این منتقد و نویسنده سینمایی درباره نمونه‌های قابل توجه فیلم‌های ورزشی در سینمای جهان به خبرنگار مهر گفت: این فیلم‌ها تصویری از زندگی یک شخصیت، رنج‌ها، غم‌ها و شادی‌های او ارائه می‌دهند. در کنار این روایت به زندگی حرفه‌ای شخصیت اصلی داستان هم پرداخته می‌شود.
پوریا ادامه داد: "گاو خشمگین"، "مرثیه برای یک سنگین‌وزن" یا "کسی آن بالا مرا دوست دارد" نمایشی جذاب و دراماتیک از مراحل مختلف زندگی قهرمان‌هایی است که شرایط خاص را تجربه می‌کنند. اما در سینمای ایران یک یا چند بازیکن معروف فوتبال در فیلمی که درام درست ندارد و شخصیت‌هایش عمیق نیستند حضور می‌یابند که نتیجه قابل پیش‌بینی است.
"دونده" به کارگردانی امیر نادری
وی دلیل موفقیت بسیاری از فیلم‌های ورزشی خارجی را نشان دادن تصویر متفاوت و غیرکلیشه‌ای از یک قهرمان دانست و گفت: در انبوه آثار مرتبط با ورزش، شکست‌های ورزشکار، بحران‌های روحی و تلخی‌های زندگی او به تصویر کشیده می‌شود. اغلب نمونه‌های آمریکایی درباره رویای آمریکایی است. تصویری از قهرمانی که در جامعه بی‌قانون رشد اما در ادامه سقوط می‌کند.
پوریا درباره مختصات سینمای ورزشی ایران خاطرنشان ساخت: ما باید مجراهایی پیدا کنیم که از طریق آن بتوانیم با توجه به مختصات فرهنگی، تاریخی و اجتماعی‌مان فیلم‌های ورزشی بسازیم. مخاطب فیلم‌های ورزشی جوان‌ها هستند و ساخت این فیلم‌ها می‌تواند نشاط و هیجان را به زندگی این قشر تزریق کند.
این منتقد سینما درباره فیلم‌های ورزشی سینمای ایران گفت: بعضی فیلم‌ها مثل "خط پایان" و "تا مرز دیدار" به طور مشخص به ورزش پرداخته‌اند که بین قصه و جذابیت‌های ورزش آنها ارتباط درست دیده نمی‌شود. مجید مجیدی در "تا مرز دیدار" با جثه‌ای نامناسب در قالب یک ورزشکار تیم ملی ظاهر شده و این نمونه‌ها نشان می‌دهد در فیلم‌های ورزشی واقعگرایی مطرح نیست.
وی "دونده" را نمونه قابل قبول فیلم ورزشی دانست که در آن ورزش بستر دراماتیک وقوع اتفاق‌هاست و افزود: سینما و ورزش در جامعه ما بسیار محبوبند و اگر بین آنها نسبت درست برقرار شود در جذب مخاطب موفق می‌شوند. سال‌هاست در اروپا فیلم ورزشی را همزمان با یک رویداد مهم ورزشی اکران می‌کنند و در این شرایط ورزش و سینما به موفقیت هم کمک می‌کند.
پوریا درباره دلیل بی‌علاقگی فیلمسازان مطرح به ساخت فیلم‌های ورزشی گفت: پیدا کردن ساختار تصویری مناسب دشوار است. اینکه چطور از صحنه‌های بازی فیلمبرداری شود یا اصلا سکانس‌هایی از بازی فوتبال در فیلم باشد دغدغه اغلب کارگردانان است. کمبود فیلمنامه خوب و نگرانی برای انتخاب ساختار درست و متناسب با موضوع ورزشی هم باعث دغدغه آنها می‌شود.
نظر شما