ازشكست پرتغال و انگليس براي فوتبال ملي مان درس بگيريم

گروه ورزشي" مهر": جام ملتهاي اروپاكه لقب جام جهاني كوچك را يدك مي كشد، جولانگاه بهترين تيمهاي قاره سبزاست تا جهانيان راازلذت ديدن فوتبالي زيبا سيراب نمايد.
براي فوتبال امروزدنيا كه حرفه اي گري را اززواياي مختلف تجربه مي كند، جام ملتهاي اروپا محلي براي بهره برداري از الگوهايي است كه ما داعيه دنباله روي ازآن را داريم. با نگاهي به ديدارافتتاحيه اين مسابقات وشكست پرتغال ميزبان اين پيكارها نكات جالب توجهي عايدمان مي شود. اينكه پرتغال بعد ازمدتها كشمكش وجنگ ودعوا ميزباني راازقدرتهاي بزرگ فوتبال اروپا ربوده، كارارزشمندي است كه به طورحتم آنها قدراين موقعيت را به خوبي مي دانند. به اين ترتيب حضوري قدرتمند ونيزصرف هزينه هاي فراوان براي ميزباني شايسته اين پيكارها ازاصول اوليه اي است كه پرتغالي ها براي به انجام رساندن آن سالها صبر كرده وبراي رسيدن به موفقيت چه درعرصه رقابتها وچه درعرصه ميزباني ازهيچ كوششي دريغ نداشته اند. حال همين ميزبان در نخستين ديداراين پيكارها كه حكم افتتاحيه را نيزداشت، ازتيم نه چندان قدرتمند يونان كه ازلحاظ فني وتاكتيكي ونيزبازيكنان مطرح همپاي آنها نيست، شكست را پذيرا مي شود تا به گمان ما عزاي عمومي سراسرپرتغال را فرا بگيرد.
درحاليكه آنها به واسطه انديشه حرفه اي خود نه تنها ازاين دست شكستها زانوي غم بغل نكرده ومربيان وبازيكنان را آماج حملات خود قرارنمي دهند، بلكه به سرعت باتفكر جمعي به فكرچاره جويي افتاده وبا بررسي نقاط قوت وضعف خود به فكربازيهاي باقي مانده هستند.

امادراين سوي دنيا ودرايران وضع به گونه ديگري است. شكست نه چندان توجيه پذيرتيم ملي مقابل اردن موجب مي شود تا دوست ودشمن تيم ملي كادررهبري آنرا زيرسوال برده وبه حق وناحق آن را به صليب بكشند.
دراينكه شكست مقابل اردن درشان فوتبال ما نيست، نبايد شك كرد. اما فوتبال وجذابيتهاي بي حد وحصرآن نيزدررقم خوردن همين نتايج ودورازانتظاربودن آن است كه درسراسرگيتي خواهان دارد وازپير وجوان آن را پي گيري مي كنند.
يكبارديگرنگاهي به جام ملتهاي اروپا بيندازيد. انگلستان كه تا آخرين لحظات ديدارمقابل فرانسه فاتحانه به پيروزي فكرمي كرد به ناگاه شكست را با پيروزي عوض كرد ودردقايق وثانيه هاي پاياني كه همگان انتظارسوت پايان بازي را مي كشيدند، جادوي فوتبال كارخود را كرد وبا رقم خوردن نتيجه اي غيرقابل باوريكبارديگرلذت كاملي را تقديم عاشقان فوتبال نمود. لذتي كه تنها در فوتبال وحوادث غيرقابل پيش بيني آن نهفته است. 
پرواضح است كه تيم ملي ما بايستي با قدرت واقتدار كامل اردن را با تعداد گلهاي فراوان شكست مي داد. اين آرزوي هرايراني است. اما آيا بايد به واسطه اين شكست دورازانتظار پايان راه را سياه وتباه دانست؟ آيا زمان آن نيست كه ما با داشتن داعيه فوتبال حرفه اي، اندكي انديشه كرده وبا نقد منصفانه ونيزارايه راهكاراززمان وفرصت باقي مانده نهايت بهره را ببريم وطعم شيرين حضوردرجام جهاني وقرارگرفتن درقله فوتبال آسيا را دركامها زنده نماييم؟
اينكه متوليان كشور، نظام وشخص رياست جمهوري كه همواره با حساسيت مسايل ورزشي را پيگيري مي نمايند، بحث شكست تيم ملي را پي گيري كرده وبه آن توجه كرده اند، جاي بسي خوشوقتي وخرسندي است ومي بايست ازاين همه توجه وعنايت بهره لازم را برد، نه اينكه تنها به نكات تاريك قضيه پرداخت ومحاسن را ازياد برد.

برانكوخوب يا بد درحال حاضرسكاندارفوتبال ملي ما است. اوتجربه موفقيتهاي نسبتا زيادي را با فوتبال ما داشته وشكستهايش نيزتجربه اي بوده براي دسترسي به پيروزيها.
پس عقيده داريم بايد دراين برهه كنوني، ازاووتيم تحت رهبري اش حمايت كرد. آن هم حمايت منصفانه وبا طرح نقد منطقي. نكات مبهم را شكافت وبه برانكواجازه داد تا با بررسي راهكارها به بهترين شيوه دست يابد.
 بازيهاي فوتبال غرب آسيا پيش روي فوتبال ما است وتيم ملي دراين ميدان مي تواند محك مناسبي خورده وقواي روحي از دست رفته را بازيابد. تجديد قواي روحي بهترين نيازتيم ملي دراين دوره بوده ونيازاست تا رسانه ها ومردم يكبارديگردست در دست يكديگرزمينه را براي احياي مجدد تيم ملي فراهم آورند. انتظارمي رود مخالفان تيم ملي اختلافات سطحي را كنارگذاشته وتنها به فكرموفقيت تيم ملي باشند.