانم بگویم یکی از مهم‌ترین منابع اطلاعاتی ما از امپراطوری هخامنشی در اوجش، همین الواح هستند. این منبع، یک منبع اطلاعات زبان نیز است چون امپراتوری هخامنشی از مصر تا هند گسترش داشته و زبان‌های دیگر را نیز می‌توان در آنها پیدا کرد.
وی گفت: این لوحه‌ها جامعه کامل هخامنشی را معرفی می‌کند؛ از فقرا و کارگران، اعضای دربار و خدایان آن زمان پارسی؛ بنابراین نگاه کاملی از آن دوران به ما می‌دهد. حتی می‌توان وضعیت نهادها، مؤسسه‌ها، دولت‌ها و ادارات آن زمان را هم پیدا کرد و اینکه اقتصاد آنها به چه شکل اداره می‌شده است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ما ۶۵۰۰ تبلت را خوانده‌ایم، ۸۵۰ لوحه آرامی را خوانده‌ایم، ۲۵۰ متن که درباره لوحه‌های آرامی است، مطالعه شده و بیش از ۴۰۰۰ مُهر که روی تبلت‌ها وجود داشته، رمزگشایی شده است.
استولپر در پاسخ به این سؤال که چه چیزی به محققان یاد داده شده است؟ گفت: تصور کنید یک شهروند دوره هخامنشی هستید و در دوران داریوش بزرگ در یک کاروانسرا مشغول به کار بوده‌اید؛ مسافرانی از همه‌جا با فرهنگ‌ها و زبان‌های متعدد به آنجا ورود می‌کرده‌اند و از کاروانسرا غذا می‌خواستند. باید می‌دانستیم که چطور باید با این افراد برخورد کرد؟ از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند و چگونه باید با کسی که به زبان دیگری صحبت می‌کند، ارتباط برقرار کنیم. ما امروز هم با این مسائل سروکار داریم، اما نمی‌دانیم اقتصاد چطور می‌چرخد ولی مردم دوران هخامنشی تمام این مسائل را به صورت مستند داشتند، اطلاعات کامل آنها هم هنوز در دسترس است که آنها چطور دسته‌بندی می‌شدند و چطور با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند؛ این فقط بخش کوتاهی است که ما یاد گرفتیم چرا که هر روز به یک نکته جدید برمی‌خوریم. تحقیقات روی آن هیچ‌گاه تمام نمی‌شود.
وی در پاسخ به اینکه تفاوت بین الواح بارو با الواح خزانه چیست و تاکنون بیشتر درباره الواح خزانه صحبت می‌شده است، توضیح داد: به الواحی می‌گویند «الواح هخامنشی بارو» که در زیر یکی از باروها پیدا شده است بنابراین متون آن هیچ ربطی به بارو ندارد. الواح خزانه نیز به همین دلیل نامگذاری شده‌اند.
در تکمیل این توضیحات محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور گفت: سنت ساخت الواح تنها در تخت‌جمشید نبوده است بلکه در هفت‌تپه خوزستان نیز از این الواح پیدا شده و اگر می‌بینیم که بعضی از آنها بسیار کوچک هستند، به دلیل سنت ساخت این الواح توسط استادکاران بوده است بنابراین ما سنت ساخت این الواح را از دوره هخامنشی داشته‌ایم و در این دوره نیز ادامه پیدا کرده است.
در ادامه جبرئیل نوکنده مدیر موزه ملی ایران درباره اینکه این الواح هخامنشی قرار است در مخزن قرار گیرند یا به نمایش گذاشته شوند نیز گفت: ما در مخزن، مکان را به شکل استاندارد تجهیز کرده‌ایم، این آثار قطعاً به نمایش درمی‌آیند. مخزن موزه ملی ایران، استانداردترین مخزن موزه در ایران است.
وی افزود: طرح بازسازی موزه ایران باستان نیز در دستور کار است. سه سال قبل رئیس سابق مؤسسه شرق‌شناسی به ایران آمد و از این مخزن بازدید کرد. قبل از آنکه این الواح به ایران بیاید، ما سه میلیون اثر در این مخزن داشته‌ایم.
نظر شما