به گزارش خبرگزاری مهر در این پیام آمده است: روزهای عمر اکثر افراد بشر مربوط به خود و امری است فردی ولی رجال مصلح و خدمتگذاران به عالم انسانیت، مردان خدا و انبیا و اولیا، روزهایشان به همه جامعه ، به تاریخ و به خدا ارتباط دارد و به حساب همه موجب فخر و مباهات ، عزت و خیر، صلاح و ترقی و حرکت های بزرگ تاریخی است. هر چه این روزها وجهه الهی ، خیر خواهی برای جامعه و نجات مردم از جهالت ، دعوت به رستگاری ، حق و عدالت و جلوه هدایت داشته باشد پایدارتر و ماندگارتر است.
نکوداشت این روزها، نکوداشت حق و نصرت ایمان است. در تاریخ اسلام این ایام درخشان و تاریخی جلوه ای خاص دارند و تاریخ اسلام مزین به این روزهاست.
از جمله مردانی که در اسلام به واسطه نقش خاص، موقعیت و حفظ مواضع بسیار حساس و مسئولیت دار باید خود او و نه روزش بلکه روزهایش و همه یاد و خاطره هایش زنده باشد، حضرت ابوطالب (ع) است که در حمایت از پیغمبر اکرم (ص) در حساس ترین مواقع تاریخ اسلامی یعنی سرآغاز ابلاغ وحی و شروع و ظهور آن نقش حفاظت و حراست او اساسی ، سازنده ، نجات بخش و موجب استقرار این دین مبین اسلام شد.
او به همه امت اسلام حق دارد و همه وامدار اویند و روزهای چهل و دو سال حمایت و کمک و خدمت او به حضرت رسول اکرم بیش از چهارده هزار روز است که هر کدامشان تاریخ ساز و الهی است؛ هر یک از این ایام به حساب پشتیبانی آن مرد تاریخ از اسلام و دین توحید و آن حرکت بزرگ که جامعه انسانیت را به سوی ترقی و تکامل و خودشناسی و خدا شناسی هدایت کرد روز خدا و روز اسلام است.
هیچ کس شمار روزهای نصرتش از پیغمبر دعوت او و یاری حق به این شمار نرسید. ابوطالب به واسطه فداکاری های عجیب و مواجهه محکم با دشمنان دین خدا، آنان را از خاموش کردن نور الهی بازداشت.
همه روزها و همه کارهایش ، سزاوار نکوداشت و الگوگیری است. چهارده هزار روز در نصرت و خدمت به رسول خدا همه از ایام الله است. چهارده هزار روز استقامت، چهارده هزار روز تحمل شداید، محرومیت ها، تحریم ها و انواع فشارها و توطئه های مشرکین، اسلام را بیمه کرد.
این ابوطالب بود و ابوطالب بود و باز هم ابوطالب بود که در روزهای نخست و سالهای آغازین دعوت با موقعیت خاص و استفاده از احترام بالایی که در جامعه داشت از دین خدا پاسداری نمود و پیغمبر را در ابلاغ دعوت یاری می داد.
قصیده لامیه ابوطالب در مدح حضرت رسول نمونه ای از اوج ایمان و خلوص نیت و وفاداری و نصرت کامل او از پیغمبر است . این قصیده به اعتراف بعضی بزرگان ادب و بلاغت و سخن شناس اهل سنت، در اعلی مرتبه بلاغت و فصاحت است و از قصاید سبعه معلقه قوی تر و برتر است و به جز ابوطالب ، احدی را نمی توان سراینده آن گفت، این قصیده نشان می دهد که ابوطالب، آن مرد عزم و تصمیم خلل ناپذیر در پشتیبانی از رسالت الهی پیغمبر تا به کجا و تا چه حد مصمم ، جازم و قاطع بوده است و در برابر دشمنان قوی پنجه، خطرناک و خونخوار ، یک تنه دفاع نموده و اسلام را در مسیر حرکت غیر قابل برگشت قرار داد.
همان گونه که روزهای همراهی ابوطالب با پیامبر اسلام در بین روزهای تاریخ، درخشان است، این قصیده نیز در میان هزاران قصیده از عرب و عجم که در مدح پیغمبر و اسلام سروده شده و می شود ، ممتاز و یگانه و اساسی است ، سزاوار است مخصوصا فضلا و طلاب عزیز ، آن را که نزدیک به صد بیت است ، حافظ باشند.
نسل جوان و جامعه کنونی اسلام باید تاریخ حیات و زندگی حضرت ابوطالب را وجهه نظر و الگو قرار دهند و درس های بزرگ و آموزنده این تاریخ را فرا بگیرند . باید در برنامه مدارس و کتابهای درسی این تاریخ آموزنده و پرمایه را در نظر بگیرند . حیف است شخصیتی مثل ابوطالب ، که شخصیتش با ظهور اسلام و دعوت پیغمبر ارتباط جدایی ناپذیر دارد، بر جوانان ما ناشناخته باشد.
نظر شما