به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو بروکینگز در تحلیلی نوشت: تنشها بین آمریکا و اتحادیه اروپا از زمان جنگ عراق در سال 2003 بر بسیاری از بخشهای سیاست خاورمیانه تاثیر گذاشت، اما شاید هیچ یک به اندازه پیشبرد دموکراسی [غربی] در این منطقه این تنشها را در خود خلاصه نکرده باشد.
" تامارا کافمن ویتس" و " ریچارد یانگز" نویسندگان این مطلب خاطر نشان کرده اند: این مقاله نگاهی فراتر به بدتر شدن روابط دو سوی آتلانتیک در نتیجه جنگ عراق دارد تا شباهتها و تفاوتهای واقعی را در راهبردهای این دو بازیگر در خاورمیانه ارزیابی کند.
در ادامه این مطلب آمده است: آمریکا و اتحادیه اروپا در برخی مسائل قابل توجه در رابطه با خاورمیانه اختلاف نظر داشتند و پس از آنکه آنها دیپلماسی خود را پس از حملات 11 سپتامبر در این زمینه توسعه دادند، بی اعتمادی جدی بین آنها ایجاد شد.
نویسندگان خاطرنشان کرده اند: پس از این حملات، آنها به شدت به حمایت از دموکراسی عربی متعهد شدند و گفتند که توسعه دموکراتیک در جهان عرب برای امنیت کشورهای غربی مهم است. پس از افزایش چالشهای امنیتی منطقه ای و پیامدهای جدی ( انتخابات) از جمله پیروزی حماس در انتخابات سال 2006 ، دو طرف مسیر خود را کمی به سوی ائتلاف واقعی با رژیمهای استبدادی عرب تغییر دادند. علاوه بر این هر دوی آنها تمایلی به تعامل با گروههای اسلامی نداشتند، اما در برخی موارد مختلف چنین کاری را انجام داده اند.
بروکینگز در ادامه آورده که اساسا مقامهای اروپایی و آمریکایی با دو چالش یکسان دست و پنجه نرم می کنند: اینکه چطور و چگونه مشوقهای مهمی را برای اصلاح دموکراتیک مورد نظر خود به دولتهای عربی پیشنهاد کنند و اینکه چطور هدف طولانی مدت حمایت از دموکراسی [غربی] را با اهداف کوتاه مدت راهبردی در هم بیامیزند.
در پایان این مطلب آمده: ریشه چالشهای پیش روی هماهنگی و تاثیر بیشتر سیاست دو سوی آتلانتیک فقط حمله به عراق نیست، بلکه این چالشها نتیجه این حقیقت نیز هست که اتحادیه اروپا و آمریکا از زاویه دید خود به مسئله اصلاح سیاسی خاورمیانه نگاه می کنند.
نظر شما