گشوده شدن باب استجابت دعا در شب رقم خوردن تقدیر

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: ماه رمضان به پایان نزدیک می‌شود و عرصه یک ماه بندگی و عبادت بی واسطه با خدا رو به پایان است و شب‌های قدر، پیشانی عبودیت و بندگی است تا مقدرات یک ساله خود را رقم بزنیم.

حرم مطهر رضوی که پس از دو سال وقفه، امسال میزبان خیل عظیم شب زنده‌داران و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت است، جلوه‌گاه محبت این خاندان پاک قرار گرفت تا در گوشه گوشه صحن و سرای رضوی، تصویری ناب از مناجات عاشقان آل‌الله خلق شود.

ساعت از ۲۱ گذشته و قاری تلاوت آیات کلام‌الله مجید را آغاز کرده و بارش نم‌نم باران فضای حرم را طراوتی مضاعف بخشیده، رواق‌ها مملو از جمعیت شده و مردم رفته رفته در صحن‌ها مستقر می‌شوند تا مراسم عزاداری شب شهادت امیرالمؤمنین (ع) را بجا بیاورند.

پس از تلاوت قرآن، حاج علی برادران قرائت زیارت جوشن کبیر را آغاز می‌کند «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا اللّٰهُ، یَا رَحْمٰنُ، یَا رَحِیمُ، یَا کَرِیمُ، یَامُقِیمُ، یَا عَظِیمُ …»، کتاب‌های دعا روبروی زائران و مجاوران قرار دارد و زیارت رو دنبال می‌کنند.

نوای «سُبْحانَکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ» از جای جای بارگاه منور رضوی به گوش می‌رسد که مرد و زن خدا را به جلال و بخشندگی‌اش قسم می‌دهند تا در این شب عزیزی، آنان را از آتش برهاند.

فرازهای پایانی زیارت است و رعد و برق آسمان شب را نورانی می‌کند، باران شدت می‌گیرد اما مؤمنان خداجوی شیرینی مناجات با خدا را رها نمی‌کنند و «الْغَوْثَ الْغَوْثَ» خالصانه خود را بلندتر فریاد می‌زنند زیرا هنگامه باران، هنگامه اجابت دعاست.

خداوند در سوره روم آیه ۴۶ می‌فرماید «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ»، و از نشانه‌های او است که بادها را مژده دهنده می‌فرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند»؛ امام صادق (ع) می‌فرمایند «سه وقت است که در آن، حجاب و مانعی از جانب خداوند برای استجابت دعا نیست: دعا بعد از نماز واجب، هنگام فرود آمدن باران، ظاهر شدن نشانه‌ای از نشانه‌های قدرت پروردگار در زمین که بر خلاف طبیعت و عادت باشد».

گویی خدا در دل شب قدر، لحظات خاصی را مقدر فرموده تا دعای بندگانش دعای مستجاب باشد و بنده‌ای دست خالی شب قدر را ترک نکند.

پس از پایان زیارت جوشن کبیر، عده‌ای خود را به زیر سقف می‌رسانند تا محیای قرآن به سر گرفتن شوند، فضایی که با همراهی زائران و مجاوران تعداد بیشتری از مردم را در خود جای می‌دهد اما کمی آنطرف‌تر، صحنه‌هایی خلق می‌شود که جز در این شب‌ها نمی‌توان مثالی از آن یافت.

عده‌ای همراه خود چتر آوردند، عده‌ای پتو و پلاستیک را سرپناه خود کرده‌اند، عده‌ای هم گوشه‌ای از فرش را اما صحنه‌ای زیبا خلق شد و آن در اختیار قرار دادن پلاستیکی بزرگ برای ایجاد سرپناه بود، پلاستیکی که خادمان در اختیار مردم قرار دادند و تصویری زیبا از همکاری و همراهی مردم برای از دست ندادن لحظات بندگی بود.

لحظاتی پیش از آغاز مراسم قرآن به سر گرفتن که انگار خدا به ابرها فرمان پایان باریدن داد، بارش باران قطع شد، وزش باد پایان یافت تا مردم در آرامش خدا را به اولیائش قسم بدهند، حجت‌الاسلام رفیعی که حال مردم در صحن‌ها را می‌دانست، سخن کوتاه کرد و مراسم آغاز شد، قرآن‌ها روبروی صورت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَی وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَی أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّار».