به گزارش خبرگزاری مهر، نیکلاس برنز معاون سابق وزیر خارجه آمریکا و استاد دانشگاه هاروارد در مقاله ای که از او در مجله نیوزویک به چاپ رسیده می نویسد: یکی از مشخص ترین و مطرح ترین اختلافات در سیاست خارجی بین باراک اوباما و جان مک کین نامزدهای دموکرات و جمهوریخواه ریاست جمهوری آمریکا این است که آیا باید با ایران و ونزوئلا گفتگو شود یا خیر؟
وی در ادامه مطلب خود که تقریباً بخش اعظمی از آن مربوط به لزوم گفتگو با ایران است با اشاره به اختلاف دو طرف در این باره و تمایل اوباما برای گفتگو و مخالفت مک کین با این روند می نویسد: می توانم شرط ببیندم که اگر نظرسنجی از دیپلمات های ارشد آمریکایی صورت بگیرد، افرادی که از دوره جیمی کارتر تا جرج بوش(پسر) به خدمت مشغول بوده اند اکثریت قریب به اتفاق آنها با این گفتگوها موافقت خواهند کرد.
این دیپلمات سابق وزارت خارجه آمریکا در ادامه با اشاره به موضع مخالف مک کین برای گفتگوها با مخالفین، این استدلال را مطرح می کند که گفتگو به نفع منافع ملی بلند مدت آمریکاست تا با استفاده از آن این کشور از مهمترین و قدرتمند ترین کشور در خاورمیانه یعنی ایران و یا یکی از عمده ترین فراهم کنندگان نیازهای نفتی مان یعنی ونزوئلا در آمریکای لاتین بهره مند شود.
معاون سابق وزیر خارجه آمریکا در ادامه با اشاره به گفتگوهای کشورش با دشمنان آمریکا می نویسد: سابقه تاریخی نشانی می دهد که آمریکا در گذشته با دشمنان بسیار خطرناکتر از ایران و ونزوئلا گفتگو کرده که خطر آنها برای امنیت آمریکا به مراتب از تهران و کاراکاس بیشتر بوده است.
نیکلاس برنز با اشاره به درسهایی که کشورش از 11 سپتامبر و اکنون از بحران اقتصادی فعلی گرفته، در ادامه مقاله خود آورده است: ما در سیاره ای ساکن هستیم که خطرات می توانند هر زمانی و از فاصله ای بسیار دور ضربه بزنند و زمانی که دیگران مانند چین، هند و برزیل، توانایی های خود را در جهان با ما سهیم می شوند آمریکا نیازمند آن است تا زمان بیشتری را برای گفتگو و گوش کردن به حرف های دشمنان و دوستان خود صرف کند. به خصوص اینکه آمریکا امروز به تنهایی نمی تواند با چالش های در پیش روی مانند بحران های مالی، تغییرات آب و هوایی و تروریسم مقابله کند و برای این منظور آمریکا نیاز دارد تا با بقیه جهان همکاری کند. ما نیاز داریم تا خودمان را به یک راهبرد ملی تعامل هوشمند با بقیه دنیا مجهز سازیم و خلاقانه تر به این فکر کنیم که چگونه از طریق یک دیپلماسی هوشمندانه نه صرفاً با استفاده از زور و اسلحه، قدرت دیگران را مهار کنیم.
استاد مدرسه کندی دانشگاه هاروارد در بخش دیگری از مقاله خود با اشاره به مخالفت آمریکا با موضوع هسته ای ایران می نویسد: به جای اینکه به استفاده از نیروی نظامی علیه ایران متمرکز شویم آیا این مسئله منطقی تر نخواهد بود تا به رئیس جمهوری آتی توصیه کنیم تا با ایران گفتگو کند؟ در این توصیه، منطقی نهفته است و در صورت موفقیت این گفتگو ما می توانیم از بروز فاجعه ای در منطقه بی ثبات خاورمیانه ممانعت بعمل آوریم و اگر گفتگوها شکست بخورد آمریکا می تواند فرصت بهتری برای همراه سازی چین و روسیه با خود داشته باشد تا تحریم های سخت تری را علیه ایران اعمال کند و اگر ما دیپلماسی را در مرحله نخست کنار بگذاریم جنگ با ایران نامعقول خواهد بود.
این استاد دانشگاه آمریکایی در ادامه می نویسد: البته منظور من از گفتگو با ایران این نیست که آمریکا فوراً با محمود احمدی نژاد به گفتگو بنشیند، بلکه واشنگتن باید ابتدا در سطوح پائین تر به گفتگو و تماس های خود ادامه دهد سپس در سطح عالی گفتگو کند. در حالیکه ما با ایران گفتگو می کنیم باید تهدیدات نظامی را کنار بگذاریم. گفتگو به ما فرصت بزرگتری را خواهد داد و در نهایت از روسیه و چین نیز در این باره کمک خواهیم خواست.
نیکلاس برنز ضمن انتقاد از اجازه ای که به او برای گفتگو با ایران طی سه سال دوره خدمتش در وزارت خارجه داده نشد می گوید: اگر ما تمایلی به گفتگو با ایران نداریم ممکن است خودمان را در برابر تنها گزینه قرار دهیم و با این اوصاف رئیس جمهوری آینده فرصت کمی برای برقراری و تامین صلح و آرامش در منطقه خاورمیانه، افغانستان، عراق، فلسطین و غیره خواهد داشت.
نظر شما