نامگذاري شايد لازم باشد ، ولي كافي نيست

 سال 1382 با هدف معرفي ميراث معنوي و جلب توجه عمومي براي ارج نهادن و همچنين حفظ داشته ها ، سال "ميراث معنوي " نام داشت . در اين راستا معاونت معرفي و آموزش سازمان ميراث فرهنگي كشور برنامه هاي مختلفي چون برگزاري نمايشگاهها و همايش هاي مختلف  را براي برنامه كاري خود پيش بيني و به مرحله اجرا در آورد .
به گفته سيد احمد محيط طباطبايي ، معاون معرفي و آموزش سازمان ميراث فرهنگي كشور ، بدنبال اين نامگذاري فعاليت هاي سازمان حول محور "ميراث معنوي" ، با مورد توجه قرار دادن مشاركتهاي مردمي در امر ميراث فرهنگي و همچنين محوريت موضوع گسترش فضاهاي فرهنگي تاريخي به سطح كشور ، خواهد بود.
سازمان ميراث فرهنگي در همين راستا طي يك سال گذشته برگزاري همايش امام علي (ع) ، همايش تعزيه ، برپايي موزه عشاير آذربايجان و ... را در برنامه كاري خود داشته و اجرا كرده است  و برگزاري نمايشگاههاي سفره نوروزي و عكس ميراث معنوي را نيز بزودي خواهد داشت .
اما چند درصد از مردم كشورمان از برگزاري اين برنامه ها مطلع بوده واين امكان را داشته اند تا از طريق فعاليت هاي سازمان ميراث فرهنگي، "ميراث معنوي" را شناخته و با راههاي حفظ آن آشنا شوند ؟
معاون معرفي و آموزش سازمان ميراث فرهنگي كشور ، افتتاح موزه منطقه اي بندر عباس، افتتاح موزه محلي و تاريخي زابل، موزه مردم‌شناسي زواره و بناب، موزه عشاير در سراب، گشايش موزه مينادوآب و افتتاح موزه كتابت در عمارت حسينيه بيگلربيگي كرمانشاه  را از جمله برنامه هاي پيش بيني شده براي سال آينده اعلام كرده است كه بي ترديد استفاده از اين برنامه ها نيز بسيار محدود و بسته خواهد بود و تنها عده قليلي ازايرانيان ، در جريان اين برنامه ها قرار گرفته و از آموزه هاي آن بهره مند خواهند شد .
آنچه در اين ميان بسيار چشمگير است ، عدم اطلاع رساني دقيق و فراگير سازمان ميراث فرهنگي در مورد ميراث ماندگار كشور است ، شك نيست كه تنها با برگزاري نمايشگاه و همايش ، نمي توان "ميراث معنوي " را به همگان معرفي و راههاي حفظ آن را ارائه كرد .
مسئولان ميراث فرهنگي كشور معتقدند طي سالهاي گذشته ، به" ميراث معنوي "، به عنوان بخشي از ميراث فرهنگي كشور ، توجه شايسته اي نشده است و سعي دارند به شيوه هاي مختلف و در  ابعاد وسيع و گسترده‌، در اين راستا فعاليت كنند .
اما با يك بررسي اجمالي بخوبي مي توان دريافت ، فعاليت هاي يك سال گذشته ميراث فرهنگي ، نتوانسته تعريفي از" ميراث معنوي"  را براي اقشار مختلف جامعه ارائه دهد .
واژه " ميراث معنوي " ، هنوز براي غالب افراد جامعه ما ناشناخته است و جز اقشاري خاص و جمعي معدود ، اغلب افراد ، تعريفي از" ميراث معنوي " و مواردي كه آنرا شامل مي شود ، ندارند .
بنظر مي رسد ، سازمان ميراث فرهنگي كشور، براي ارتقاء شناخت جامعه از" ميراث معنوي" ، نبايد تنها به نامگذاري هاي پي در پي با برنامه ريزي هاي ضعيف اكتفا كند ، بلكه بايد با برنامه ريزي هاي دقيق تر ، جامع تر و كارشناسانه تري داشته و در اين راستا ، اطلاع رساني وسيع و فراگير را نيز در برنامه كاري خود بگنجاند تا اقشار مختلف جامعه ، در گوشه و كنار كشور ، امكان بهره بردن از برنامه ها را داشته و از حق شناخت "ميراث معنوي" كشور خود برخوردار شوند .
شك نيست كه سازمان ميراث فرهنگي كشور بدون نامگذاري نيز مي تواند در راستاي اهداف خود موفق عمل كند .