به گزارش خبرگزاری مهر، نشست کشورهای گروه 1+5 درشرایطی برگزار می شود که از یک سو این نخستین نشست درسال جاری میلادی بین این کشورها درباره موضوع فعالیتهای هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران و از سوی دیگر این اولین گردهمایی آنان پس از آغاز ریاست جمهوری باراک اوباما در آمریکا به شمار می رود.
برخی تحلیلگران و ناظران سیاسی معتقدند که با توجه به اتخاذ شعار تغییر و وعده انجام تغییرات در سیاستهای واشنگتن و ارسال برخی علایم مبنی بر مذاکره مستقیم و بدون واسطه با تهران از سوی دولت جدید آمریکا، نتایج و توافقات این نشست می تواند در برگیرنده و حاوی پیامهای جدیدی باشد.
در این ارتباط ماهیت و محتوای پیامهای ارسالی از نشست آتی گروه 1+5 می تواند برخاسته از دو نوع رویکرد شکل بگیرد. حالت متصور اول این است که همان مواضع و نظرات گذشته مبنی بر اتخاذ تصمیمات و اقدامات تند و سخت در قبال فعالیتهای هسته ای کشورمان مجددا تکرار و بر تداوم عملکرد گذشته مبنی بر اعمال فشار و گسترش دامنه تحریمهای سیاسی و اقتصادی تاکید شود و درحالت دوم این احتمال و ظرفیت نیز( هرچند اندک و بعید ) وجود دارد که نمایندگان کشورهای حاضر درنشست فرانکفورت با تکیه بر برخی مواضع وسیاستهای اعلامی و لفظی جدید دولت جدید آمریکا مبتنی بر وارد نشدن به فضای ادبیات تند و خشن سیاسی است، به اتخاذ مواضع متعادل و واقع بینانه و برخاسته از شعار تغییر در قبال فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران بپردازند.
اخیرا برخی نقطه نظرات مطرح شده مبتنی بر آن است که با روی کارآمدن اوباما و گام نهادن وی در مسیر تغییر سیاستهای گذشته دولت این کشور درقبال برخی مسائل مهم در حوزه سیاست خارجی از جمله روابط با ایران و در پیشس نگرفتن سیاستهای تهاجمی قبلی و اعلام آمادگی واشنگتن جهت حل مشکلات موجود در روابط دو کشور، اکنون دولت ایران در حالتی انفعالی قرار گرفته و به اصطلاح توپ در زمین جمهوری اسلامی ایران است و تهران باید پاسخ مناسبی به این اظهارات ارائه کند.
برخلاف این دیدگاه ها ضروری است خاطر نشان شود که هرچند ادبیات به کار گرفته شده در تعاملات و مناسبات بین المللی و سیاست بین الملل ازاهمیت فراوانی برخوردار است،اما فاکتور مهم و اساسی تر همانا اقدامات عملی و اجرایی است که در راستای آن ادبیات به کار گرفته می شود. بدون تردید روابط و تنشهای سیاسی و بین المللی سه دهه اخیر میان واشنگتن و تهران بیش از آنکه نیازمند لفاظی و تعارفات دیپلماتیک باشد نیازمند اقدام عملی وعملیاتی نمودن ایده ها و رویکردهای اعلامی است. بنابراین به نظرمی رسد که توپ هنگامی در زمین ایران قرارخواهد گرفت که اقدام عملی به همراه شواهد ومصادیق مبنی بر تغییر سیاستهای کاخ سفید و اصلاح رویکردهای گذشته در قبال کشورمان از سوی آمریکایی ها اتخاذ شود. در آن شرایط است که می توان این انتظار را از طرف ایرانی برای انجام واکنش مناسب و متناسب با اقدام آمریکایی ها داشت.
بر این اساس شاخص مهم و تعیین کننده درهدف گذاری و یا تعیین مسیرهای سیاسی آتی همانا داده ها و نتایج نشست و گردهمایی های کشورهای مذکور و یا سایر نشستهایی از این دست از جمله اجلاس وزیران امور خارجه کشورهای عضو گروه 8 در هفته آینده در ونیز ایتالیا (ریاست دوره ای گروه 8) است که در ارتباط با چگونگی تعامل با جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود.
هرچند بسیار اندک، ولی این امیدواری وجود دارد که از یکسوهمزمان کشورهای حاضر در نشست فرانکفورت خصوصا اروپایی ها با ارائه رایزنی های مناسب و صحیح درباره چگونگی تعامل با ایران در خصوص مسئله هسته ای، به دولت جدید آمریکا، این کشور را دچاراشتباه محاسباتی ننمایند و از سوی دیگر مواضع دولت جدید آمریکا نیز در این نشست در راستای همان شعار تغییر و موید اراده جدی آنان جهت عملیاتی نمودن این شعار و تسهیل کننده مسیر حل وفصل مسالمت آمیز پرونده هسته ای باشد.
درغیراین صورت مادامی که زاویه نگاه کشورهای1+5 به فعالیتهای هسته ای کشورمان بر اساس رویکردهای صرفا مغرضانه سیاسی و برخوردهای دوگانه با پرونده هسته ای ایران شکل گرفته باشد و توانمندی، ظرفیت و واقعیتهای موجود ملی، منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران از سوی آنان به عمد نادیده انگاشته شود و صرفا مسائل کشورمان را منحصر به موضوع هسته ای بنمایند، بازنده اصلی این بازی کشورهای غربی خواهند بود چرا که دامنه و گستره تعامل خود با جمهوری اسلامی ایران را محدود کرده اند.
نظر شما