اين خبر براي علاقمندان سينما بويژه آنهايي كه از كمبود سالنهاي سينما در كشورمان مطلع هستند خبر ميموني محسوب ميشود اما افتتاح سينما براي كساني كه دستي به آتش دارند نمي تواند به تنهايي باعث شادماني گردد.
چون آنها خوب مي دانند حيات سلامت و پر رونق سالن سينما ست كه مي تواند علاوه بر رونق سينماي ايران سرمايه گزاران ديگر را به حضور در اين عرصه ترغيب كند .اگر اين اصل براي تمام عوامل موثر در ايجاد اين رونق پذيرفتني باشد . دست يابي به سالن هاي پرفروش كار دشواري نيست .
دراين ميان يكي از نهادهاي موثر در ايجاد و تداوم فعاليت سينماها شهرداري ها هستند . شهرداري در واقع تنها ارگاني ست كه به سهولت مي تواند راه را براي دست يابي به اين هدف هموار سازد . شايد اين حرف در نگاه اول ناپخته آيد ولي اگر نيم نگاهي به اهميت امر تبليغات در هنر - صنعت سينما بياندازيم و شرايط تبليغي امروز كشورمان را در تظر بگيريم و بپذيريم كه تبليغات شهري در گستره خورد و كلان در اختيار شهرداري هاست به سادگي به نقش شهرداري در رو نق سالن هاي سينما و در نتيجه سينماي كشورمان پي مي بريم. ضمن اينكه نبايد فراموش كنيم يكي از وظايف مهم شهردارها نيز گشترش و ارتقاي سطح فرهنگي شهروندان است و سينما به دليل فراگيري ويزه اي كه دارد يكي از ابزار هاي كارآمد در رسيدن به اين مقصود است . اما اتفاقي كه در اندازه اختيارات شهرداري منطقه 7 براي سينما ي تازه تاسيس" پايتخت" اتفاق افتاد عجيب و باور نكردني است . شهرداري اين منطقه نه تنها كمك حال راه اندازي سينمايي كه تاسيس آن از حدود 25 سال پيش آغار و حدود 22سال معلق مانده بود نشد بلكه ساده ترين نياز چنين فضايي را نيز از آن دريغ كرد .
در كشور ما كه مواد و صنعت تبليغات همپاي سينما جلو نيامده و حتي از روش هاي معمولي سال هاي دور هم بي بهره است . ساده ترين نياز سالن سينما معرفي فيلمي كه در برنامه نمايش دارد به مخاطبين است و اين كار در ارزان ترين و سهل الوصول ترين نوع تنها از طريق پرده سردر سينما ميسر است . در واقع سينما داران فعلا تنها اين روش را مي شناسند و بكار مي گيرند . شايد ماندگاري در اين روش معرفي، حاصل عقب ماندن سينماي كشورمان از گردونه تبليغات امروزي باشد ولي قطعا حق مسلم سينما ، سينمادار ، فيلم و تماشاچي ايراني ست و حتي مهمتر از اين فعلا شاهرگ حيات يك سالن سينما محسوب ميشود . شاهرگي كه حداقل براي سينما پايتخت به نوعي قطع شده است .
سينما پاتخت نبش خيابان ملايري پور وخابان مفتح شمالي در ضلع شمالي ميدان هفت تير واقع شده ودوپرده تبليغي بر دو ديوار كه هر يك بر يك خيابان مشرف است دارد اما زاويه ،عرض كم و جهت حركت اتو مبيل ها در اين دو خيابان يك طرفه باعث شده دو پرده تبليغي سينما به خوبي قابل رويت نباشد . يا بهتر بگوييم براي سرنشينان خودرو ها اصلا قابل ديدن نباشد ضمن اينكه تردد عابرين پياده دراين بخش از ميدان چيزي در حد صفر است يعني اين دو پرده از اين طريق هم نمي تواند باعث جذب مخاطب شود . دراين ميان تنها محل مناسب براي معرفي فيلم در حال اكران اين سينما دقيقا نبش ساختمان است جايي كه يك پرده 2.5 در 3 متربا زاويه 45 درجه قرار گرفته و قرار است اطلاعات فيلم را به مردمي كه بصورت پياده يا سوار بر خودرو از ضلع شمالي ميدان به طرف شرق خارج مي شوند منتقل كند . تاكيد مي كنم تنها افرادي كه به طرف شرق، از ميدان خارج ميشوند چون افرادي كه از خروجي اصلي شمال ميدان يعني بزرگراه مدرس خاج مي شوند هم مطلقا نمي توانند حتي ساختمان سينما را ببينند چه رسد به پرده سر در سينما .
