به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی» نوشته زهرا یوسفی از طلاب مؤسسه آموزش عالی حوزوی معصومیه خواهران همزمان با ایام دهه کرامت رونمایی شد.
در چکیده این کتاب آمده است:
علم امام به عنوان یکی از بارزترین صفات امام از دیرباز مورد توجه عالمان و متفکّران اسلامی در بحث امامشناسی بوده است. اندیشمندان شیعی این صفت را از شروط بنیادین امام دانسته، در رویارویی با دیگر گروه‌های جامعه اسلامی بر آن استدلال کرده‌اند. بحث علم امام ابعاد مختلفی دارد که متکلّمان امامیه در برخی از آنها گاه دیدگاه‌های مختلفی ارائه کرده‌اند. به نظر می‌رسد در مواردی این اختلافات به تلقی‌های متفاوت از مقام امام و چیستی امامت باز می‌شود.
مسائل مرتبط با علم امام را می‌توان ذیل سه عنوان کلی بررسی کرد:
۱. گستره و قلمرو علم امام معصوم یا به عبارتی دیگر، اموری که امام به آنها علم دارد. آیا علم امام محدود به دین و احکام شرعی و امور سیاسی و حکومتی است؟ آیا دانستن علوم دیگر بر امام لازم نیست؟ اگر لازم است آنها چه دانش‌هایی هستند؟ در هر صورت چه لازم باشد یا نباشد امامان چه علومی داشته‌اند؟ آیا علوم آنها تنها مربوط به امور دنیایی است یا مسائل آخرتی را نیز در برمی‌گیرد؟
۲. عنوان بعدی ناظر به ویژگی‌های علم امام است. این علم چگونه است؟ ذاتی است یا مستفاد؟ موهوبی است یا اکتسابی؟ معصومانه است یا خطا پذیر؟ حضوری است یا حصولی؟ اجمالی است یا تفصیلی و …؟
۳. در پایان، این بحث مطرح می‌شود که منابع و مجاری علم امام چیست و امام از چه راه‌هایی از این علوم بهره‌مند می‌شود؟ آیا علم او لدنی است یا موروثی؟ آیا وحی و الهام هم جز منابع علم امام به شمار می‌آیند؟ تعلم از امام قبلی چه جایگاهی در علم امام دارد؟
در نوشتار حاضر سعی بر این است که قلمرو، ویژگی و منابع علم امام از منظر دو اندیشمند متقدم و متأخر شیعی، شیخ مفید و علامه جوادی آملی، تبیین و تحلیل شود. در همین راستا، مباحث در سه فصل تنظیم شده است.
آن‌چه این کتاب را از دیگر منابع موجود در این زمینه متمایز می‌سازد، این است که غالب مطالب مربوط به علم امام اعم از قلمرو، ویژگی و منابع آن را به طور خاص از منظر دو تن از عالمان شیعی با بررسی مبانی و ادلّه هر یک مورد کاوش قرار می‌دهد.
نظر شما