روزي كه ايران منقلب ، اما دشمنان مايوس شدند

 ... البته حرفهاى ديگرى هم مى‏زدند حالا خواهم گفت بعضى‏هايش را. روز وفات اين بزرگوار، تهران منقلب شد. ايران منقلب شد؛ ايران منقلب شد. هر جايى در هر شهرى كه شما مى‏رفتيد - ما خبرها را داشتيم - مردم در مسجد جامع، در مراكز عمده، در بقاع متبركه اجتماع كردند با اين‏كه جنازه در تهران بود. آن روز حقيقتا تهران يك روز استثنايى را گذراند، تهرانى‏ها كه بودند و ديدند، ديگران هم از تلويزيون ديدند. البته من به شما عرض كنم دوربين نمى‏تواند آن واقعيت را نشان بدهد، خيلى عظيم بود. جوانها، من ديدم جوانهايى را كه يك پنجم سن اين بزرگوار سنشان بود، يك چهارم سن اين بزرگوار متوّفى سنشان بود، مثل ابر بهار اشك مى‏ريختند. براى چه گريه مى‏كرديد آقا جان؟ چرا؟ چه علتى داشت كه اين پيرمرد كه يك بار هم در عمر او را شما نديده بوديد، اصلا تا سه، چهار سال پيش كه او را نمى‏شناختيد، علماء مى‏شناختند، بزرگان مى‏شناختند، حوزه‏ها مى‏شناختند، شما كه نمى‏شناختيد او را. سه، چهار سال است كه اين بزرگوار را شناخته‏ايد. چرا اين‏جور گريه مى‏كنيد؟ چرا اين‏جور ايران منقلب است؟ چرا اين‏جور زنها به سينه خودشان مى‏كوبند و گريه مى‏كنند و اشك مى‏ريزند؟ مردهاى بزرگ اشك مى‏ريزند، در آن اجتماع عظيم خودشان را مى‏خواهند برسانند به اين جنازه يك دستى به اين جنازه برسانند، چرا؟ علت چيست؟ علت اين چند چيزى است كه عرض مى‏كنيم.

چون مردم ايران براى مرجعيت همچنان آن مقام والا و عظيم را معتقدند. چون مردم ايران از ته دل روحانيت را دوست مى‏دارند. البته نه هر روحانى نما را، روحانى واقعى را، عالم دين را. نه آن روحانى نمايى كه دشمن مى‏خواهد بجاى روحانى در ميان مردم او را جا بزند، نه. او را مردم متنفرند ازش. اما روحانى واقعى را مردم دوست مى‏دارند. چون مردم معتقدند كه با اسلام مى‏شود به دنيا و آخرت آباد رسيد. از اسلام نيكى ديده‏اند، اسلام به آنها آزادى داده است، عزت داده است، اسلام به اين ملت رهايى از دست ستمگران و دستگاه‏هاى فاسد داد. آقايان غير از آن 2500 سالى كه مى‏گفتند: 2500 سال پادشاهى ايران كه ما درست خبرى نداريم، خودشان هم خبر نداشتند و همين‏جورى مى‏گفتند. همين يكى دو قرن اخير كه بر اين مملكت گذشت در زير سايه‏ى سنگين و شوم پادشاهان پهلوى و قاجار، پدر اين ملت در آمد. ايران از عظمت و عزت تاريخى خودش ساقط شد. از كاروان علم عقب افتاد، از كاروان تمدن عقب افتاد، در سياست عقب افتاد، در اقتصاد عقب افتاد، منابع حياتى‏اش را از دست داد؛ مردم اينها را از سلطنت ديدند. كه آنها را نجات داد؟ كه آنها را بيدار كرد؟ آن مرد روحانى بزرگ، پيش كسوتى روحانيون، پيشقدمى روحانيون، مردم دوست مى‏دارند علماى واقعى دين را. هر وقتى در اين مملكت يك نغمه‏ى آزادى واقعى بوده است، رهبرش روحانيون بوده‏اند. اين تاريخ است. تاريخى كه روحانيون ننوشته‏اند؛ تاريخى كه دشمنان روحانيون نوشتند اما اعتراف كردند به اين حقيقت. اين را مردم نشان دادند. اين تبليغات پس بنابراين نقش برآب شد.

(بيانات رهبر معظم انقلاب در سالروز ميلاد مبارك مولى الموحدين حضرت امير المؤمنين «عليه السلام»  23/9/1373)