* خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و هنر: چطور شد برای حضور در پروژه "مینای شهر خاموش" انتخاب شدید؟ فراخوان حضور در این پروژه چه جذابیتی داشت که به آن توجه نشان دادید؟
ـ شهباز نوشیر، بازیگر ایرانی مقیم آلمان: بعد از انتخاب بازیگران در هامبورگ من برای نقش پارسا انتخاب شدم و مدتی بعد به ایران آمدم. به اعتقاد من بازی در این پروژه می‌توانست آغازی خوب برای کار در ایران باشد. با توجه به اینکه نسخه بیست و چهارم فیلمنامه بازنویسی می‌شد، ابتدا به عنوان درام‌نویس با رضویان همکاری کردم. عناصر انساندوستانه داستان و حضور عزت‌الله انتظامی از عواملی بود که مرا برای حضور در این کار ترغیب کرد.
* شخصیت دکتر پارسا به دلیل سال‌ها زندگی در غرب سرد و ساکن است. این شخصیت چه اندازه نزدیک به خودتان بود و تجربه زندگی در آلمان چقدر در درک این شخصیت شما را کمک کرد؟
ـ من سال‌هاست در غرب سرد زندگی می‌کنم و هیچوقت زندگی برای من صرفاً تلخ و بدطعم نبوده است. شخصاً بر این باور نیستم که انزوا و خشک بودن انسان‌ها ناشی از زندگی در مکانی خاص است. من با آنکه سال‌ها ساکن آلمان هستم، اما هیچگونه نقطه مشترک با دکتر پارسا نداشتم، به استثنای سکونت در آلمان.
* شما تنها بازیگر پروژه بودید که هم با بازیگران خارجی و هم با ایرانی‌ها همبازی بودید. چطور خودتان را با این دو جنس بازی هماهنگ کردید؟
ـ از آنجا که معتقدم منطقه زندگی چندان تاثیری روی نحوه بازیگری افراد ندارد، از این رو تفاوتی بین بازی بازیگران ایرانی و آلمانی قائل نبودم.
* تجربه بازی مقابل عزت‌الله انتظامی که بازیگر پیشکسوت سینمای ایران است، چطور بود؟
ـ متانت و ابهت این انسان واقعاً دوست‌داشتنی است. من بسیار خوشحال شدم که اجازه یافتم کنار ایشان بازی کنم و معتقدم این همکاری تجربه بسیار خوبی بود.
* آنچه به عنوان بازی شما در این فیلم دیده می‌شود، چقد حاصل تلقی شما از نقش و چقدر برگرفته از راهنمایی‌های رضویان کارگردان "مینای شهر خاموش" بود؟
ـ هنگام کار خودم را صادقانه در اختیار کارگردان قرار دادم. چارچوب حاکم بر شخصیت دکتر پارسا بسیار بسته و در برخی موارد درک دنیای دکتر سخت بود. از همین رو در برخی موراد درک آن برایم رنج‌آور می‌شد. اما با تمام تلاشم سعی می‌کردم آنگونه که کارگردان شخصیت دکتر پارسا را می‌دید آن را ارائه دهم.
* خودتان از کیفیت بازی‌تان در نقش دکتر راضی هستید؟
ـ متاسفانه آنطور که از قبل امیدوار بودم از اولین کار خودم راضی نیستم. با این حال حضور در این پروژه برای من بسیار پربار بود.
* برخی کسانی که پیش از این بازی شما را در تئاتر دیده بودند، کارتان را در این فیلم چندان موفق ارزیابی نمی‌کنند.
ـ شاید سؤالتان را اینگونه بتوانم تشریح کنم که متاسفانه به علت بافت شخصیت دکتر پارسا در چارچوب تک‌بعدی فاقد لایه‌های متفاوت من کمترین امکان و بخت را داشتم تا خارج از این چارچوب خشک حرکت کنم. فکر می‌کنم این موضوع بر بازی من سایه انداخته است.
* آیا قصد ادامه کار در آلمان را دارید یا می‌خواهید به ایران بازگردید؟
ـ طبیعتاً تا زمانی که در آلمان زندگی می‌کنم عمده فعالیت‌ها و کارهایم را اینجا انجام خواهم داد. اگر در ایران پیشنهاد کار یا امکان ساخت فیلم برایم فراهم شود، مشتاقانه بازمی‌گردم.
* نظرتان درباره وضعیت کنونی سینمای ایران چیست و در میان بازیگران ایرانی به کار چه کسانی علاقمندید؟
ـ در یک جشنواره آلمانی صحبتی با ویم وندرس [فیلمساز سرشناس آلمانی] داشتم. وقتی متوجه شد ایرانی‌ام با لحنی تحسین‌آمیز گفت "تو از سرزمین حافظ‌ها و کیارستمی‌ها می‌آیی!" این برای من که مدت‌ها از ایران دور بودم واقعاً افتخارآمیز بود. سینمای ایران جایگاهی پرارزش در دنیا دارد. کم و بیش با فیلم‌هایی که در جشنواره‌های بین‌المللی مطرح می‌شوند آشنا هستم. اما نمی‌توانم درباره وضعیت سینمای ایران حرف بزنم. با بازیگران هم زیاد آشنا نیستم. با این حال با صداقت می‌گویم شیفته بازی استاد پرویز پرستویی‌ام.
* فعالیت هنری‌تان را چطور آغاز کردید؟ این فعالیت‌ها در آلمان چطور پیگیری شد؟
ـ در نوجوانی با تئاتر و بازیگری آشنا شدم. هر چند کار بازیگر سطحی و آماتور بود، اما حضور در صحنه تئاتر نقشی بسیار مهم در شکل‌گیری شخصیت من ایفا کرد. بعدها الفبای بازیگری را نزد استادان تئاتر ایران زنده‌یادان مهین و مصطفی اسکویی آموختم. این از گرانمایه‌ترین دستاوردهایی بود که هنگام رفتن به آلمان در کوله‌بار کوچکم همراه داشتم. سال‌ها بعد، پس از فارغ‌التحصیلی از تئاتر برلین، به بازیگری و کارگردانی تئاتر رو آوردم که به 11 سال کار در تئاتر دولتی آلمان انجامید.
* جز فعالیت بازیگری فعالیت هنری دیگری داشتید؟ گفتید در زمینه کارگردانی نیز تجربه‌هایی داشتید.
ـ من تاکنون بیش از شش فیلم کوتاه ساخته‌ام که بعضی از آنها در جشنواره‌های بین‌المللی مانند ونیز، کوبا، لهستان، یونان و فیلم فجر نیز حضور داشته‌اند. اولین فیلم کوتاه من "ترس روح را می‌خورد" سال 2002 در ونیز شرکت کرد و در آلمان جوایزی به دست آورد. بعد از دو سال بالاخره ساخت اولین فیلم مستندم را چندی پیش به اتمام رساندم.
متاسفانه به علت طولانی شدن بیش از حد تولید "مینای شهر خاموش" امکان برداشت و ثبت چند واقعه مهم فیلم را از دست دادم. عکاسی هم از سرگرمی‌های من است که سال‌هاست آن را با دل و جان و شیفتگی انجام می‌دهم. اما با اینکه بیش از 14 سال است عکس‌هایم را به نمایش می‌گذارم یا در ماهنامه‌ها به چاپ می‌رسند، هیچگاه ادعای اینکه عکاس هستم نداشته‌ام.
نظر شما