به گزارش خبرگزاری مهر، "لی کامپ" و "دیوید پولارد" از دانشگاه ایالت پنسیلوانیا در آمریکا که نتایج تحقیقات خود را در مجله "ساینس" منتشر کرده اند، فرضیه ای را مطرح کردند که می تواند در خصوص پدیده گرم شدن جهانی میان دوره های کرتاسه تا ائوسن توضیح دهد.
در حقیقت این دیرینه شناسان نشان دادند که فقدان ابر در اتمسفر زمین که موجب می شود پرتوهای خورشید مستقیما به سطح زمین برسند علت این گرم شدن جهانی در 50 میلیون سال قبل بوده است.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "ابرها توانایی بازتابش حدود 30 درصد از انرژی خورشیدی را به فضا دارند.
امروزه انسان از سوختهای فسیلی استفاده می کند و این مواد آلاینده، هسته های میانی شکل گیری این ابرها را از بین می برند، در حقیقت در هزاره هایی که گونه انسان در روی زمین پشت سر گذاشته است، گازهایی که به صورت بیولوژیکی به وسیله ارگانیسمهای اولیه ای مثل جلبکهای دریایی تولید می شدند نابود شده اند."
به اعتقاد این دیرینه شناسان آمریکایی، کرتاسه دوره ای است که در آن به سبب تغییراتی که آبهای اقیانوسها و ارگانیسمهای ساکن این آبها داشته اند هسته های معیان گازها از بین رفته اند. این مسئله موجب افزایش دمای سطح زمین در 50 میلیون سال قبل شده است.
سالها است که دانشمندان فرضیه های مختلفی را در خصوص اثر گلخانه ای این دوره زمین شناسی مطرح کرده اند. براساس بعضی از این فرضیه ها، علت گرم شدن جهانی این عصر، تراکم بیش از حد دی اکسید کربن و متان بوده است اما تاکنون علل علمی این مسئله بدیهی مشخص نشده بود.
این محققان در ادامه توضیح دادند: "مدلی که ما پیشنهاد کردیم نشان می دهد که کاهش 64 تا 55 درصدی پوشش ابری زمین باعث افزایش تابش پرتوهای خورشیدی و در نتیجه افزایش دمای زمین در دوره میان کرتاسه و ائوسن شده است."
نظر شما