او ادامه داد: در میان فیلم‌ها ساخته ابراهیم فروزش مشاهده می‌شد که تاثیر مدرسه و معلم را در زندگی کودکان نشان می‌داد و یا فیلم غلامرضا رمضانی به وضعیت کودکی می‌پردازد که هم درس می‌خواند و هم مدرسه می‌رود. در این میان جای فیلم‌های سرگرم کننده که در موقعیت شهری اتفاق بیافتد، خالی بود. این یکی از کمبودهای تاسف‌بار و مهم سینمای کودک در جشنواره فیلم شهر بود.
این تهیه کننده سینمای ایران با مقایسه‌ای میان فیلم‌های ایرانی و خارجی بخش کودک جشنواره گفت: هیئت داوران این بخش با توجه به اهداف جشنواره فیلم شهر و ازسوی دیگر توجه به جدابیت‌های سینمایی فیلمی برای کودکان آثار حاضر را مورد بررسی قرار داد، اما ما در هیچ یک از بخش‌های ایرانی و خارجی با حیرتی ناشی از تماشای این آثار مواجه نشدیم.
او ادامه داد: فیلمی که بتوان حدس زد جریانی را در عرصه جذب سینمای کودک به راه بیاندازد و مخاطبی گسترده پیدا کند. البته در میان فیلم‌های ایرانی تعدادی اثر قابل توجه وجود داشتند اما در مجموع جای خالی فلیم‌هایی که بتوان حدس زد کودکان از دیدن آن استقبال می‌کنند، وجود نداشت.
طائرپور در پایان سخنانش اظهار داشت: امیدوار هستم همین فیلم‌های ساخته شده که همگی از ارزش کافی برای دیده شدن برخوردار هستند، بتوانند با حمایت شهرداری و آموزش و پرورش به نمایش درآیند و بچه‌های ایرانی آن‌ها را تماشا کنند. به عنوان یک فیلمساز کودکان ساختن فیلم سینمایی برای این مخاطب را در فضای کنونی بک فداکاری و ایثار سینمایی قلمداد می‌کنم.
نظر شما