جواد محقق، شاعر، پژوهشگر و سردبیرمجله رشد کودک به خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه طی سی‌سال گذشته هم از نظرشمارگان و هم از نظر تعدد عناوین نشریات مربوط به کودک و نوجوان پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌ایم. به لحاظ گسترش موضوعی نیز در قیاس با سالهای قبل از انقلاب در وضعیت بسیار خوبی قرار داریم.
محقق افزود: اما هنوز در مقایسه باجمعیت کودک و نوجوان در کشور دروضعیت خوبی قرارنداریم و به طبع تعداد شمارگان نشریات و کتاب‌های مربوطه باید با افزایش توام باشد.
وی با بیان اینکه هم‌اکنون 50 نشریه کودک و نوجوان در کشور منتشر می‌شود، گفت: البته اکثر این نشریات توسط سازمان‌ها و نهادها دولتی منتشر می‌شوند و بخش خصوصی کمتر تمایلی به شرکت در این حوزه دارد.
این پژوهشگر عدم تمایل سرمایه گذاری بخش خصوصی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان را تصور بازدهی ناکافی دانست و خاطرنشان کرد: اغلب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی گمان می‌کنند که به دلیل هزینه‌هایی که برای انتشار نشریات کودک و نوجوان به صورت چاپ رنگی آنها وجود دارد و در عین حال نداشتن آگهی توسط این نشریات، کار انتشار آنها با دشواری توام است.
وی تصریح کرد: در کشور ما همواره بخش خصوصی در حوزه فرهنگ بسیاربسیارضعیف بوده و علاوه بر این سودی را که می‌تواند ازبخش حاصل شود و گاه حتی فرصت این تجربه را نیز به خود نمی‌دهد.
این شاعر درباره وضعیت کنونی ادبیات کودک و نوجوان و نشریات این حوزه در ایران و سایر کشورها گفت: با تکیه بر اطلاعات من و با توجه به تجربیاتی که از زندگی در دو کشور ترکیه و پاکستان دارم، ما در وضعیت خوبی به سر می‌بریم.
وی شمارگان نشریات کودک و نوجوان در ایران را از پانزده‌هزار نسخه به بالا عنوان و خاطر نشان کرد: نشریات رشد در حال حاضر یک میلیون و صدهزار شمارگان برای یک عنوان نشریه دارد که البته این یک استثنا است و علت آن هم شبکه مناسب توزیع در مدارس است.
به گفته وی اگر نشریات کودک و نوجوان با یک سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق و توزیع مناسب همراه باشد، به طور قطع با موفقیت توام خواهد بود.
این کارشناس مسایل تربیتی در ادامه کتابخوان نبودن نسل جوان را یکی از مهمترین عوامل افزایش نیافتن شمارگان نشریات کودک و نوجوان عنوان و اظهار کرد: این مساله را می‌توان در دو مقوله خانواده و نظام آموزشی بررسی کرد. متاسفانه نظام آموزشی ما دانش آموز را کتابخوان بار نمی‌آورد بلکه کتب گریز می‌کند.
وی افزود: خانواده‌ها هم متاسفانه در یک مسابقه غلط چشم و هم‌چشمی تنها به نمره و معدل بالا می‌اندیشند و فراموش کرده‌اند که آنچه آینده فرزندان را تضمین می‌کند نمره و تحصیلات دانشگاهی نیست بلکه میزان اشتیاق ایشان به آموختن و میزان مطالعه و توانمندی انها در شناخت موضوعات است.
محقق راهکار این مشکل را نیز در تغییر نگرش خانواده‌ها دانست و گفت: در سالهای پیش از انقلاب جوانان شوقی برای مطالعه نداشتند و این بازمانده نظام نادرست آموزشی آن زمان بود. در حال حاضر هم این خانواده‌ها دانش آموختگان همان نظام نادرست هستند. ما باید در صدد تغییراین نگرش برای یک دگرگونی باشیم.
نظر شما