به گزارش خبرنگار مهر در بجنورد، ارادت به ائمه اطهار در ماه مبارک رمضان در میان اهالی خراسان شمالی بیش از پیش تبلور می یابد که نمونه بارز آن قرار دادن تربت امام حسین (ع) در سفره افطار است.
مردم خراسان شمالی از چند روز مانده به ماه رمضان برنامه های خاصی را برای این ماه تدارک می بینند و به استقبال ماه میهمانی خدا می روند که امروز نیز بسیاری از این آداب به خصوص در روستاهای خراسان شمالی همچنان رایج است.
یک محقق، شاعر و نویسنده اهل خراسان شمالی در این زمینه به خبرنگار مهر گفت : مردم بجنورد در 50 سال قبل، پیش از برگزاری جشن نیمه شعبان خود را آماده ماه رمضان می کردند و منازل خود را خانه تکانی می کردند اما تنها به خانه تکانی منزل کفایت نمی کرد و خانه تکانی جسم نیز صورت می گرفت.
قاسم مهرنیا افزود : مردم خراسان شمالی از چند روز قبل از ماه رمضان با پختن ماهی که اعتقاد داشتند پاک کننده است وجود خود را از آلودگی های جسمی نیز پاک و مبرا می کردند و آمادگی حضور در ضیافت الهی را می یافتند.
وی ادامه داد : در سر سفره افطار در همه خانه ها تربت امام حسین (ع) جز لاینفک سفره بوده و هست زیرا اعتقاد دارند که تربت اباعبدالله برکت سفره ماه رمضان را مضاعف می کند.
مهرنیا افزود: خانم ها برای افطار آش رشته، آش بلکه، آش دیمدنی و شیر برنج نذری می پختند و برای همسایه ها می بردند و در طول روز مراسم ختم قرآن در مساجد حسینیه ها و منازل، آموزش قرآن برگزار می کردند.
وی بیان کرد: مردم به قهوه خانه ها می رفتند و نقالان در شب های احیاء در مدح مولای متقیان حضرت علی (ع) مدیحه سرایی می کردند و در مظلومیت امامشان عزاداری می کردند.
مهرنیا خاطرنشان کرد: عده ای از مردم در ماه مبارک رمضان به قهوه خانه ها می رفتند و نقالان در باره شاهنامه، حسین کرد، اسکندر نامه، مختار نامه و ... نقالی می کردند و نقل خود را طوری تعریف می کردند که در شب آخر ماه رمضان به پایان می رسید.
وی افزود: در شب های احیاء نیز مردم قرآن بر سر می گرفتند و نمازهای صد رکعتی و تسبیح به جای می آوردند و در شبهای ماه رمضان دسته های عزاداری به طرف امام زاده سیدعباس بجنورد حرکت می کردند و پس از مراسم عزاداری، مراسم قنبرخوانی که نوعی تعزیه خوانی است در میدان بزرگ شهر اجرا می کردند که امروزه این رسم کمتر به جای آورده می شود.
مهرنیا در مورد مراسم سحر ماه مبارک رمضان در خراسان شمالی گفت: در مساجد حسینیه ها و پشت بام هر خانه ای، مراسم شب خوانی به همراه طبل زدن اجرا می شد که شامل اشعاری در مدح و منقبت ائمه اطهار (ع) و اشعار اخلاقی بود.
این محقق افزود: طبل زدن شامل سه قسمت بود که طبل اول برای بیدار کردن مردم بود و طبالان با خواندن "پیرزن پاشو پیرزن پاشو پلو دم کن" مردم را بیدار می کردند.
وی ادامه داد : طبل دوم به اصطلاح بجنوردی ها "قازان شیر، قازان شیر" به معنی خواب نماندن و خوردن سحری بود.
مهرنیا گفت : از طرف ارتش توپی در میدان شهر وجود داشت که این توپ در 24 ساعت دو بار، یک مرتبه در هنگام افطار و یک مرتبه در هنگام سحر به صدا در می آمد.
این نویسنده خاطرنشان کرد : سحرگاه همسایه ها همدیگر را با زدن کوبه درب منازل بیدار می کردند.
به گفته وی در روز عید فطر وقتی از طرف مجتهد تراز اول شهر اعلام می شد مردم برای اجرای فرایض این روز به مساجد می رفتند و هنگام خروج از مساجد فطریه خودر ا به فقرا و مساکین می دادند اکنون در روستاهای خراسان شمالی هنوز بسیاری از این مراسم ها اجرا می شود.
نظر شما