به گزارش خبرنگار مهر، دهقان در این جلسه با اشاره به نقش تماشاگر به عنوان رکن اصلی نمایش "کادنس" گفت: گروه اجرایی علاقه فراوانی داشت تماشاگر با توجه به ذهنیات خود داستان را بسازد. در واقع ما سعی کردیم با سخت کردن یک قصه روان تماشاگر را در موقعیت فعال قرار دهیم که از دیدگاه خود اعتقاد ما را به دنیای پس از مرگ مورد کاوش قرار دهد و نتیجه بگیرد.
کارگردان "کادنس" افزود: تمام تمرکز من در اجرای این نمایش این بود که نتیجه داستان را خود تماشاگر تعیین و بعد از دیدن نمایش و خارج از شدن از سالن برای خود داستانسازی کند. بنابراین مسائل دیگر آنچنان اهمیتی برای من نداشت، زیرا در این اجرا تمام توجهم معطوف به تماشاگر و بازخورد اثر در او بود.
طلا معتضدی نویسنده نمایش "کادنس" نیز گفت: این متن حین تمرین گروه نوشته شد، به طوری که از تابستان گذشته که طرح از سوی دهقان به من پیشنهاد شد، متن را بیش از 19 مرتبه بازنویسی کردیم. در حالی که در طول تمرین‌ها تمام اعضاء گروه بر متن اعمال نظر می‌کردند. من نویسنده هم در کارگردانی اثر در جاهایی به گروه اجرایی پیشنهادهایی می‌دادم.
وی با اشاره به شخصیت‌های نمایشن که دنیای برزخ پس از مرگ را روایت می‌کنند، تاکید کرد: سعی نکردم از این سه شخصیت شناسنامه بسازم، بلکه تمام تلاش من در آفرینش شخصیت‌های نمایش ارائه یک جهان‌بینی مشترک و شخصیت استیلیزه و توصیف نگاه مشترک این سه نفر به دنیای پس از مرگ بود.
معتضدی در بخش دیگر جلسه نقد و بررسی نمایش "کادنس" با اشاره به مستندات دینی نگارش این متن گفت: کتاب‌ها و نوشته‌های زیادی را برای نگارش این متن مورد مطالعه قرار دادم، اما از همان ابتدای نگارش متن دهقان کتاب ارزشمند تفسیر سوره واقعه را به من معرفی کرد.
کیوان کثیریان عضو کانون ملی منتقدان تئاتر هم با تقدیر از گروه اجرایی نمایش که توانسته اثری قابل قبول به تماشاگر ارائه کند گفت: در این نمایش سه انسانی که دارای سه شخصیت متفاوت هستند در نهایت به یک اشتراک ذهنی می‌رسند و آن سردی و ترس و اضطراب از اعمالی است که در دنیا انجام داده‌اند.
وی افزود: استفاده بجا از طراحی صحنه، نور و موسیقی در نمایش طوری است که آن فضای ترس و اضطراب به خوبی به درک بهتر تماشاگر کمک می‌کند. به عنوان مثال تلفیق نشانه‌های اجرایی چون مکعب‌های صحنه در تمام نمایش دائم در حال جابجا شدن است و هر کدام به نوعی اعمال این سه نفر را نشان می‌دهد.
مهرداد ابوالقاسمی دیگر منتقد حاضر در جلسه نیز گفت: یکی از مواردی که در آثار قبلی دهقان به چشم می‌خورد نوع پرداخت وی به آثارش است که توانسته بود از یک متن تکراری نمایشی قابل تامل و جذاب به تماشاگر ارائه دهد، اما در این نمایشنامه با وجود موضوع بکر و داستان غیرتکراری که تا امروز در تئاتر ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته، ما پرداخت تازه ندیدیم.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود افزود: ما در نمایش "کادنس" به جای داستان شیوه اجرایی می‌بینیم، در حالی که داستان نمایش این جذابیت را دارد که بتواند بهتر از این عمل کند. در واقع دهقان در کارگردانی آنچنان مقهور ساختار شده که داستان را فراموش کرده است.
نظر شما