به گزارش خبرنگار مهر، منوچهر کرمی در جمع خبرنگاران اجرای طرح مکملیاری آهن و ویتامین دی را راهکار اساسی برای کاهش کمبود این دو ریزمغذی برای پسران و دختران نوجوان برشمرد و گفت: اجرای این طرح توسط معاونت بهداشتی دانشگاه و همکاری آموزش و پرورش در مدارس متوسطه استان همدان آغاز شده است.
وی با بیان اینکه ویتامین دی یکی از ویتامینهای است که به جذب کلسیم و در نتیجه استحکام استخوانها، دندانها و عضلات کمک میکند و قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم نور خورشید، مصرف ماهی، تخم مرغ، لبنیات، غلات و میوهها میتواند در جبران کمبودهای ویتامین دی مؤثر باشد، اظهار داشت: عملکرد اصلی این ویتامین در بدن، افزایش مؤثر جذب کلسیم از روده و انتقال آن به استخوانها برای حفظ میزان کلسیم و فسفر پلاسما در محدوده طبیعی است و عوارض ناشی از کمبود به صورت راشیتیسم در کودکان، نرمی استخوان در بزرگسالان، ضعیف شدن ماهیچه، نافرم شدن استخوان و در نهایت پوکی استخوان بروز میکند.
رئیس مرکز بهداشت استان همدان با یادآوری اینکه بر اساس بررسی ملی وضعیت ریزمغذیها، حدود ۱۸ درصد جمعیت نوجوان کشور در سال ۸۰ دچار کم خونی فقر آهن بودند که پس از اجرای مداخله مکمل یاری و آموزش تغذیه این مقدار به ۹ درصد در سال ۱۳۹۱ کاهش یافت، افزود: همدان نیز از این قاعده مستثنی نیست و درصد بالایی از دختران با کمبود آهن و ویتامین دی مواجه هستند.
کرمی ریز مغذیهای مورد نیاز بدن انسان را شامل روی، ویتامین E، ویتامین A، ویتامین C، ویتامین D، ویتامین B۶، تیامین، ریبوفلاوین، ید، منیزیم و فسفر دانست و تاکید کرد: آثار کمبود ریزمغذیها از منظر بهداشتی، روانی، اقتصادی و فیزیکی موردتوجه است چراکه از دست دادن ساعات کاری، کاهش ظرفیت کاری، کاهش درآمد خانوار، کاهش اقتصاد ملی، افزایش هزینه مراقبت بهداشتی، افزایش هزینه آموزش و فیزیکی از آثار منفی اقتصادی کمبود ریزمغذیها در بدن است.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی استان همدان اظهار داشت: از منظر فیزیکی کمبود این ریز مغذیها موجب اختلال رشد، خستگی، بی حالی، بی تفاوتی، اختلال بینایی، ناتوانی در شنوایی و بیان و رنگ پریدگی میشود.
کرمی همچنین آثار بهداشتی آن را شامل افزایش مرگ و میر و بیماری، پایین آمدن ایمنی و افزایش ابتلاء به عفونت، افزایش مرگ مادران، افزایش نیاز برای مراقبت کودکان LBW و نارس و آثار روانی کمبود ریز مغذیها را شامل اختلال عملکرد مغز، نقص عملکرد سیستم عصبی، کاهش ضریب هوشی و کاهش مهارت یادگیری دانست.
وی درباره کمبود ویتامین D گفت: در بررسی ملی وضعیت ریز مغذیها در سال ۱۳۸۰ وضعیت کمبود ویتامین D در گروه سنی نوجوانان بررسی نشده و هیچ عدد و رقمی در خصوص کمبود در این گروه سنی به دست نیامد اما در بررسی سال ۹۱ مشخص شد که در حدود ۷۶ درصد گروه سنی نوجوان در کل کشور دچار کمبود ویتامین D بودهاند که این رقم در سایر گروههای سنی نیز بسیار نگران کننده بود و استان همدان نیز از این قاعده مستثنی نیست.
نظر شما