علی‌اکبر قربانی در گفت و گو با خبرنگار مهر، ضمن تبریک و گرامیداشت هفته پرستار و تشکر از رسانه‌های کشور برای پوشش اخبار مربوط به کرونا گفت: رسانه‌ها در ایام شیوع ویروس منحوس کرونا برای جامعه پرستاری سنگ تمام گذاشتند و ما شاهد بودیم که اهالی رسانه برای انجام رسالتشان خطر حضور در محیط‌های آلوده را پذیرفتند و از این رو برای آنان آرزوی توفیق و سربلندی و سلامتی را دارم و ان‌شاءالله همیشه در مسیر رسالت حرفه‌ای‌شان موفق و به اهداف عالیه خود برسند.
وی افزود: ساعت کاری پرستاران در بخش خصوصی مشابه ساعت کاری کارگران و افراد تابع قانون تأمین اجتماعی است، در صورتی که ساعت کاری آنها باید به استناد قانون ارتقا بهره‌وری کارکنان خدمات بالینی به شکل پلکانی کم می‌شد و ساعت کاری کسی که در بخش سخت‌تری خدمت می‌کرد و مریض‌های بدحالی داشت، به ۳۶ ساعت در هفته می‌رسید.
باید ساعت کاری پرستاران تعدیل شود
عضو سازمان نظام پرستاری قم با ساعت‌کاری پرستاران در بیمارستان‌هایی که قانون اجرا می‌شود، ۱۵۰ تا ۱۶۰ ساعت است و در بخش‌هایی که قانون را دور می‌زنند، پرستاران نیز مشابه بقیه کارگران و کارمندان دولت کار می‌کنند. مراکز خیریه در قم این بهره‌وری را به‌طور ناقص اجرا می‌کنند و این شرایط با آن حجم از سختی کار تناسبی ندارد.
وی با اشاره به اینکه شغل پرستاری نیازمند خدمت مداوم ۲۴ ساعته است و نمی‌توان این خدمت را تعطیل کرد، گفت: لازمه این خدمت این است که پرستاران در شیفت شب یا عصر کار کنند و از آنجا که خداوند شب را برای استراحت قرار داده، به لحاظ فیزیولوژیکی عدم استراحت در شب فرسودگی شدید ایجاد می‌کند و شخص شب‌کار مجبور است که شب قبل زودتر بخوابد و دیگر در خانه خیلی به کارهای معمولی خودش نمی‌رسد و دچار خستگی مزمن می‌شود.
قربانی ضرورت توجه به نیازهای پرستاران را تبیین کرد و گفت: باید ساعت کاری‌ها تعدیل شود و ساعت کاری کسانی که در ساعت‌های غیرمتعارف کار می‌کنند تا حد ممکن کاهش یابد که خستگی ناشی از شیفت کاری را به منزل یا محل کار جدید خودشان منتقل نکنند و زمان بیشتری برای استراحت در اختیار آنها قرار گیرد تا در شیفت کاری شأن به افراد خدمت دهند.
وی افزود: دولت سعی دارد که قانون بهره‌وری را اجرا کند، اما این اجرا ناقص است و برای اجرایی شدن آنچه مدنظر است، باید این قانون در تمام مراکز درمانی، خصوصاً در بخش‌های غیر دولتی و خصوصی که به‌نوعی بنگاه اقتصادی هستند و این قانون را ناقص اجرا می‌کنند، به‌طور جدی پیگیری شود.
پدیده اضافه‌کاری اجباری برای جامعه پرستاری
قربانی با اشاره به اینکه استاندارد جهانی نسبت پرستار به تخت ۲.۵ است گفت: در جهان به ازای هر یک تخت ۲.۵ نفر کار می‌کنند و به عبارتی یک بخش که ۱۰ بیمار دارد، باید ۲۵ پرستار در آن فعالیت کنند، اما در ایران برای جبران این خلأ از اضافه کاری اجباری استفاده می‌کنند و بسیاری از اوقات نسبت بیمار و پرستار رعایت نمی‌شود و یک بخشی که به ۶ پرستار نیاز دارد، تنها توسط ۴ پرستار پوشش داده می‌شود و بدتر از آن اینکه ۲ نفر از این پرستارها صبح هم در شیفت بودند و مجبور شدند عصر هم به بیمارستان برگردند و تا اذان کار کنند.
وی افزود: کارشناسان وزارت بهداشت و درمان چند سال پیش به یک تفاهم حداقلی با دولت و بخش‌های خصوصی رسیدند و تصویب شد که به ازای هر تخت ۲.۵ نفر استخدام شوند و ۱.۸ نفر از این نیروها کارشناس پرستاری محسوب شوند، اما آنچه اکنون در قم جاری است در بهترین حالت بین ۱ تا ۱.۲ این نیروها پرستار هستند و ملاحظه می‌کنید که بیش از ۵۰ درصد ازحداقل‌های تعریف شده در شهر اجرا نمی‌شود.
رئیس سابق سازمان نظام پرستاری قم با اشاره به اینکه در برخی مراکز کشور نسبت تخت به پرستار ۰.۶ یا ۰.۷ است گفت: تغییر این اوضاع مستلزم این است که نیروهای پرستار استخدام شوند و این استخدام‌ها باید طوری صورت گیرد که فرد از امنیت شغلی برخوردار شود، زیرا از آنجا که قراردادهای چند روزه و شرکتی معمولاً امنیت شغلی و ثبات ندارند، کسی به استخدام در نمی‌آید و اگر هم کسی این کار را کند، در اولین فرصت از این شغل خارج می‌شود.
وی با انتقاد از اینکه جامعه پرستاری با پدیده‌ای به نام اضافه کاری اجباری مواجه است، افزود: امروز پرستاران علی‌رغم میل باطنی خود مجبورند به جای ۱۶۰ ساعت کار، ۱۹۰ ساعت کار کنند و به دلیل احساس مسؤلیت و دلسوزی نسبت به بیماران، جلوگیری از افزایش مرگ و میر و مشکلات عدیده دیگر نمی‌توانند بیمار را به حال خود رها کنند و سر کار می‌مانند.
شعار درمانی و نبود عزم در دولت
قربانی با اشاره به اینکه شیفت اضافه در اغلب موارد خواست افراد نیست و سیستم برنامه را می‌گذارد گفت: این‌ها از عوارض کمبود نیرو است و اگر می‌خواهیم به استانداردها برسیم، حتماً باید به تربیت و استخدام پرستار فکر کنیم، آن هم استخدامی که با شرایط متناسب و مزایای شغلی قابل قبول بتواند این شغل را تداوم ببخشد.
وی در پایان افزود: دولت برای تغییر این شرایط اسفناک هیچ عزم جدی‌ای ندارد و بیشتر شعار درمانی می‌کنند و در چنین مناسبت‌هایی بار عاطفی ماجرا را بالا می‌برند، اما وقتی نوبت رسیدگی به مشکلات و حقوق جامعه پرستاری می‌رسد، این اتفاق نمی‌افتاد.
نظر شما