سیامک گلشیری - نویسنده و مترجم - در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت ادبیات داستانی در سال 86 گفت: به نظر من اگر نویسنده ای صرفا شغل نوشتن را برای خود برگزیده است باید بدون توجه به تنگناها و محدودیتهای موجود به کار خود ادامه دهد. ممکن است در برهه ای از زمان تعدادی از آثار در زمینه ادبیات داستانی منتشر نشوند اما به هر حال امکان چاپ آنها فراهم می شود بنابراین به این بهانه نباید از کار نوشتن دست کشید.
وی افزود: در حال حاضر چاپ مجدد کتاب "نفرین شدگان" من منتظر مجوز است .
نویسنده "من عاشق آدمهای پولدارم" ادامه داد: امسال دو مجموعه داستان "شوکران شیرین" ترجمه عبدالله کوثری، مژده دقیقی و دیگران و "روزی روزگاری دیروز" حاوی داستانهایی از جان آپدایک، شرمن الکسی و... با ترجمه لیلا نصیری ها را خواندم. همچنین آثاری چون "مرگ قسطی" فردینان سلین و "سالهای سگی" ماریو بارگاس یوسا را مطالعه کردم که آثاری قابل تامل بودند. رمان جنایی "بیمار" نوشته مایکل پالمر را هم که ساختار و درونمایه ای جالب توجه داشت خواندم.
گلشیری اضافه کرد: اینکه مطالعاتم در حوزه ترجمه بوده و بیشتر از آنها تعریف می کنم به آن معنا نیست که نویسندگان خارجی - با وجود پرکار بودن - با نویسندگان ایرانی فاصله زیادی دارند. اما به هر حال باید قبول کنیم که یکی از دلایل جهانی نشدن ادبیات داستانی ما این است که راهی برای ترجمه آثارمان به کشورهای دیگر نیافته ایم و یا اگر هم راهی هست بسیار اندک است.
نظر شما