این هنرمند تجسمی در این باره به خبرنگار مهر گفت: "اگر پیش بینی ما چنین باشد که روند توسعه فرهنگ در ایران رو به رشد باشد، به نظر من فروش آثار هنرمندان ایرانی به خریداران خارجی چندان درست نیست. البته مقصر اصلی هنرمند نیست و این مسئولیت بر عهده مدیران فرهنگی یک کشور است."
وی در ادامه افزود: "وقتی توجهی از سوی مسئولان کشور نباشد، هنرمند بهترین کار را فروش آثارش به کسانی می‌داند که قدر کار او را بدانند. هنرمند برای ادامه کار هنری خود به کسانی نیاز دارد که علاقمند به آثار هنری هستند و آثار را خریداری می‌کنند."
این نقاش در مورد قیمت‌گذاری و چگونگی خرید آثار هنری گفت: "قیمت‌گذاری روی آثار هنری ساده نیست، اما در مرحله اول این هنرمند است که قیمت اثر را مشخص می‌کند. اگر هنرمند ذهن اقتصادی نداشته باشد یا با توجه به وضعیت اقتصادی و توان خریدارها قیمتی را نتواند تعیین کند، این را به عهده کارشناس می‌گذارد و وی نظرش را اعلام می‌کند که اگر هنرمند پذیرفت، قیمت مورد نظر اعلام می‌شود."
وی در ادامه گفت: "گاهی اوقات کارشناس گالری‌دار است که اگر این نقش را پذیرفت طبیعی است که این کار را برای ارائه در گالری با قیمت کارشناسی عرضه می‌کند. در اصل هنرمند استراتژی اقتصادی برای خودش تعریف می‌کند که گاهی با موفقیت هنرمند همراه است و گاهی با ناکامی او. در ایران گالری‌دار برخی مجموعه‌داران علاقمند به یک سبک هنری خاص را دعوت به خرید آثار هنری یک نقاش یا هنرمند می‌کند و این نشان می‌دهد گالری‌دارها ظریف‌ترین کار اقتصاد هنر را انجام می‌دهند."
خسروجردی در مورد خرید آثار هنری در حراج‌هایی مانند اکسپو در ایران گفت: "اکسپو مسئله خاص است و به نظر من اگر به اکسپو توجه کنیم شاهد توجه ملی به عرصه هنرهای تجسمی هستیم. اگر هم اکسپو برگزار نشود و حضور خریداران دولتی و سازمان‌ها کمرنگ باشد این بی‌توجهی و نگرش ملی باعث رکود آثار هنری خواهد شد. پیش از انقلاب بیشترین خرید آثار هنری به دست دولت یا بخش خصوصی تابع دولت بود، ولی بعد از آن چنین اتفاقی نیفتاد."
وی در ادامه گفت: "به عنوان هنرمند با توجه به شناختی که از اکسپو گذشته دارم و بی‌توجهی به بودجه نیم درصدی خرید آثار هنری فکر نمی‌کنم اگر هم این اکسپو برگزار شود، موفق باشد. به نظر من گالری‌دارها تمام انرژی‌شان را بگذارند و در یک حرکت ملی همکاری کنند، آنها می‌توانند مدیریت این پروژه را به دست گیرند و این رقابت را برای یکپارچه شدن کنار بگذارند تا به نفع جریان نقاشی ایران نقش یک سازمان یکپارچه را ایفا کنند."
این هنرمند با اشاره به اینکه برای خرید آثار هنری باید درک هنری داشت گفت: "بدون پشتوانه آگاهانه و اطلاعات فرهنگی خرید آثار هنری از طریق دولت صورت نمی‌گیرد. در دنیا دو دسته در حوزه اقتصاد هنر رشد می‌کنند؛ افرادی که در حال رشد فکری و احساسی هستند که خریداران اصلی آثار هنری به شمار می‌روند و از متمولان بافرهنگ هستند. دسته دوم ثروتمندانی هستند که ممکن است گاهی بدون درک اقدام به خرید نقاشی کنند. در اصل تابلوهای خریداران معرف فهم فرهنگی آنها از هنر است."
نظر شما