به گزارش خبرگزاری مهر، سید مهدی حسینی مجری طرح گفت : پلیمرهای زیست تخریب ناپذیر یا زیست سازگار می توانند در اثر رطوبت محیط تخریب شوند و در صورتی که داخل بدن به کار روند محصولات تخریب آنها عوارضی برای بدن ندارند. پلیمرهای زیست جذب پذیر، پلی استرهای اشباعی هستند که از طریق هیدرولیز عامل کربونیل استر قابلیت تخریب در محیط بدن را دارا هستند و کاربردهای فزاینده ای در پزشکی دارند.
وی افزود : کاربرد مهم این پلیمرها در تهیه نخ بخیه جذب پذیر و همچنین استفاده در سیستم های دارورسانی است. به طور کلی نخی برای بخیه مناسب است که قدرت و استحکام بالا، جذب پذیری مناسب و انعطاف پذیری بالایی داشته باشد تا بتواند یک گره مناسب با ایمنی بالا ایجاد کند. علاوه بر این سرعت تخریب پلیمر در مواقعی که برای بخیه زدن بر روی قسمت های خارجی بدن مانند صورت استفاده می شود باید متناسب با سرعت التیام زخم باشد.
حسینی کاربرد دیگر این نوع پلیمر را در سیستم‌های دارورسانی ذکر کرد و گفت : در این روش دارو را با پلیمر در حلالی که هر دوی اینها را حل کند، حل کرده و مخلوط به دست آمده را پس از تبخیر حلال، تحت پرس به صورت قرص در می آورند. همچنین دارو می تواند از طریق برقراری پیوندهای شیمیایی روی پلیمر قرار گیرد و سپس به صورت قرص درآید. این قرص از طریق جراحی سطحی زیر پوست قرار می گیرد.
وی اضافه کرد : این نوع پلیمر این قابلیت را دارد که در طول یک دوره زمانی معین تخریب شده و دارو را با یک سرعت یکنواخت آزاد کند. محصولات نهایی تخریب این پلیمر آب و دی اکسید کربن بوده که به راحتی قابل دفع هستند هر چند که محصولات واسطه ای که از تخریب این پلیمرها به دست می آیند (اسید لاکتیک) توسط متابولیسم بدن به راحتی قابل جذب می شود.
مجری طرح یادآور شد: هنگامی که دارو از طریق پیوندهای شیمیایی بر روی پلیمر قرار می گیرد، پلیمر حامل دارو می تواند به صورت میکرو گوی درآید که پس از بلعیده شدن به سمت بافت های خاص حرکت کرده و بر روی سطح آنها جذب می شود.
حسینی افزود: سیستم دارو رسانی با استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر این امکان را می دهد که غلظت دارو در طول یک دوره زمانی معین کنترل شود و علاوه بر این در داروی مورد نیاز برای التیام بافت مورد نظر کاهش یابد.
وی از راهنمایی دکتر مجید عبدوس و همچنین دکتر جمشید محمدی روشنده در پروژه فوق تقدیر و تشکر کرد.
نظر شما