به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از مشکلات سیستمهای انتقال حرارت امروزی، نبود امکان انتقال حرارت با شدت زیاد و در زمان کوتاه است و عمده فعالیت فناوریهای بزرگ مقیاس برای رفع این مشکل، تغییر در طراحی تجهیزات (مانند نصب پره، وصل میدان مغناطیسی به سیستم و یا تحت لرزش قرار دادن سیستم) بوده است.
در سال 1995 استوان چویی، دانشمند آمریکایی، به منظور افزایش انتقال حرارت، پیشنهاد افزودن نانوذرات را به سیال خنک کننده داد. این اقدام پیش از این با میکروذرات انجام شده بود اما به دلیل ته نشینی ذرات و ایجاد گرفتگی و سایش در دستگاهها بی‌نتیجه ماند.
دکتر سعید زینالی هریس، عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد از جمله پژوهشگرانی است که در این زمینه تحقیق کرده، گفت: اضافه کردن نانومواد به آب یا هر حلال مناسب دیگر، ضریب انتقال حرارت را در بعضی اوقات تا 160 درصد افزایش می‌دهد. برتری نانومواد نسبت به میکرومواد در پایدار بودن سوسپاسیون تشکیل شده است. اگر برای ایجاد سوسپانسیون از روش مافوق صوت استفاده شود و یا سیستم مجهز به همزن هایی با دور بالا باشد، سوسپانسیون تشکیل شده 2 ماه بدون ته نشینی در حالت پایدار خواهد ماند.
مجری این طرح اضافه کرد: ما در یک سیستم انتقال حرارت با دمای ثابت نانوذرات مس، اکسید آلومینیوم و اکسید مس را به آب مقطر اضافه کردیم و مشاهدات ارتقاء راندمان انتقال حرارت تا 60 درصد را نشان داد.
وی نبود تجهیزات مناسب برای اندازه گیری خواص نانوذرات را از عمده مشکلات پیش روی خود دانست و افزود: ما در بسیاری از موارد برای دستیابی به خواص نانوذرات ناچاراً به آخرین فرمولهای بدست آمده رجوع کردیم.
دکتر زینالی با تکیه بر پتانسیل بسیار بالای کاربردی بودن این پژوهش و تاثیرگذاری اقتصادی آن در صنایعی همچون پتروشیمی، نیروگاه‌ها، صنایع غذایی، صنعت خودروسازی و ...، خواستار حمایت و همکاری صنایع مرتبط شدند.
نظر شما