کارگردان این فیلم مستند به خبرنگار مهر، گفت: از آنجایی که صنایع دستی کاری مختص به مردان نیست تصمیم گرفتم این بار به سراغ صنعتی روبه فراموشی و کارگاهی که خانم ها اداره اش می کنند بروم.
عسل ستایش ادامه داد: بعد از یک ماه جستجو گروه تولید مستند یادشده به کارگاهی که بانویی شیرازی بنام فرشته دهقانی مدیریت آن را به عهده داشت رسیدیم که از صفر تا صد کار را خودشان انجام می دهند، یعنی گِل را می خرند و شروع به ساخت سفال و سپس سرامیک می کنند.
وی اضافه کرد: در این کارگاه به دو روش قالب های گچی که ریخته گری محسوب می شود و دیگر کار با دست است؛ دیگر همکاران این کارگاه نیز همه بانو هستند.
ستایش یادآوری کرد که چند تن از اساتید دانشگاهی که در زمینه این صنعت فعالند معتقد بودند که به پشتوانه ظروف و نمونه های به دست آمده از کاوش های باستان شناسی، زادگاه سفالگری ایران بوده و از این کشور به دیگر نقاط جهان راه یافته است.
وی افزود: واژه سرامیک از کلمه یونانی «کراموس» به معنی سفال یا گل پخته می آید؛ در واقع برای معرفی سرامیک باید گفت که عبارتست از هنر و علم ساختن و کاربرد اشیای جامد و شکننده ای که ماده اصلی و عمده خاک است.
به گفته ستایش، برای آن که سطح جسم درخشنده، صاف و زیبا، ضد آب، ضد شیمیایی و آراسته شود، روی آن را پس از خنک شدن با یک لایه نازک لعاب می پزند که یک لایه شیشه ای مانند در سطح خارجی سرامیک تشکیل می دهند.
وی افزود: با توجه به این که محصول در هر مرحله یک روز زمان لازم دارد تا آماده مرحله بعد شود کار بین ٢٠ تا ٣٠ روز زمان می برد.
به گزارش خبرنگار مهر، این ششمین تجربه فیلمساز یادشده در زمینه صنایع دستی است که در ٤٥ دقیقه تولید و پخش خواهد شد.
نظر شما