به گزارش خبرنگار مهر، وحید جلیلی شامگاه پنج‌شنبه در کارگاه نقد مستند که در حسینیه هنر مشهد برگزار شد، در خصوص مستندی از هنر مینیاتوری ایران با شخصیت قاسم باسط راد، اظهار کرد: در این مستند با دو چیز مواجه هستیم؛ مینیاتور و آقای باسط راد. کسی که می‌خواهد کاری را بسازد باید بیشتر از مخاطب خود چیزی بداند و حرفی داشته باشد. در خصوص مینیاتور، اطلاعات تاریخی داده می‌شود اما اگر همین را می‌خواستیم در سال ۵۶ بسازیم چه فرقی می‌کرد و یا ۱۰ سال دیگر؟ باید مستند با زمانه خود نسبت داشته باشد و این تناسب باعث می‌شود در پیدا کردن مخاطب خود کمتر به مشکل بر بخوریم.
وی با بیان اینکه باید تناسب‌ها رعایت شود، ادامه داد: نقش دومِ قوی بازی کردن بهتر از نقش یک ضعیف است. اگر این فرد را به عنوان یک مینیاتورکار متوسط و خوب معرفی می‌کردید، ظرف خودش را پر می‌کرد و تناسب داشت. اساس در مستندسازی پرتره، شخصیت‌پردازی است و اگر نتوان به خوبی به شخصیت پرداخت، به کاریکاتور تبدیل می‌شود.
رئیس شورای سیاست‌گذاری جشنواره مردمی فیلم «عمار» با بیان اینکه برای ساخت مستند باید به ارزش‌های رسانه‌ای و خبری توجه شود، عنوان کرد: مینیاتور، یکی از هنرهای سنتی است که با هنر مدرن درگیر و در حال رقابت است و شاید همین زاویه ظرفیت این را داشت که رنگ و لعاب دیگری به مستند داد و کنتراست بین نقاشی مدرن و سنتی به وجود آورد که باعث می‌شد هم امتیازات این دو هنر را ارزیابی کرد و هم به آسیب‌شناسی آن پرداخت.
وی در ادامه در خصوص مستندی دیگر با عنوان «محیا» که داستانی از زندگی یک خانواده در روستای فرزنه تایباد است که در آن گروه‌های جهادی برای این خانواده خانه می‌سازند، بیان کرد: ما یک کار داستانی دیدیم. پرداختن به محرومیت چگونه باید صورت گیرد؟ بعضی‌ها فکر می‌کنند هرچه این مردم را مفلوک‌تر نشان دهیم، فیلم یا مستند موفق‌تر خواهد شد. این ترفند ممکن است تا چند بار ترحم‌برانگیز باشد و مخاطب را جذب کند اما از یک جایی به بعد جواب نخواهد گرفت و تکراری می‌شود. تا می‌توان باید کرامت و زیبایی‌های شخصیت را در مستند نشان دهید، باید بر داشته‌هایشان متمرکز شوید تا نداشته‌هایشان دیده شود. جامعه ما، واقعاً جامعه فرهنگی است و در فقیرترین روستاهایمان نیز سنت و زیبایی‌های زندگی وجود دارد و این مستند نشان داد که چقدر ظرفیت داستان‌پردازی وجود دارد.
جلیلی در انتها اظهار کرد: در این مستند می‌شد به مشترکات فرهنگی بیشتر توجه کرد و این توجه، عامل ایجاد صمیمیت میان دو فرهنگ و غربت‌زدایی می‌شود.
نظر شما