خانه سينما، اداره پنجم معاونت سينمايي است

علي معلم، تهيه كننده فيلم سينمايي « گاو خوني » در گفت و گو با خبرنگار سينمايي "مهر"، ضمن بيان اين مطلب گفت:  ما براي اكران فيلم سينمايي « گاو خوني » پيشنهاد كرديم يك سالن سينما به مدت حدود سه ماه به اكران اين فيلم بپردازد. اما آنها در جواب گفتند اين فيلم را در گروه سينماهاي نمايش دهنده فيلم هاي خاص اكران كنيم كه از نظر ما اين مساله به شكست تجاري فيلم منجر مي شود . ما در صدد هستيم تا سينما سپيده را براي اكران اين فيلم در نظر بگيريم. چون بسياري از سالن هاي سينماي  ما امكان نمايش فيلم اسكوپ را ندارند يا اشكال در كادر آنها باعث مي شود، كناره هاي فيلم ديده نشود.
وي درباره عكس العمل و حمايت خانه سينما به عنوان متولي بخش خصوصي و صنوف سينمايي خاطر نشان ساخت:  متاسفانه در همه بخش ها نوعي انحصار به چشم مي خورد و انجمن ها و اتحاديه ها هم در اين بين به جاي حمايت از بخش خصوصي باعث تضعيف آن مي شوند. يعني انجمن صنفي مطبوعات براي حمايت از نشريات تشكيل شد، ولي جاي آنكه اين انجمن به منافع اعضاي خود بيانديشد در صدد ارايه خدمات به دوستان خود برآمده است. اتحاديه ناشران تشكيل شد كه به مسايل و مشكلات اين بخش سامان بدهد، ولي در عمل تبديل به مير قضب دولت شده است. خانه سينما هم در عمل تبديل به ابزار اعمال سياست هاي دولت گرديده و همه چيز به ضرر توليد كننده است.
معلم در ادامه تاكيد كرد:  من معتقدم كه يك مسوول دولتي،  بيشتر از يك مدير خصوصي به فكر سينما است. يعني در وضعيت هاي اين چنيني، نه سينماداران از خود ابتكار عمل نشان مي دهند و نه تهيه كنندگان در جهت ايجاد راه هاي بهتر گام برمي دارند. دولت هم كه تبديل به تاجر شده است و به جاي ايجاد شرايط بهتر اكران به فكر كسب درآمد است. در حال حاضر 10 سينماي خوب كه فروش فيلم را در پي دارند در تهران فعاليت مي كنند. ولي با توجه به شيوه اكراني كه در نظر گرفته شده است، سينماها در 4 گروه تقسيم بندي شده اند و در طول دو فصل بهار و تابستان فقط امكان نمايش عمومي 6 يا 7 فيلم  را فراهم مي كنند. اما هيچ كس درباره ساير توليدات سينمايي كشور كه در طول سال به 100 اثر مي رسد، حاضر به پاسخگويي نيست. در اين شرايط دولت براي اكران فيلم هاي خارجي هم اقدام مي كند ! اين در حالي است كه مثلا در كشور فرانسه در هفته 360 فيلم به نمايش در مي آيد.
اين تهيه كننده در ادامه سيستم اكران را بسيار ناكارآمد دانست و توضيح داد: قرار بود طرحي بر اساس وجود گروه سينماهاي هنر - تجربه  در كشور تشكيل شود كه در قالب آن فيلم هاي منسوب به ژانرهنري اكران بگيرند، اما اين طرح عملي نمي شود. چون با توجه به گروه بندي هاي سينمايي موجود، ما بايد فيلم خود را در سينمايي مثل مراد يا رودكي به نمايش بگذاريم كه به شكست قطعي آن خواهد انجاميد. در كشورهاي ديگر از جمله فرانسه، وقتي چنين طرحي به اجرا در مي آيد، سينماهاي اين گروه موظف به اكران تمامي فيلم هاي هنري هستند حتي اگر از ساير كشورهاي جهان باشد و دولت براي اينكه اين تنوع موضوعي و سينمايي وجود داشته باشد، به سالن هاي اين گروه سوبسيد پرداخت مي كند تا بتوانند سرپا بايستند.
وي تاكيد كرد:  در عمل بخش خصوصي در سيستم سينماي دولتي متضرر مي شود. چون براي مثال در جشنواره فيلم فجر « گاو خوني » 26 بار به نمايش در مي آيد و به حساب من دولت 12 ميليون تومان بليت براي آن مي فروشد. در حالي كه تنها يك كپي 400 هزار توماني از فيلم را به عنوان مساعدت در اختيار ما قرار داده است. از طرف ديگر، طرح آزاد سازي اكران مورد توجه قرار مي گيرد. اما در عمل مي بينيم كه نه تنها تهيه كننده قادر به انتخاب سينماهاي مورد نظر خود نيست، بلكه حتي فيلم هايي هم كه فروش چنداني ندارند، 6 هفته بر پرده هستند و با اجراي اين طرح در عمل امكان برخورداري از فيلم هاي متنوع  از مخاطب گرفته مي شود.