به گزارش خبرنگار مهر ، دکتر سید محمد میرسندسی استادیار دانشگاه امام حسین(ع) و دکترای جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس که در حوزه عدالت اجتماعی، دین ، جامعه شناسی دینی و اندیشه های سیاسی و اجتماعی امام (ره) فعالیت می کند در ابتدای سخنرانی خود این مقاله را معطوف به تحقیق تجربی توصیف کرد و گفت: تاکنون بحثهای نظری گسترده ای در عرصه های فکری جامعه صورت گرفته اما تحقیقات کمتر به سوی تجربه سوق یافته است ، از این رو این تحقیق تجربه محور بوده و باید تأکید کرد چنین نگاهی دارای ضرورتهای خاص خود است.
وی افزود: دین و جامعه رابطه تنگاتنگ داشته و تأثیرات متقابل بر یکدیگر دارند. از منظر جامعه شناسی، دین از اولویت بالایی برخوردار است و تأثیرات آن باید در جامعه مورد مطالعه قرار گیرد. 2 دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز هم شاهد کم توجهی به این امر هستیم به طوری که در مقاطع کارشناسی ارشد جامعه شناسی دین فرصت اندکی برای برزو داشته است، اما آهنگ توجه به دین از سالهای 77 به بعد قوت گرفت.
دکتر میرسندسی با اشاره به تأثیرات دین در تعاملات روزمره گفت: آنجا که صحبت از اخلاق به میان می آید بسیاری از منابع اخلاقی دین است و در تمام جهت گیری ها، هدف گزینی ها، تفسیرهای معرفت شناختی دین مشاهده می شود و بر تمدن سازی ، توسعه و پیشرفت تأثیر دارد اما این تأثیر می تواند مثبت یا منفی باشد.
استادیار دانشگاه امام حسین(ع) اظهار داشت: ادبیات جامعه شناسی دین در اواخر دهه 70 شاهد رشد چشمگیری بوده و انقلاب اسلامی را می توان عامل توجه جهانی به دین دانست که این عامل مورد توجه جامعه شناسان قرار گرفته است. نتیجه رشد توجه به دین در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم مشاهده می شود. دین در ایران نیز در مقاطع مختلف تارخی نقش مهمی داشته به طوری که به وضوح از دوره صفویه به بعد دین به عرصه سیاسی وارد شد.
بر اساس اظهارات وی تاکنون دین در اولویت مطالعاتی قرار نداشته اما طی چند سال اخیر این روند تغییر کرده و حجم تولیدات جامعه شناسی دین بالارفته که این تغییرات شاخص مثبتی در درک جامعه شناسی دین مطرح می شود.
وی با اشاره به پرسشهای محور تحقیق خود که آنها را به تأثیر حکومت بر دینداری مردم، عوامل مؤثر بر دینداری و مهمترین انواع دینداری در ایران و همچنین نقش رسانه های جهانی به عنوان شاخصی از فرآیندهای نظام جاری جهانی و دانشگاه به عنوان یک عامل تأثیر گذار در دینداری دانشجویان تقسیم بندی و ضرورت پرداختن به انواع دینداری را تبیین و تشریح کرد.
میرسندسی تصریح کرد: در بررسی انواع دینداری به تیپهای مختلف دینداری توجه داریم و تنها با یک نوع دینداری خاص مواجه نیستیم. دینداری پدیده ای چون منظومه چند وجهی است که نمی توان تمام آن را به عنوان یک تیپ واحد گردآوری کرد و اگر چنین امری صورت گیرد با معضل سنجش رو به رو خواهیم شد. از این رو شناخت انواع دینداری بر دینداری اولویت دارد.
وی گفت: کارهای صورت گرفته برای رسیدن به انواع دینداری در تعاریف دین، ابعاد دین، انواع دینداری و تقسیم بندی های مختلف صورت گرفته که در این میان تعاریف دین به صورت برون دینی و درون دینی تقسیم بندی می شود.
این کارشناس جامعه شناسی دین درباره نسبت دینداری با دین گفت: دین چشمه جویان و منبع نورانی است و دینداری بازتاب این نور است که این بازتاب میان افراد مختلف یکسان صورت نمی گیرد.
به گزارش خبرنگار مهر، با توجه به فرصتی که در اختیار سخنران قرار داده شده بود، سخنران قسمت اعظم زمان خود را بر مقدمات بحث که همان تعریف و انواع دینداری بود متمرکز کرد و فرصت اندکی برای ارائه نتایج تحقیق و دینداری دانشجویان باقی ماند که این امر به عدم نتیجه گیری کلی از بحث و ناکام ماندن در تحقق عنوان سخنرانی منتهی شد.
سخنران همچنین این امر را مورد تأکید قرار داد که که در نوشتن تحقیق خود از دیدگاه لاکمن و برگر با نگاهی معرفت شناختی سود جسته است.
نظر شما