به گزارش خبرگزاری مهر،"دیوید میلی باند" در مقاله ای که در روزنامه فایننشال تایمز منتشر شد، نوشت: سه عنصر کلیدی برای ساخت یک سلاح هسته ای وجود دارد : ماده شکاف پذیر، خود موشک و روند تسلیحاتی کردن ماده شکاف پذیر برای موشک. برآورد اطلاعات ملی آمریکا درباره برنامه هسته ای ایران که هفته جاری منتشر شد، می گوید که ایران کار خود را روی عنصر سوم گذاشته که اگر این چنین باشد خوب است.
وی در تلاش برای بدبین کردن افکارعمومی به ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران افزود: اما ایران همچنان به دنبال دو عنصر دیگر و به ویژه برنامه غنی سازی که هیچ کاربرد غیرنظامی آشکاری ندارد، نیز است ، اما می تواند ماده شکاف پذیر را با هدف یک سلاح هسته ای تولید کند که این برخلاف درخواستهای شورای امنیت سازمان ملل متحد و آژانس بین المللی انرژی اتمی است.
با وجود تاکید ایران براینکه هرگز برنامه هسته ای نظامی نداشته و حتی سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه به صراحت اعلام کرد ایران حتی پیش از سال 2003 نیز برنامه تسلیحات اتمی نداشته است، در ادامه این مطلب ادعا شده است: ادامه فعالیتهای حساس در تکثیر سلاحهای هسته ای از سوی ایران آن چیزی است که ما را نگران می کند؛ ایران نیازی به آن ندارد . روسها تضمین داده اند تا سوخت را برای نیروگاه بوشهر تهیه کنند و تروئیکای اروپا +3 ( انگلیس، فرانسه، آلمان، آمریکا، روسیه و چین) برای تهیه سوخت هسته ای در آینده ضمانت داده اند.
میلی باند ادعا کرد: ما به دنبال مقابله نیستیم. از سال 2002 ، جامعه بین المللی تلاش کرده تا اختلافهای ما را با ایران از طریق دیپلماتیک حل کند و ما پیشنهادهای همکاری اقتصادی و سیاسی از جمله کمک برای یک برنامه هسته ای غیرنظامی و همچنین مشوقهای سیاسی و اقتصادی را داده ایم. دولت ایران مرتبا این پیشنهادها را رد کرده است.هدف ما تغییر در سیاست است؛ نه نظام.هیچ کس به جز مردم ایران حق انتخاب دولت خود را ندارد.
به گزارش مهر، در پایان این مطلب در تلاش برای موجه نشان دادن فشارهای ظالمانه برای محروم کردن ملت ایران از فناوری هسته ای صلح آمیز آمده است: ایران این پتانسیل را دارد تا یکی از کشورهای بزرگ جهان باشد. این کشور از مزیتهای عظیمی برخوردار است. مردم ایران باید به منفعت این مزیتها به طور کامل دست پیدا کنند نه اینکه ببینند با کشور آنها به عنوان یک تبعید شده بین المللی رفتار می شود.
میلی باند به زعم خود دوراه را پیش روی مقامهای ایرانی قرار داده است: نخست یک رابطه تغییر یافته با جامعه بین المللی و از جمله آمریکا که منافع سیاسی، اقتصادی و فنی را در پی خواهد داشت و دیگری انزوای بیشتر . هیچ کس نمی تواند به جای مقامهای ایرانی این انتخاب را انجام دهد. اما من امیدوارم که آنها این دوراندیشی را در جهت انتخاب درست برای مردم خود که مستحق کمتر از این هم نیستند، داشته باشند.
نظر شما