به گزارش خبرنگار مهر، پارساخو درباره نحوه نگارش "ماکاندو" گفت: مهمترین ویژگی "پیرمرد فرتوت با بال‌های بزرگ بزرگ" مارکز وجود خلاقیت در تمام قسمت‌های آن است و ویژگی کارگردانی آزاده انصاری باعث شد این متن اجرایی جدید و خلاقانه داشته باشد. به دلیل عضویت در گروه تئاتر معاصر با فضای ذهنی گروه آشنا هستم و از ابتدا تقریبا شکل کلی نمایش و فضای آن در ذهنم مشخص بود.
نمایشنامه‌نویس "ماکاندو" افزود: متن را برای تمرینات آماده کردم و در حین تمرینات تغییراتی در آن ایجاد شد. در ابتدا این متن به صورت اپیزودیک بود، ولی چون شرایط مناسب برای اجرای آن فراهم نشد متن به یک نمایشنامه تک اپیزودی و برگرفته از داستان مارکز تبدیل شد. به همین خاطر چیزهایی به متن جدید اضافه کردیم.
وی اظهار داشت: فضایی که مارکز در داستان خود داشت دراماتیک نبود و تغییراتی که ما ایجاد کردیم در جهت دراماتیک کردن متن و اضافه کردن چیزهایی بود که روی صحنه نشان دهیم. در داستان عناصر بسیاری وجود داشت که فقط کافی بود به هم مرتبط شوند. به همین خاطر ما با نخی فرضی ارتباط تمامی این عناصر را میسر و همگی را روی صحنه نشان دادیم.
سیامک صفری ـ افسانه ماهیان
پارساخو درباره نگارش نمایشنامه به صورت کارگاهی و حین شکل‌گیری نمایش خاطرنشان ساخت: ما متن اولیه را داشتیم و بر اساس آن تمرین را شروع کردیم. در این میان چیزهایی که در تمرین دیده می‌شد و ایده‌هایی که بازیگران ارائه می‌دادند در متن به صورت پرداخت شده گنجانده شد. البته این الگویی است که در گروه تئاتر معاصر وجود دارد و اکثر اوقات از آن پیروی می‌کنیم.
وی افزود: خانم بهزادی طراح عروسک نمایش نیز باعث شد من بیشتر با فضاهای مختلف آشنا شوم. هر روز در تمرین و اجرا متن تغییر می‌کند و هیچگاه برای ما متنی به صورت قطعی و تغییرناپذیر وجود ندارد. من در طول تمرین و اجرا ایده‌های خوبی از بازیگران نمایش گرفتم، زیرا آنها بهتر از من کاراکترها و فضا را می‌شناسند و با آنها زندگی می‌کنند.
افسانه ماهیان بازیگر اصلی زن "ماکاندو" درباره حضور در این نمایش گفت: من تا به حال تجربه کار عروسکی به این شکل را نداشتم. سال 73 در سریالی تلویزیونی با نام "نازنین خانم" در کنار یک عروسک به ایفای نقش پرداختم. ولی آنجا به خاطر نوع بازی جلو دوربین مجال ورود به دنیای عروسکی را پیدا نکردم.
وی یادآور شد: من زیاد به تماشای کارهای عروسکی نمی‌نشینم. ولی وقتی نمایش‌های "اپیزودهای مرگبار" و "تنهاترین زیبا مرده" انصاری را دیدم تصورم نسبت به تئاتر عروسکی تغییر کرد. زیرا شاهد بودم کلیشه‌های رایج در نمایش‌های عروسکی شکسته شده است. به همین خاطر وقتی پیشنهاد بازی در "ماکاندو" به من داده شد آن را پذیرفتم.
این بازیگر تئاتر اظهار داشت: البته با دنیایی پر از ابهام وارد این کار شدم. اعتراف می‌کنم در این اثر نمایشی رقبای سرسختی به نام عروسک داشتم و انرژی زیادی صرف کردم تا خود را به آنها برسانم. به نظر من بازیگر در کار عروسکی انرژی مضاعفی صرف می‌کند. بخصوص در این کار که از بیان استفاده نمی‌شد و انرژی باید در حرکات بدن و صورت صرف می‌شد تا مفهوم و مقصود به مخاطب منتقل شود. به طور کلی به دنیای عروسک نزدیک شدن کاری بسیار سخت است.
ماهیان درباره نوع بازی خود در این نمایش و احتمال نزدیک شدن به بازی کودکانه گفت: من هم مانند سایر بازیگران به سمتی هدایت می‌شدم که مد نظر کارگردان نمایش بود. سعی من این بود که دنیایی فانتزی و تخیلی را با همراهی عروسک‌ها نشان دهم و قصدم این نبود که بازی کودکانه داشته باشم. البته به نظر من این نمایش برای گروه سنی هفت تا 70 ساله است.
وی تأکید کرد: "ماکاندو" برای سن خاصی نیست و مخاطب این را تشخیص می‌دهد. کار سادگی خاصی دارد و در بازی، طراحی صحنه و عروسک و گفتار مارکز نیز این بضاعت دیده می‌شود. با اینکه قصه نمایش سوررئال است، ولی این موضوع باعث نشد من تجزیه و تحلیل خاصی برای نقش داشته باشم. شاید چون کاراکتر من در نمایش به گونه‌ای است که فقط حس بیرونی را نشان می‌دهد و کمتر به سمت احساسات درونی می‌رود، گاهی ذهنیت بازی کودکانه در مخاطب ایجاد شود.
