در بخش نخست اين گزارش مطالب مختلفي در خصوص فعاليتهاي هسته اي اسراييل آمد كه بقيه آن بشرح ذيل مي آيد.
ااگرچه كشورهاي اروپايي و روسيه از فناوري هسته اي اسراييل نگران هستند اما اين بدين معنا نيست كه آنها معاملات و خريد و فروشهاي مخفيانه خود را براي دراختيار قرار دادن تكنيك هسته اي به اسراييل تكذيب كنند زيرا اسراييل به هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي از موقعيت ايجاد شده براي خريد تكنيك و فنآوري هسته اي از كارشناسان نهايت استفاده را برد.
دولت اسراييل معتقد است قدرت تسليحات هسته اي تضمين كننده بقاي اين رژيم است و مي تواند ازطريق تحكيم پايه هاي خود درواقع سياست تحميلي خود را بر كشورها ادامه دهد زيرا اسراييل هيچ اطميناني به كشورهاي همسايه عرب خود ندارد و معتقد است اين كشورها خواهان زندگي مسالمت آميز در صلح نيستند بنابراين دست از قدرت بازدارنده هسته اي نخواهد كشيد .
برخورد دوگانه آمريكا با برنامه هاي هسته اي كشورهاي منطقه استراتژ‍يك خليج فارس موجب بروز دو بحران هسته اي در اين منطقه شده است : بحران هسته اي ايران كه بيشتر يك بحران سياسي و ساختگي مي باشد و بحران هسته اي اسرائيل كه يك بحران واقعي و پنهان شده مي باشد كه اين دو بحران در منطقه و تفاوت برخورد آزانس و آمريكا با اين بحرانها كشورهاي منطقه را كه اكثرا كشورهاي اسلامي مي باشند ، با نوعي احساس تبعيض و عدم بالانس روبرو كرده است .
اين احساس تبعيض به نوعي احساس ناامني منجر شده است كه به سرعت در حال گسترش در منطقه مي باشد .
البرادعي ماه ژولاي امسال به دعوت رژيم اسرائيل كه در فكر سرپوش گذاردن بر مسئله فانونو است ، به اسرائيل خواهد رفت . به نظر مي رسد اين اقدام در جهت كاهش احساس عدم بالانس در منطقه و اعتراضات جهاني است كه در پي آزادي فانونو به اوج خود رسيده است .
از سوي ديگر اجلاس ماه ژوئن شوراي حكام كه ايران در اولويت كار اين اجلاس قرار دارد خود به نوعي بر برخورد تبعيض آميز آژانس صحه مي گذارد و سفر البرادعي تا حدودي براي آرام كردن اين احساس لازم مي نمايد .
مقامات آمريكايي در آستانه نشست شوراي حكام بارديگر در مورد برنامه هاي هسته اي ايران ابراز نگراني كرده و خواستار فشار بيشتر آژانس بر ايران شدند و اين درحالي است كه آمريكا برنامه هاي تسليحاتي اسرائيل را حق اين رژيم براي دفاع از خود مي داند .
مروري بر برنامه هسته اي اسرائيل و چگونگي شكل گيري آن و برخورد و موضعگيري جهاني نسبت به آن ، دلايل موفقيت اين رژيم در دست يابي به حداقل300 كلاهك هسته اي و تسليحات هسته اي ديگر را فاش مي سازد .
برنامه تسليحاتي اسرائيل با اين عقيده كه هالوكاست Holocaust (افسانه يهودي سوزي در جنگ جهاني دوم ) تمام اقدامات اسرائيل را توجيه مي كند آغاز شد . در نتيجه اين اعتقاد جهاني اسرائيل از همان روزهاي آغازين تشكيلش به طور فعالانه به تحقيق در مورد مسائل هسته اي پرداخت . در سال 1949 همد جيمل HEMED GIMMEL يك واحد تخصصي در شركت علمي IDF يك تحقيق دوساله ژئولوژيكي را در رابطه با صحراي نقب با هدف يافتن منابع اورانيوم آغاز كرد . اگر چه هيچ منبع مهم اورانيومي پيدا نشد اما مقادير قابل بازيافت در رسوبات فسفات يافت شدند .
با تشكيل كميسيون انرژي اتمي اسرائيل در سال 1952 برنامه هسته اي اسرائيل گام ديگري به جلو رفت . رئيس اين كميسيون ارنست ديويد برگمن بود كه به تبليغ اين موضوع پرداخت كه مجهز شدن به يك بمب اتم بهترين راه براي جلوگيري از قتل عام دوباره يهوديان مي باشد .
