به گزارش خبرگزاری مهر، " جیمز دابینز" در مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست نوشت: " باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا این مسئله را روشن کرده که آمریکا باید با ایران گفتگو کند. ایران هم در مواردی آمادگی خود را برای گفتگو با واشنگتن اعلام کرده است.
نویسنده خاطر نشان کرده است: بر اساس گزارشها، تیم اوباما در حال بحث و گفتگو درباره این مسئله است که آیا برای انجام چنین گفتگویی باید تا پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران درماه ژوئن منتظر بماند یا خیر. اما یک دلیل محکم برای چنین تاخیری برنامه هسته ای ایران است .
در ادامه این مطلب آمده است: شاید ساده ترین - و مطمئناً سریع ترین- راه برای انجام چنین گفتگویی با ایران این باشد که فقط گفتگو نکردن با ایران متوقف شود. دیپلماتهای آمریکایی به مدت نزدیک به 30 سال به این محدود شده اند که چه زمانی و کجا می توانند با همتایان ایرانی خود گفتگو کنند. رئیس جمهور ( اوباما) می تواند به " هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه آمریکا این اجازه را بدهد که این ممنوعیت را لغو کند.
به عقیده دابینز انجام این کار ساده است: اینکه این دیپلمات "سوزان رایس" سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد باشد، "ریچارد هالبروک" نماینده اوباما در سفر به کابل یا اسلام آباد باشد، " کریستوفر هیل" معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در زمانی باشد که وی برای جانشینی "رایان کروکر" به بغداد می رود یا دیپلماتهای دیگر آمریکا ، که همگی از این پس آزاد خواهند بود با ایرانیها تعامل کنند.
مدیر موسسه رند افزوده است: این فرمولی برای مذاکره درباره یک " معامله بزرگ" نیست که بر اساس آن به همه اختلافات دو طرف پرداخته می شود و یا اینکه همه نیازهای هر یک از طرفین برطرف می شود.
دابینز تصریح کرده است: تماسهایی با ماهیت اینچنین محدود بعید است پیشرفتهایی در آینده نزدیک ایجاد کند.اساساً اگر یک پیشرفت واقعی قرار است ایجاد شود، هر یک از طرفین باید یک کانال ویژه و محرمانه را ایجاد کند که از طریق آن همه مسائل مورد علاقه دو طرف بتواند روی میز گذاشته شود.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: اجازه گفتگو بین مقامهای آمریکا و ایران در بسیاری شکلها راه را برای تبادلات واقعی تر و جامع تر و حتی سطح بالاتر هموار خواهد کرد. تماسهای رسمی از این نوع دو طرف را قادر خواهد کرد تا با صحت و درستی بیشتری تمایلات واقعی، منافع و بخشهای احتمالی انعطاف طرف دیگر را بسنجند. چنین تبادلاتی می تواند همکاری عملی در بخشهای خاصی از منافع دو طرفه را حتی اگر بخشهای مهمی از بحث و گفتگولاینحل باقی بماند، تسهیل کند. هیچ مذاکره ای در صورتی که دو طرف احساس کنند پس از هر بار دیدار مجبورند یک کنفرانس خبری داشته باشند، نتیجه بخش نخواهد بود.
در پایان این مطلب آمده است: ممکن است زمان برای تبادل مکاتبات ریاست جمهوری و حتی دیدارهای رو در رو فرا رسیده باشد . از بین بردن موانع برای تبادلات دیپلماتیک روتین بین مقامات مسئول که بر اساس سیاست موجود سخن می گویند، راحت ترین و کم خطرترین ابزار عبور از مرز گفتگو نکردن برای گفتگو است.
نظر شما