حالا تصور كنيد با همه اين توضيحات چيزي شبيه يك ديوار بزرگ مانع از ديد ن همان پرده كوچك نبش ساختمان گردد . اگر به عكس مربوط به اين مطلب دقت كنيد مي توانيد اين ديوار بزرگ مزاحم را ببينيد . اين ديوار چيزي نيست جز يك بيلبرد كه شهرداري در فضاي حائل مورد توصيف بنا كرده است . تابلو بزرگي كه در نوع خود بي نظير است و نمونه آن را در ديگر نقاط شهر نمي بينيد ؛ بن اين بيلبرد تماما از سنگ است؛ ديواري به قطر 90 سانت ! و خود تابلو در اندازه 3.5 در 5.5 متر بصورت عمودي روي آن قرار دارد ! ضمن اينكه مجريان اين طرح تبليغي سليقه به خرج داده و سازه هاي سنگي ديگري را نيز در اطراف اين بناي غير قابل تخريب ساخته اند . اگر ديگر نمونه بيلبرد ها را ديده باشيد مي دانيد كه پايه هاي فلزي نازك دارند و بصورت افقي قرار مي گيرند ضمن اينكه به هيچ وجه در جايي ساخته نمي شوند كه مزاحمتي براي فعاليت هاي شهري از جمله كسب و كار شهروندان ايجاد كنند . همه اين اتفاقات شائبه نوعي دهن كجي از سوي شهرداري محترم اين منطقه به سينما" پايتخت" به عنوان محل عرضه آثار سينماي ايران را در ذهن ايجاد مي كند . جايي كه قرار است تامين كننده بازگشت مالي و تكميل كننده گردونه توليد سينماي كشورمان باشد . سينمايي كه توسط بخش خصوصي با ظرفيت 262 صندلي در يك سالن فعاليت خود را آغاز كرده وقرار است سالن دوم آن نيز با ظرفيت 320 صندلي بزودي افتتاح شود .
بخش غم انگيز ماجرا اين است كه عبدالرضا شريف يكي از مديران سينما پايتخت مي گويد :" اين تنها مشكل ما با شهرداري منطقه نيست . آنقدر مشكل داريم كه نمي خواهيم با مطرح شدن اين موضوع مشكل تازه اي به مشكلاتمان اضافه گردد. " گرچه آنها هم بي كار ننشسته اند و سعي كرده اند شبها با نور پردازي ساختمان نظر رهگذزان را جلب كنند ولي آنچه مسلم است اصل موضوع يعني ساده ترين حق يك سالن سينما از آنها صلب شده. بد تر از همه ساخت بيلبرد مذكور درست در زماني شروع شد كه قرار بود سينما افتتاح گردد .يعني در ماه ارديبهشت . اما سينما با مدتي تاخير در روز چهارشنبه 28 خردادماه افتتاح شد؛ همزمان با تكميل و راه اندازي بيلبرد مورد نظر . درست مثل اينكه كودكي را قبل از تولد مسموم كرده باشند . آن هم كودكي كه با صرف هزينه اي هنگفت از مادري نازا مثل سينماي ايران متولد شده باشد .
اين ماجرا درجذب مخاطبي كه قرار است با پول بليطش چرخه درآمد سينما را بچرخاند تاثيربسيار منفي دارد به نحوي كه اغلب كسبه حاضر در ميدان نيز از راه اندازي اين سينما بي خبرند . با توجه به اين كه ميدان هفت تير و خيابان هاي اطراف آن دفاتر توليد سينمايي بسياري را در خود جاي داده است حتي دست اندركاران توليد و همكاران مطبوعاتي كه همه روزه به اين دفاتر رفت و آمد دارند و از اين مسير تردد ميكنند نيز اين سينما را نديده اند .
ناگفته نماند در شرايطي كه مديران فرهنگي كشور در معاونت سينمايي وزارت ارشاد ، سازمان سينمايي سوره ، بنياد سينمايي فارابي ، مديريت هاي سينمايي در بخش خصوصي و حتي سازمان فرهنگي هنري شهرداري به ساخت سالن هاي جديد سينما به عنوان تامين زير ساخت هاي فرهنگي كشور توجه ميكنند بروز چنين عملكردي از يك نهاد مدني شايسته نيست .
اميد آنكه باتوجه خاص وپيگيري مسئولين سينمايي ، مديران محترم شهرداري اين منطقه با درايت و آينده نگري خود در رفع اين مانع اقدام كنند . تاشايد با رونق اين سالن شاهد ترغيب سرمايه گزاران بخش خصوصي براي ساخت سالن هاي تازه تر باشيم .
نظر شما