سیامک صفری که در "ماکاندو" به جای شخصیت مارکز صحبت می‌کند نیز درباره تجربه خود در این نمایش گفت: این تجربه برای من تازگی داشت و صحبت به جای مارکز برایم بسیار جذاب بود. سادگی، بی‌تکلفی و صمیمیت خاصی در شکل اجرا وجود دارد که به نظر من به کاراکتر خود مارکز نزدیک است. در این اثر در سادگی تمام تخیل به کار می‌افتد و دنیای خیالی شکل می‌گیرد.
وی اظهار داشت: احساس می‌کنم این نوع کار کودکی مخاطب را بیدار می‌کند. مخاطب ما ظاهرا کودک نیست ولی فضای نمایش به گونه‌ای است که سن مخاطب را کنار گذاشته و گفتگویی تازه را با وی شروع می‌کند. این جادوی مارکز است که در اجرا نیز وجود دارد و در تمام لحظات کودک درون مخاطب را صدا می‌زند.
رامین سیاردشتی بازیگر مرد نمایش "ماکاندو" نیز در ادامه نشست مهر گفت: من از قبل با دنیای عروسکی آشنا بودم و ورودم به حوزه تئاتر با تجربه‌های عروسکی شروع شد. سال 75 بود که با دوستانم اولین نمایش عروسکی را با نام "سیمرغ" برگرفته از شاهنامه فردوسی تجربه کردم. سال 82 اولین تجربه من در مقام کارگردان نمایش عروسکی بود که در آن نمایش "برج" را برای گروه سنی بزرگسال در تالار هنر به صحنه بردم.
وی افزود: من جادوی نمایش عروسکی را دوست دارم. به نظر من گروه تئاتر معاصر حرفهای است و حضور در "ماکاندو" برای من فرصتی برای همکاری با این گروه و همچنین پیوند مجدد با دنیای عروسک بود. برای من حضور در فضای نمایش "ماکاندو" بسیار جذاب بود، زیرا آدم‌ها در این شخصیت ما به ازاء عروسک دارند که گاهی خود آنها را حرکت می‌دهند. این نوع کار و اجرای عروسکی را بسیار دوست دارم.
سیاردشتی در بخش دیگر سخنان خود گفت: به نظر من نیز نمایش "ماکاندو" مرزبندی خاصی برای گروه سنی مخاطب ندارد. من معتقدم نمایش عروسکی دارای ویژگی‌هایی است که در تلقیق با بازی بازیگر می‌تواند بسیار اعجاب‌آور و تأثیرگذار باشد. بازیگر و عروسک کنار هم روی صحنه ظرفیت‌های زیادی دارند که نمایش "ماکاندو" توانسته از این ظرفیت‌ها به خوبی استفاده کند.
فرزین محدث هم که در "ماکاندو" نقش پیرمردی اثیری را ایفا می‌کند درباره نقش خود توضیح داد: من پیش از این تجربه کار عروسکی نداشتم. ما مرحله تمرین بسیار خوبی را برای اجرای نمایش پشت سر گذاشتیم. شهریورماه سال گذشته قرار شد من در این نمایش بازی کنم و از آن زمان دست به آزمون و خطا زدیم تا به جنس بازی و شیوه اجرایی مناسب دست یابیم.
وی تأکید کرد: اگر سال گذشته این نمایش را اجرا می‌کردیم شاید چیزهایی که در اجرا اتفاق افتاد وجود نداشت. تمرین خوبی که کار برای اجرا طی کرد باعث شد همگی ما به یک شناخت خوب از نمایش و جنس بازی دست یابیم. بازیگری این نمایش با کارهای دیگر متفاوت است زیرا بر اساس رئالیسم جادویی اتفاق می‌افتد. جنس بازی‌ها هم به درستی شکل گرفته و در عین اینکه بازیگران در کنار عروسک‌ها حضور دارند ولی عروسک وار بازی نمی‌کنند.
این بازیگر تئاتر ادامه داد: صادقانه می‌گویم نقش من بسیار سخت بود و تنها یکماه مانده به اجرای نمایش به این نتیجه رسیدیم که بازی من چگونه باشد. من پیش از آن مانند سایرین بازی می‌کردم ولی بعد به این نتیجه رسیدیم که این پیرمرد چون موجودی اثیری است واکنشی نسبت به دیگر کاراکترهای نمایش نداشته باشد و تنها در قسمتی که عاشق می‌شود شاهد واکنش وی باشیم.
محدث در بخش دیگر گفت: کار من فقط روی صحنه این است که نگاه کنم و در عین حال به حرفهای مارکز گوش می‌کنم تا بتوانم لحظه‌های مورد نظر را درست بازی کنم. همچنین به عروسک خود و اتفاق‌هایی که روی صحنه می‌افتد توجه می‌کنم تا در فضای مناسب قرار بگیرم.
نظر شما