24 و 25 اردیبهشت مصادف با روز نامیمونی است که اعراب به آن " نکبت " می گویند؛ روزی که هویتی جعلی به نام رژیم صهیونیستی با کمک عوامل و نیروهای خارجی در سرزمینهای اشغالی شکل گرفت.
پانزدهم ماه می 1948 میلادی رژیم صهیونیستی پس از خروج نیروهای انگلیسی از فلسطین و اشغال کامل سرزمین مردم مسلمان و مظلوم این کشور موجودیت خود را به جهان اعلام کرد.
"حسام کنفانی" تحلیلگر روزنامه "الاخبار" به مناسبت فرا رسیدن شصتمین سال اشغال سرزمین فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی در گفتگو با گروه بین الملل مهر درباره این سئوال که چرا فلسطین به عنوان وطن ملی یهودیان انتخاب شده است و به ویژه به این مسئله بعد دینی داده شد؟ اظهار داشت : انتخاب فلسطین برای یهودیان،اساسا با ایده مذهبی که برگرفته از تورات است وازهیکل سلیمان در قدس اشغالی سخن می گوید، درارتباط است؛هرچند که هیچ نشانه ای از وجود این هیکل ادعا شده وجود ندارد.
یهودیان درتلاش هستند تا با استفاده از کتابهای تاریخی توراتی وغیر توراتی برای حق خود در فلسطین یعنی اینکه دو سرزمین یهود و اسرائیل پیش از میلاد در منطقه خاورمیانه وجود داشت، استدلال بیاورند.
با وجود این، یک سری حرف و حدیثهایی از یهودیان وجود دارد که درباره آن تعصبی هم ندارند مبنی براینکه "سرزمین موعود" در فلسطین یا درجایی غیر از آن وجود دارد که درواقع تنها هدف از این سخنان ایجاد مکانی برای جمع کردن یهودیان است. تا جایی که سرزمین اتیوپی و حتی بخشی از آرژانتین به عنوان سرزمین موعود مطرح شد. اما این پیشنهاد ها با درخواستهای صهیونیستهای مذهبی و همسو به همراه ارزیابی از استراتژی دولتمردان انگلیسی درباره فلسطین به عنوان یک جای پای استعماری در مرکز خاورمیانه روبرو شد.
حسام کنفانی تحلیلگر روزنامه الاخبار لبنان
وی درباره راههای مقابله با توطئه ها و دسیسه های صهیونیستی اظهار داشت : متاسفانه دسیسه ها و توطئه های صهیونیستی یک واقعیت حمایت شده است و برخی کشورهای عربی و اسلامی درقبال آن سکوت اختیار کرده اند و اما کشورهایی که استراتژی مقاومت را درپیش گرفتند درواقع تنها وسیله مهیا برای مقابله با این توطئه هستند.
وی درباره نقش قدرتهای بزرگ در تشکیل رژیم صهیونیستی و حمایت از این رژیم نامشروع گفت : همانطوری که پیش از این نیز اشاره کردم، فلسطین از یک جایگاه استراتژیکی در مرکز خاورمیانه برخوردار است و هدف از حضور دائمی در این سرزمین در واقع پایگاهی برای باقی نگه داشتن بازوی استعماری در منطقه است. به ویژه که هدف از وجود آن ایجاد مرکز تنش است که دائما زمینه ساز دخالت کشورهای غربی در منطقه می شود که این مسئله در خلال سالهای گذشته اتفاق افتاده،به طوری که فلسطین و کشورهای اطراف آن به منطقه درگیری بین کشورهای غربی به ویژه درآغاز جنگ سرد تبدیل شد.
وی درباره اینکه،چه کسی مسئول مصیبت وارده (روز نکبت) بر ملت فلسطین است؟خاطر نشان کرد: علاوه براینکه کشورهای بزرگ و به طور مشخص انگلیس، مسئول این مصیبت وارده علیه مردم فلسطین هستند؛ کشورهای عربی به ویژه کشورهایی که در ارتش نجات ( یعنی ارتش مشترک کشورهای عربی) شرکت کردند و مسئولیت آزادی فلسطین بردوش آن نهاده شد، نقش غیر مستقیمی دراین مسئله دارند تا جایی که این کشورها به گمان اینکه جنگ با اسرائیل یک هفته یا 10 روز بیشتر به طول نمی انجامد، مردم فلسطین را از سرزمینشان خارج کردند، اما مسئله کاملا فرق کرد و عکس آن به وقوع پیوست.
وی افزود : بسیاری از آوارگان فلسطینی از دسیسه ای حرف می زنند که درآن شماری از کشورهای عربی مشارکت دارند، ممکن است این امر صحیح باشد، اما تاکنون به جز رابطه "عبدالله اول" با رژیم صهیونیستی به اثبات نرسیده است.
این تحلیلگر لبنانی درباره این سئوال که آیا مبارزه فلسطینیان در مقابله با اسرائیل و شکست دادن دسیسه های صهیونیستی و استعماری در شصتمین سالروز "نکبت" با موفقیت همراه بوده است؟ گفت : مبارزات فلسطینیان تا حدی در جلوگیری از بلعیده شدن کرانه باختری و نوارغزه و ملحق شدن آن به شکل کامل به اسرائیل با موفقیت همراه بود. تا جایی که پیام صهیونیستها همراه با زمان تغییر کرد که طبق معمول عبارت "از دریا تا رود" بر زبان استراتژیستهای صهیونیست دیده می شود.
کنفانی درباره وضعیت کنونی کشورهای عربی در شصتمین سال اشغالگری اسرائیل اظهار داشت : کشورهای عربی امروز با توجه به شصت سال اشغال در وضعیت بدی قرار دارد. علاوه بر ضعف کشورهای عربی،اما این کشورها تا حد زیادی با برخی از سازمانهای همسو با دسیسه آمریکایی در منطقه همراه هستند و خواسته های آمریکا را به اجرا در می آورند. درعین حال چند دستگی و شکاف در بین کشورهای عربی تلاش مشترک، مطلوب و تاثیرگذارعربی را برای اجرای درخواستهای فلسطینیان از بین می برد.
وی درباره این سئوال مهر مبنی بر اینکه "آیا موضوع فلسطین همچنان مسئله اصلی کشورهای عربی و اسلامی است یا اینکه این موضوع فقط به ملت فلسطین مربوط می شود؟ گفت :در ظاهر امر مسئله فلسطین همچنان در درجه اول مسئله مورد توجه کشورهای عربی و اسلامی است، اما گذشت زمان مسائل دیگری را نشان داد که درحال حاضر این مسائل در داخل کشورهای عربی در اولویت قرار دارد. به نظر می رسد دسیسه مشغول نگه داشتن مردم به لقمه نانی تا حد زیادی در دور کردن کشورهای عربی و اسلامی از مسائل ملی موفقیت آمیز بوده و این کشورها را به موضوعات داخلی محدود نگه داشتند. به طوریکه نمی توانند امروز از این مسائل داخلی خارج شوند.
نظر شما