به گزارش خبرگزاری مهر، نویسنده این تذکره محمد قدرتالله گوپاموی (1199-1281 ه. ق) از ادیبان و سرایندگان سدة 13 هجری در شبه قاره است. وی در خانوادهای به دنیا آمد که چندین نسل از مشاغل دیوانی برخوردار بودند و این امر باعث شد تا گوپاموی، تحصیلات اولیة مناسبی داشته باشد و مقدمات لازم را برای ورود به عالم ادب کسب کند.
مهمترین دورة زندگی ادبی وی مربوط به زمانی است که در حدود سال 1260 ه. در انجمن ادبی نواب محمد غوثخان - موسوم به «محفل مشاعرة اعظم» - به عنوان یکی از دو تنی که حکمشان در داوریهای شعری مقبول بود، انتخاب شد. این امر شاید بیارتباط با نگارش تذکرة نتایجالافکار نبوده باشد چرا که گوپاموی، تذکرة خود را مدتی پیش از آن در سال 1258 هجری به پایان رسانده بود.
گوپاموی در تألیف خود به تذکرههای پیشین - همچون مجمعانفائس، آتشکده، ریاضالشعرا و... - نظر داشته و در ذکر احوال شعرای پیشین، از این آثار بهره گرفته است. مهمترین بخش از تألیف او - مانند تمام تذکرههای دیگر - مربوط به سرایندگان معاصر مؤلف است. این تذکره از نظر شناسایی سرایندگان شبهقاره در سدههای دوازدهم و سیزدهم هجری، از منابع قابل توجه به شمار میآید.
این تذکره در روزگار حیات مؤلف در بمبئی به چاپ رسیده و پس از آن نیز چاپهای متعددی از آن منتشر شده است. چاپ حاضر بر اساس چاپ سنگی هند (بمبئی، چاپخانه سلطانی، دی 1336) تدوین شده است.
کتاب مورد نظر شامل مقدمهای کوتاه دربارة زندگی مؤلف و شناسایی اثر وی است و بنا بر آنچه مصحح نوشته، مقدمهای کاملتر دربارة نویسنده به همراه تعلیقات و نمایههایی برای کتاب تدوین شده است که به عنوان جلد دوم منتشر خواهد شد.
نظر شما