همد جيمل HEMED GIMMEL كه بعدها مارچون Machon 4 نام گرفت تا سال 1953 نه تنها يك پروسه براي استخراج اورانيوم در نقب را تكميل كرده بود بلكه متد جديدي براي توليد آب سنگين نيز به كار برد كه به اسرائيل اين امكان را مي داد كه مهمترين مواد هسته اي را توليد كند .
براي طراحي و ساخت رآكتور ، اسرائيل دست به دامان فرانسه شد . همكاري هسته اي بين دو كشور به آغاز دهه 50 بازمي گردد . زماني كه فرانسه به ساخت يك رآكتور آب سنگين و يك كارخانه فرآوري دوباره در ماركول Marcoule پرداخت .
فرانسه با همكاري هسته اي خود با اسرائيل در حقيقت سعي داشت به نوعي در محيط دوقطبي دوره جنگ سرد براي خود يك جايگاه مستقل باز كند و خودمختاري خود را حفظ كند .
در پاييز 1956فرانسه پذيرفت رآكتور تحقيقي 18 مگاواتي را در اختيار اسرائيل قرار دهد . اما چند هفته بعد ، بحران سوئز وضعيت را به كلي دگرگون كرد . با سقوط مصر در كانال سوئز در ماه ژولاي فرانسه و انگليس با اسرائيل به توافق رسيدند كه با حمله به مصر بهانه لازم را براي اروپاييها براي فرستادن سربازانشان در قالب حافظان صلح به منطقه مهيا كنند تا بدينوسيله كانال را اشغال و دوباره افتتاح كنند. پس از پايان بحران سوئز كه با دخالت آمريكا و حمايت اين كشور از مصر پايان يافت ، اتحاد جماهير شوروي يك تهديد جدي براي سه كشور به وجود آورد .
در نتيجه اين موضوع فرانسه به فكر تقويت اسرائيل به عنوان هم پيمان خود در خاورميانه افتاد تا جايي كه نخست وزير فرانسه اعلام كرد كه يك بمب هسته اي به اسرائيل مديون است .
بدين ترتيب در اكتبر سال 1957 فرانسه واسرائيل توافقي براي ساخت يك رآكتور 24 مگاواتي امضا كردند . در اين پروتكلها به يك كارخانه فرآوري شيميايي نيز اشاره شده بود .
اين كارخانه به طور مخفيانه با همكاري تكنيسينهاي اسرائيلي و فرانسوي در ديمونا در صحراي نقب ساخته شد و آژانس هيچگونه نظارتي بر ساخت آن نداشت .اهميت ديمونا براي اسرائيل تا حدي بود كه يك آزانس اطلاعاتي جديد با نام LEKEMبراي مخفي نگه داشتن آن و محافظت از آن تشكيل شد و بدينترتيب 1500 اسرائيلي و فرانسوي در ديمونا مشغول به كار شدند .
نيروي هوايي فرانسه پس از خريد آب سنگين از نروژ با اين شرط كه آن را به هيچ كشور ثالثي منتقل نمي كند، 4 تن از اين مواد را مخفيانه به اسرائيل منتقل كرد .
در سال 1960 فرانسه به اسرائيل فشار آورد تا اين پروژه را علني سازد و به بازرسان تسليحات هسته اي اجازه دهد از آن بازديد كند و تهديد كرد در غير اين صورت انتقال سوخت رآكتور را متوقف سازد . دليل اين تغيير موضع ناگهاني فرانسه ترس رئيس جمهور وقت فرانسه از رسوايي اين كشوردر صورت انتشار اطلاعات در اين مورد بود چراكه فرانسه در جنگ با الجزاير بود و به شدت به موقعيت بين المللي خود نياز داشت .
در جلسه اي كه بين بن گوريون بنيانگذار اسرائيل و رئيس جمهور وقت فرانسه تشكيل شد ، فرانسه به اسرائيل پيشنهاد فروش جنگنده و در مقابل توقف فعاليتهاي فرآوري را داد . پس از اين جلسه فرانسه متقاعد شده بود كه فعاليتهاي هسته اي اسرائيل براي هميشه متوقف شده است ، اما اين درست نبود . تنها چند ماه بعد مصالحه ديگري بين دو طرف صورت گرفت . بر طبق اين قرار داد فرانسه اورانيوم و اجزاي لازم را براي اسرائيل فراهم مي كرد و اسرائيل در مقابل تعهد مي كرد كه اين اجزا و مواد را براي تسليحات هسته اي به كار نگيرد ، به فرآوري پلوتونيوم نپردازد و موقعيت بين المللي فرانسه به خطر نيندازد . اما اين توافق جديد چيزي را تغيير نداد و فرانسه در سال 1964 به فعاليتهاي هسته اي خود در اسرائيل خاتمه داد .
نظر شما