به گزارش خبرنگار مهر، زیبایی شناسی درک انسانی را به مثابه یک وسیله ارتباطی معرفی می کند که جهان را برای ما شکل می دهد و یا به گونه ای دیگر تفسیر می کند.
در فلسفه غرب و در سده 19 و 20 زبان نقشی اساسی ایفا کرده است. اما در حال حاضر زبان چندان اهمیت حیاتی ندارد. وسیله ارتباطی چیزی فرای زبان گفتاری و شنیداری است، به طوری که گاهی در سکوت، قدرتمندتر حاضر می شود.
در واقع ارتباطی که بر اساس زبان شکل می گیرد تنها یک نوع ارتباط است. تصاویر و صداها، سکوت‌ها و بازی‌ها و زبان بدن هر کدام زبان خودشان را دارند. در دنیای امروز زیبایی شناسی ارتباطی می گوید که درک ما خود رسانگری است که اهمیتی مساوی با سایر رسانگرها دارد.
اینکه چگونه دنیای اطرافمان درک می شود بسته به رسانه ای است که رابط بین ما و دنیاست، در حقیقت درک ما و رسانه ارتباطی متقابل دارند. در این جریان، دریافت رسانه در حکم فرستنده و ما در حکم گیرنده هستیم.
در اکثر گونه‌های رسانه مثل تلویزیون، فیلم، کتاب، ویدئو، نوار کاست، تلفن، گرافیک و کامپیوتر ممکن است ناهمبستگی آشکاری بین سازنده و مصرف کننده وجود داشته باشد که شاید در این بین درک ما به عنوان یک رسانه وظیفه تطبیق این دو بخش را داشته باشد.
اغلب انسان‌ها این حقیقت را که زندگی های ما در رسانه ها نوشته شده است پذیرفته اند. با پذیرش این حقیقت، آیا ما که اجازه دادیم زندگی مان در رسانه ای نوشته شود پذیرفته ایم که منفعل باشیم؟ و آیا در مرحله بعدی باید ذهن شویی عمومی توسط وسایل ارتباط جمعی را پذیرا باشیم.
اگر فیلسوفان در اروپا به رسانه به عنوان یک موضوع ارزشمند نگاه می کردند، قطعا آن را وارد مباحث نقد فرهنگی می کردند. اما متاسفانه شکافی بین فلسفه و رسانه به وجود آمده است و باعث بی توجهی متفکران و اندیشمندان به رسانه و قدرت عجیب آن شده است.
زیبایی شناسی رسانه به عنوان یک فعالیت فلسفی حرکت نوپایی در اروپاست و موانع زیادی را پیش رو دارد. زیبایی شناسی نیاز به اعلام موضع دارد و چیزی نیست که خود به خود به نتیجه گیری برسد. زیبایی شناسی رسانه ای با وجود محیط هایی همچون فیلم، ویدئو، عکس و صدا معنا پیدا می کند.
شما باید ببینید، حس کنید و در نهایت خودتان تحسین کنید. هیچ بحث و توصیف فلسفی نمی تواند جایگزین این ادراک شخصی شود. تحسین با تجربه همراه است و طی زندگی آموخته می‌شود، اما این نکات متاسفانه هنوز جایگاه خود را در جهان آکادمیک اروپا، نه بین اساتید و نه بین دانشجویان، پیدا نکرده اند.
نظر شما