به گزارش خبرنگار مهر، این نمایش که چهارشنبه و پنجشنبه 17 و 18 بهمن در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا شد، در اصل نگاهی به شرایط استفاده از زبان و رسانه به عنوان ابزارهای مهم ارتباطی بشر در جهان امروز محسوب می‌شود. نکته‌ای که در سال‌های اخیر تبدیل به نکته‌ای مهم و پیچیده در عرصه علوم ارتباطات شده است.
"نوک زبان" بر اساس یک طرح کلی پیش می‌رود؛ تعدادی مرد که به نظر می‌رسد همگی کارکنان یک بخش و جزو کارشناسان علم فیزیک و تحقیقات مربوط به نحوه فعالیت مغز انسان هستند، درباره مسئله درک و نحوه برقراری ارتباط افراد مختلف با یک موضوع خاص صحبت می‌کنند.
نمایش "نوک زبان" شیوه بیان همه مسایل را از زبان این افراد بیان می‌کند، بی‌آنکه میان آنها دیالوگ برقرار شود. در اصل این افراد هر کدام رو به مخاطب و فقط برای بیان مقاصد و افکارشان صحبت می‌کنند، بی‌آنکه به هم توجه کنن. به عبارت دیگر، این افراد فقط به آن چیزی توجه دارند که در مغز خودشان می‌گذرد.
موضوع نمایش به مشکلات بشر برای برقراری ارتباط موثر اشاره دارد. شخصیت‌های نمایش هیچ نام و نشانی ندارند. یعنی نویسنده و کارگردان به عمد این افراد را دور از هر گونه هویت منحصر به مکان خاص نشان می‌دهد. به این وسیله سازنده نمایش می‌کوشد آن را به بیانی جهانی نزدیک کند. به گونه‌ای که آینه تماشاگران همه کشورهای جهان شود.
اساس این تئاتر را حرکت و صدا تشکیل می‌دهد، هر چند عنصر بسیار مهم در این نمایش صداست. بازیگران پشت تریبون‌هایی قرار می‌گیرند که در طول نمایش روشن و خاموش می‌شود و شروع به توضیح درباره مسئله نحوه درک در مغز انسان می‌کنند. مونولوگ‌گویی‌های بازیگران با حرکت‌های مختلف آنها در صحنه یا قرار گرفتن درون محفظه شیشه‌ای همراه می‌شود.
اما همه این حرکات برای ایجاد تنوع بصری برای مخاطب است. وگرنه سازندگان نمایش قصد دارند حس شنوایی مخاطب را به شدت تحریک کنند تا از ورای کلمات و جملات زیادی که گفته می‌شود و گاه بی ربط هستند، به مفهوم مشکل نبود ارتباط منطقی و صحیح میان انسان‌ها پی ببرد.
البته تاکید بر مسئله بیان در این نمایش برای مخاطب ایرانی نوعی ضعف محسوب می‌شود. چون هر چند بسیاری از جملات حتی برای مخاطب آلمانی نیز فاقد مفهوم واقعی است و در راستای بیان مفاهیم به کار می‌رود، اما برای تماشاگری که چنین نمایشی را در جشنواره می‌بیند درک مفهوم جملاتی که بالای صحنه نمایش نقش می‌بندد، دشوار است.
نمایش "نوک زبان" به کارگردانی لوکاس بانگرتر از کشور سوئیس در قالب تجربه‌ای از صدا و حرکت در بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بر صحنه رفت.
کد خبر 634826
نظر شما