برگزار كردن فستيوال سينمايي"الف" تحمل زيادي مي خواهد

در پي ابراز نظر برخي از مسؤولان سينمايي در باره مستقل شدن بخش بين الملل جشنواره فيلم فجر و "الف" شدن درجه آن، جعفر پناهي، كارگردان سينماي كشور در گفت و گويي با خبرنگار سينمايي "مهر"، با بيان مطلب فوق، افزود:خيلي خوشحال مي شويم كه در كشور ما يك جشنواره مستقل به وجود بيايد؛ البته اگر اين استقلال از همه نظر باشد؛ چه از لحاظ وابستگي به دولت و چه استقلال از مميزي ها.
پناهي اضافه كرد: "الف" شدن يك فستيوال شرايطي خاص دارد و براي ايجادش راه سختي بايد طي شود وتنها با تصميم گرفتن درست نمي شود.
اين كارگردان كشورمان كه با فيلمهايش در اكثر جشنواره هاي معتبر بين المللي  حضور داشته است، در ادامه گفت: با توجه به اتفاقاتي كه در طول تاريخ جشنواره فيلم فجر رخ داده، چنين چيزي بعيد به نظر مي رسد. در جشنواره فيلم فجر به جاي آدم هاي نخبه و فرهنگي، گروهي از دولتمردان و مسؤولان سليقه هايشان را تحميل كرده اند.
وي ادامه داد: بايد به همه جوانب اين مسأله دقت كرد. فيلمهايي كه در اين جشنواره شركت مي كنند، با تغيير درجه جشنواره ديگر نمي توانند در هيچ جشنواره "الف" ديگري شركت كنند. بايد ببينيم كه ما آن قدر توان خواهيم داشت كه جو سالم و آزادي به وجود بياوريم تا فيلمسازها، حضور فيلمهايشان را در اينجا به حضور در كن و ونيز ترجيح بدهند؟
پناهي گفت: اما اگر مستقل شدن به اين معني است كه جشنواره به دوقسمت تقسيم بشود و بخش بين المللي جداگانه برگزار شود، كار آسان و ساده اي است. جشنواره بايد از اين سياستزدگي مستقل شود اماعملي شدن اين تغيير نيز با حضور آدمهايي كه حاضر نيستند فستيوال داخلي را از آن سياستزدگي رها كنند، بعيد است.
پناهي با بيان اينكه جشنواره هايي كه مي خواهند "الف" شوند در درجه اول بايد تبليغات و جلب توجه كنند، افزود: يكي از راههاي جلب توجه جوايز نقدي بسيار بزرگ است. به طوري كه جشنواره توكيو براي "الف " شدن جايزه 200 هزار دلاري گذاشت يا جشنواره هاي ونيز، كن و لوكارنو كه هركدام به برنده جشنواره صد هزار دلار جايزه مي دهند. هر چند كه اين جشنواره ها به جايي رسيده اند كه اعتبارشان بزرگتر از جوايزشان است و فيلمسازان به خاطر اعتبار به آنجا مي روند نه جايزه. حال بايد پرسيد  آيا ما چنين شرايط و امكاناتي داريم؟ توانايي مالي داريم؟ قدرت جذب اسپانسر داريم؟ آيا كساني كه مي آيند مي توانند آزادانه بروند در هر سينمايي هر فيلمي را كه بخواهند ببينند يا باز بايد نامه بنويسند كه چرا فيلمهايي را كه مي خواهيم به ما نشان نمي دهيد؟  
اين كارگردان گفت: تقارن زماني فجر با برلين و رتردام  مهم ترين مشكل آن نيست، بلكه ساده ترين مشكل است. مثل وارد شدن به بازار جهاني يا اقتصاد آزاد كه با هر شرايطي نمي توانيد اين كار را بكنيد؛ در جشنواره  "الف" هم نمي توانيد فيلم كسي را آن طور كه مي خواهيد اديت و مونتاژ كنيد يا پيشنهاد بدهيد بيست دقيقه از فيلمش را كوتاه كند.
پناهي در پايان گفت: هر فيلمي از عقايد و سليقه ها فيلمسازش حكايت دارد و اين سليقه ها و عقايد در دنيا بسيار متفاوت است و يك فستيوال "الف" بايد توانايي آن را داشته باشد كه تمامي آنها را تحمل كند. حال چگونه مي خواهيم فستيوال "الف" برگزار كنيم در حالي كه ثابت كرده ايم تحمل فيلمهاي فيلمسازان خودمان را هم نداريم.