مجله مهر :
یک- ما حسینی شده‌های دست امام حسن علیهالسلام
همین چند هفته پیش بود. کوله هایمان را بستیم و راهی عراق شدیم تا به اربعین سیدالشهدا برسیم. تا شور و عشق به امام حسین علیهالسلام را با تک تک قدم هایمان، به چشم و گوش همه دنیا برسانیم.
از همان اول راه اما، آدم‌های با ادب، آدم‌های اهل دل، خوب بلد بودند برای این سفر بزرگ مقدمه بچینند. بلد بودند بگویند که برکت این سفر بزرگ را از اذن برادر بزرگتر امام حسین علیهالسلام داریم؛ از مولا حسن مجتبی علیهالسلام.
دو- کریم کاری به جز جود و کرم نداره...
همین حالا اگر بروی از هرکسی که اهل بیت را در حد اسم هم می‌شناسد بپرسی امام حسن علیهالسلام را به چه صفتی می‌شناسی؟ می‌گوید به بخشندگی، به کرامت. همه شنیده‌ایم امام چندین بار همه دارایی و چندبار نصف آن را به فقرا بخشید؛ که خودش سراغ پابرهنه‌ها و گرسنه‌ها می‌رفت تا دعوتشان کند سر سفره کریمانه اش. حالا صدها سال بعد از شهادت او، به بهانه نام زیبایش نانوایی ها نان رایگان دست مردم می دهند و گوشه گوشه شهر، بساط رنگارنگ خیرات برای فقرا برپاست؛ آن هم در کنار پرچم ها و پیکسل های سبزرنگی که رویش نوشته اند "امام حسنی ام".
سه – غم بقیع، غم روضه های نخوانده
نام امام حسن علیهالسلام یک غم عجیب و غریبی با خودش دارد. نمی‌شود مثل مشهد و قم و کربلا و نجف، به قصد زیارت امام حسن علیه‌اسلام راهی مدینه شوی و بروی جلوی ضریحش زیارتنامه بخوانی. نمی‌شود بنشینی در حرمش استخوان سبک کنی یا با دل خوش در صحن قدم بزنی، چشم هایت را ببندی و شعری زمزمه کنی... آرامستان بقیع و مزار امام حسن علیهالسلام را به غربت می شناسیم؛ به باریدن های بی روضه شیعه. او غریب است، لابلای کتاب های ما و حتی بین بیت های پر شور شاعران و اهالی قلم.
چهار- سیدالکریم
ما ایرانی ها، ما مدینه ندیده ها، ما امام حسنی ها، دلمان که گرفت راهی جنوب تهران میشویم، راهی ری.
برای زیارت مرد بزرگ و دانشمندی که نامش عبدالعظیم حسنی بود و نایب امام هادی علیهالسلام در سامرا. به زیارت مردی که سیدالکریم صدایش می کنیم و نسلش با چهار واسطه به آقای کریم مدینه می رسد.
ما برای امام حسن علیهالسلام در قلب هایمان حرم ساختیم تا نامش زنده بماند و راه و رسم دست های بخشنده اش تمام نشود.
۱۱:۳۷ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۶
نظر شما