به گزارش مهر، بعد از پایان انتخابات مجلس هفتم دردی ماه 1382برای نخستین بار در تاریخ پارلمان های بعد از انقلاب، اکثریت مجلس هفتم که به جریان اصولگرا وابسته بودند، قبل از آغاز به کار رسمی مجلس با برگزاری نشست ها و جلسات متعدد، فرایند طبیعی آشنایی، شناسایی و تعامل نمایندگان جدید (که معمولا تا مدتها وقت مجلس جدید را می گیرد) را انجام دادند و بدین وسیله مقدار زیادی در وقت و سرمایه خود صرفه جویی کردند.
دراین فرایند ترکیب فراکسیون اکثریت، هیات رئیسه و کمیسیون های مهم واصلی مجلس هفتم قبل از شروع به کار رسمی مجلس، آماده بود ومجلس هفتم به اصطلاح با موتورآماده و روشن وگرم وارد مسیر خود شد، .یکی از دلایل قوت و استحکام نسبی مجلس هفتم( لااقل تا سال 1384) را می توان همین شیوه مهندسی سیاسی دانست.
اما با برگزاری انتخابات مجلس هشتم به نظر می رسد همین رویکرد، ولی در شکلی کامل تر و کارآمدتر در حال اجرا باشد.
یکی از مسائلی که رقبای اصولگرایان بعد از ناکامی در انتخابات مجلس هشتم، روی آن به صورت استراتژیک حساب باز کرده بودند، اختلاف اصولگرایان برای انتخابات رئیس مجلس هشتم با دو گزینه " حدادعادل-لاریجانی" بود، هرچند که جرقه هایی از گسترش و تعمیق این اختلاف در هفته های اول بعد از پایان انتخابات نمایان شد، اما با رصد اخبار و گزارشها از درون اردوگاه اصولگرایان می توان به این نتبجه رسید که این اختلاف در همان مراحل آغازین خود " مهندسی" و "مهار" شد.
اما راهکار اصولگرایان برای مهندسی این اختلاف چه بود؟
در بیشتر نظام های پارلمانی جهان که ملهم از فضای حزبی هستند،عنوان "ریاست مجلس" به عنوان "سخنگوی مجلس" شناخته می شود( Speaker Of Parlemant) اما در کشور ما به دلیل خلاء احزاب و نو بودن تجربه تحزب، ریاست مجلس شان خاصی داشته است که عملا بسیار فراتر از " سخنگویی پارلمان" است.
درهفته گذشته، انتخابات هیات مدیره موقت فراکسیون اکثریت مجلس برگزارشد ودکترعلی لاریجانی، منتخب مردم قم به ریاست اکثریت مجلس هشتم برگزیده شد، فراکسیونی که اکثریت قاطع 70 درصدی مجلس شورای اسلامی را تشکیل می دهد، از سوی دیگر اخباری نیز مبنی بر توافق اصولگرایان برای ریاست حدادعادل نیز به گوش می رسد، بر اساس این مبنا، رئیس فراکسیون اکثریت را می توان درحقیقت درحکم "مغز" مجلس توصیف کرد، مغزی که درکنار"زبان" می تواند یک مجلس هماهنگ، قدرتمند و منظم را به نمایش بگذارند.
شیوه فوق را که می توان امتداد موفق تجربه مجلس هفتم دانست، درحقیقت، تولد مدل مدرن و جدیدی از شیوه تعیین رئیس مجلس است، امتیاز و نقطه قوت این شیوه در این است که اولا تصمیمات در درون مجلس گرفته می شود، چون انتخاب رئیس مجلس حق طبیعی نمایندگان است و حق نمایندگی نیزبه موجب قانون اساسی غیرقابل تفویض است، بنابراین حضور و دخالت مستقیم احزاب و اشخاص و گروههای سیاسی خارج از مجلس در تعیین رئیس مجلس نمی بایست وجاهتی داشته باشد..
اما استفاده از راهکار "فراکسیون های پارلمانی" را که می توان آنها را "احزاب درون پارلمان" دانست، شیوه منطقی و معقولی برای هدایت مجلس است، تمرین فرهنگ سیاسی تحزب در درون پارلمان، می تواند در دراز مدت باعث سرایت فرهنگ کار حرفه ای سیاسی به بیرون از پارلمان هم بشود.
البته باید توجه داشت که اصولا نقطه قوت مهم جریان اصولگرا، توان قابل توجه مهندسی سیاسی و اجرای مدل "تقسیم قدرت بدون تنش" است، این نقطه قوت از یک سو بخاطر پشتوانه سنتی و قدیمی نیروهای این جریان و به اصطلاح" ریش سفیدان" است و در درجه دوم به این خاطر است که اصولگرایان برخلاف اصلاح طلبان از فضای رسانه و عمومی برای وزن کشی سیاسی کمتراستفاده می کنند.
---------------
گزارش: بهمن هدایتی
نظر شما